|
82
- af en toe pilletje als ze niet
genoeg opgetogen is over haar lot...
(tin)
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
"Zolang
hij aardig en lief is, is er niets aan de
hand. Maar heeft hij ook dagen dat hij soms
lastig is. Dit wordt niet geaccepteerd..." |
78 - bejaarden
(rs)
Verwardheid wordt door vele verzorgenden maar ook
door artsen vergeleken met dementie. Een patiënt
opgenomen in een ziekenhuis. of bejaardentehuis die
opeens een verwarde indruk maakt, gaat anders
reageren dan normaal. Dan moet men de vraag stellen:
heeft deze persoon geen delier (acute verwardheid).
Zelf hebben wij een familielid die in het
bejaardentehuis verblijft. Zolang hij aardig en lief
is, is er niets aan de hand. Echter heeft hij ook
dagen dat hij soms lastig is. Dit wordt niet
geaccepteerd door de verzorgenden en zij gaan hierop
in waardoor het fenomeen verergerd. Echter
wordt niet de vraag gesteld 'waarom' is hij lastig?
Oorzaak achterhalen is volgens mij vaak teveel werk.
Wel wordt de arts ingeschakeld en geeft maar
onrustmedicatie. Ook wij stelden vast dat medicatie
werd voorgeschreven door de huisarts en dat dit
herhaaldelijk niet werd medegedeeld aan ons als
familie. Veel onheil wordt vermeden door
communicatie. Een hoofdverpleegkundige. kan dit ook
mededelen aan familie!!!
77 -
wat heeft maatschappij over voor
ouderen?
(Kurt Stabel)
Ik had graag het volgende toegevoegd.
Dat er problemen kunnen zijn met fixatie en
medicatie is correct. dat de maatschappij hierop
moet reageren is eveneens correct. Dat het fenomeen
zich meer zou afspelen in rustoorden dan bij
dezelfde populatie thuis, in een ziekenhuis of
elders is fout. Het is dan ook spijtig dat u dit
probleem niet algemeen hebt aangekaart. Het debat
gaat mij helemaal niet over "de rustoorden" maar
over hoeveel onze maatschappij overheeft (geld) en
respect heeft voor de ouderen in onze maatschappij.
Het debat gaat mij ook over een falende overheid die
de voorbije jaren in een niet aflatende stroom van
inspecties en regels er blijkbaar niet in geslaagd
is de kwaliteit te verhogen. Of is de overheid er
misschien wel in geslaagd maar is de burger dusdanig gedesinformeerd dat
hij het niet zien? Blijkbaar is
thuiszorg goedkoper, vrij van alle zonden en de
oplossing voor alle problemen.
76 -
Louis was echt levenslustig, maar
na enkele weken klein gekregen
(Frans Meyers)
Jammer genoeg herkennen wij het platspuiten en
'fixeren' helemaal! Mijn schoonvader ging als vrij
behoorlijk functionerende man naar het rusthuis,
maar dat duurde niet lang. Na een paar maanden van
redelijke zelfstandigheid diende hij 'naar boven'
te verhuizen en van dan af kreeg hij medicatie
toegediend. Het medicament Risperdal werd vaak
genoemd. Ik herinner me ook nog een nieuwe gast,
genaamd Louis, nog echt levenslustig maar na enkele
weken hadden ze hem al klein gekregen. Ik wil daar
nooit naartoe, ik ga nu beginnen met opzoekingswerk
via 'waardig sterven'.
75 - bejaarden gedrogeerd
(Baert S.)
Ik werk al 21 jaar in een woon- zorg centrum en
nodig iedereen uit om eens een week mee te draaien
en dan kritiek te geven.
- er wordt steeds zorgvuldig om gegaan met het geven
van medicatie, dit is altijd op voorschrift van de
huisarts.
Een verpleegkundige mag niet uit eigen beweging
slaap en kalmerende medicatie geven.
- in plaats van zonnepanelen terug te betalen zou de
overheid beter investeren in goede zorg: voldoende
gekwalificeerd personeel. Personeel dat zijn job
graag doet en vanuit het hart!
- er zijn te weinig verpleegkundigen en
verzorgenden. Wie wil er dag en nacht werken, elke
zondag, elke feestdag? De verloning is niet zo
spectaculair!
- de familie die het meeste klaagt zijn die gene die
maar af en toe eens op bezoek komen bij ma of pa.
Want ze wonen toch zo ver of ze hebben toch zo een
drukke job! De dochters en zonen die dagelijks komen
klagen niet, want zij zien hoe druk het kan zijn en
hoe er getracht wordt aan iedereen de goede zorg te
geven.
74 -
behandeling van ouderen in woonzorgcentra
(Ivan Vandenkerckhove - dir. WZC St.-Amand)
Hallo, heb deze morgen reeds een reactie gestuurd,
maar wil ook nog het volgende meegeven.
Alle Vlaamse woonzorgcentra worden regelmatig
geïnspecteerd door de inspectie van Vlaamse
Gemeenschap.
Daarbij wordt o.a. de kwaliteit van de zorg
gecontroleerd. Instellingen die niet voldoen worden
verder opgevolgd.
Ontevreden bewoners of familie kunnen ten allen
tijde hun klachten doorgeven naar de rusthuis
infofoon 078/152525 of via
rusthuisinfofoon@vlaanderen.be.
Ten slotte heerst er ook een vrij groot verschil in
beheer tussen openbare, VZW en privé bestuurde
woonzorgcentra, waarmee ik zeker niet met de vinger
wijs naar de ene of de andere, maar dit is de
realiteit.
Mvg, Ivan Vandenkerckhove, directeur WZC Sint-Amand
|
"Wat de rusthuistelefoon betreft, larie.
Er wordt
geen gebruik van gemaakt omdat de resident er niet
bijkan. Ze moeten toestemming vragen aan de desk bij
de verpleegkundige om te mogen bellen. Ze worden
gecontroleerd. Of familie durft niet omdat hun
|
73 -
ongeloof
(pom)
Wie hebben jullie daar voor een onmens uitgenodigd
met name Daniel Vandermeulen. Die man zou zich
beter eerst infomeren en minder partijdig zijn voor
de desbetreffende rusthuizen. De schuld steken op de
familie of de huisartsen is wraakroepend. De
huisartsen werden achter de rug weggelachen, ze zijn
niet welkom in de rusthuizen. Ik spreek hier over de OCMW’s van Antwerpen.
Ik heb jaren in een rusthuis gewerkt en
bejaardenmishandelingen aangeklaagd in de OCMW
rusthuizen van Antwerpen in 2003. Mijn zaak loopt nog,
is niet geseponeerd. Mr Vandermeulen, uit ervaring weet ik dat in de
OCMW rusthuizen van Antwerpen van de 100 residenten er
90 de arts van het OCMW hebben, en zeker geen
huisarts krijgen. Ik zeg wel krijgen, want met dat scharig loontje dat ze overhouden kunnen ze zich
zelfs geen arts meer permitteren. Ze moeten die uit
eigen zak betalen. Het is heel laag van U om
meerdere keren te herhalen dat de huisarts de
schuldige is en verantwoordelijk. De informatie op
papier is heel anders dan dat het er in de praktijk
aan toe gaat. De arts van het OCMW trekt de deur open kijkt
binnen, 9/10 wordt de resident zelfs niet
onderzocht. Want het is gratis.
Ook heb ik mijn aanklacht destijds vermeld dat er
nog geen moeite gedaan wordt om de mensen op een
zachte manier tot rust te brengen ipv ze te
drogeren, (ik heb het toch gedaan en het werkt) want
ze worden platgespoten! Ze worden zelfs in een
rolstoel gezet omdat ze anders te laat in de refter
komen. Eén hoofdverpleegkundige riep ooit tijdens
een briefing over een resident die een beroerte had
gekregen en zelf nog wilde stappen en KON stappen,
maar heel traag: “Ik hoop dat ze eens goed valt, dan
zit ze in een rolstoel en zit ze op tijd aan tafel!”
Daar komen niet alleen je haren van overeind! En wat de rusthuistelefoon betreft: larie. Er wordt
geen gebruik van gemaakt omdat de resident er niet
bijkan. Ze moeten toestemming vragen aan de desk bij
de verpleegkundige om te mogen bellen. Ze worden
gecontroleerd. De familie durft niet omdat hun
ouder(s) geviseerd gaan worden etc.
Dit is nog maar een klein puntje in een reeks van
mis(be)handelingen.
72 -
de kinderen hebben een rol te vervullen!!!
(Gabber Joop uit Amsterdam)
Het heeft natuurlijk alles met de Westerse
maatschappij te maken: de oudjes opgeborgen in het
bejaardenhuis, de kinderen zo vroeg mogelijk de deur
uit. Dat heet "samenleving".
In ieder geval, als iedereen dan zo nodig de oudjes
naar het rusthuis brengt (de naam alleen al), ligt er
een rol bij de kinderen om de
hierboven beschreven mistoestanden te voorkomen of
tegen te gaan.
Hou er maar rekening mee, dat als het mijn moeder
zou betreffen het niet goed zou aflopen met de
directie en het betrokken personeel van het
'rusthuis'. Daarbij zouden films als "Scream",
"Train" of "Hostel", nog maar héééél klein bier
zijn!
71 -
zonder dank en graag gedaan
(Greet Stevens)
Ik ben al twintig jaar vrijwilligster, voor
dementerende bejaarden. Ik heb dus héél wat
toestanden meegemaakt.
Eerst wil ik het personeel bedanken in de
rusthuizen, want het is dikwijls dweilen met de kraan open. Die mensen zijn ook maar mensen. Al jaren hebben
we te doen met de witte woede, van de
verpleegsters. Maar wie luistert hier naar??
Als iedereen een beetje meer zou helpen bij de zorg
van zijn dementerende ouder, zouden er al véél
problemen opgelost worden. Maar neen, kritiek spuwen
op het personeel is zo gemakkelijk. Ik weet ook, dat
er teveel Haldol en Temesta gegeven wordt, maar
vergeet ook niet dat bepaalde mensen ook agressief
kunnen reageren tegenover hun medemens die op zijn
beurt ook moet beschermd worden. Ga eens zelf een
beetje helpen en oordeel dan. En nu ga ik een beetje
slapen want vannacht ben ik weer van de partij met
al mijn genegenheid voor deze mensen. Zonder dank en
graag gedaan. Greet.
70 - Temesta ook in geriatrie van ziekenhuizen!
(Jeannine)
Temesta wordt ook volop in de geriatrie van sommige
ziekenhuizen gegeven!
Ten getuige dit: +/- een jaar geleden ondervond mijn
moeder (toen bijna 89 jaar) het aan de lijve bij
opname nav een onschuldige bloeddrukval. Nadat de
geriater haar medicatie, die ze al jaren nam had
vervangen door nieuwe medicatie, kreeg zij gedurende
3 weken ook TWEE Temesta's per dag! Na 1 week kon
ze bijna niet meer spreken, lopen, eten en erkende
ze mij niet meer... Na deze opname (+/- 3 weken =
42 Temesta's verder) kon ze niet meer alleen wonen
en moest ze naar een RVT, waar ze nu nog verblijft
en waar ze heel goed verzorgd wordt, zeer tevreden
is en twee weken geleden haar 90e verjaardag vierde.
|
"De
rusthuisarts doet nog niet de moeite om haar
kamer binnen te gaan..." |
69 - rusthuisarts doet nog niet de
moeite om kamer binnen te gaan
(Emmy)
Na onze daguitstap ging ik mijn 94-jarige oma
terugbrengen naar OCMW-bejaardenhuis. Ik stopte oma
zelf in bed, daarna kwam de nachtverpleger voor haar
slaappil!! Maar mijn oma neemt geen medicatie want
zij is een goede slaper! "Het staat zo op haar
fiche", zei hij en legde nog een extra pamper onder
haar pamper! "Zo dan kan ze ertegen",
zei hij!
Ikzelf werk 34 jaar in nachtdienst bij mentaal en
lichamelijk gehandicapten waar we de bewoners 's nachts
regelmatig verschonen, wat voor het comfort voor de
bewoners echt nodig is! De medicatie voor zwaar gedragsproblemen wordt bij
ons met uiterste minimum gegeven, wat ons soms zwaar
nachtwerk geeft maar de bewoners tijdens de dag
tenminste kunnen genieten van hun activiteiten. De vaste dokter van het
Antwerpse OCMW-home doet
nog niet de moeite om de kamer van de bejaarde
binnen te gaan, maar blijft even noteren in
deuropening. Rap en goed verdiend op kosten van
het OCMW, toch?
Schrijnend hoe al die oudjes gans de dag in stoel
zitten, met
zicht op lift! En pipi doe je maar in je pamper...
68 -
maatschappij moet dringend
investeren
(anoniem)
Dementerenden zijn gedesoriënteerd in tijd en
ruimte, zijn angstig, voelen zich onveilig. Dit
verklaart soms een onvoorspelbaar gedrag. Soms (na
een val of na een overgang naar een RVT bijvoorbeeld) kan
het dementeringsproces heel snel gaan.
Sommige kinderen die dit met hun ouder meemaken,
begrijpen niet altijd goed wat er aan de hand is en
zijn dan verwonderd over het gedrag van hun ouder in
het home.
Er zijn ook vele WZC's waar zeer professioneel en
zorgzaam, zowel materieel als affectief, met de
bejaarden wordt omgegaan. De maatschappij moet dringend investeren in de
motivering van en de opleiding van jongeren tot
verpleeg- en zorgkundigen, gespecialiseerd in
dementiezorg.
|
"Het kan zijn dat de toegediende medicatie een belangrijke oorzaak is van de fysieke achteruitgang van de RVT-bewoner. Maar het gebrek aan beweging is volgens mij minstens even belangrijk" (Lien Lathouwers) |
67-
Rust roest
(Lien
Lathouwers)
Ik miste een belangrijk aspect bij dit onderwerp.
Het kan zijn dat de toegediende medicatie een
belangrijke oorzaak is van de fysieke achteruitgang
van de RVT-bewoner.
Maar het gebrek aan beweging is volgens mij
minstens even belangrijk.
Bij opname bestaat de kans dat men van een redelijk
actief leven overgaat in een volledig passief
bestaan. En rust roest, spieren degenereren en de
conditie gaat sterk achteruit. De bewoners zouden op
verschillende manieren kunnen uitgedaagd,
gestimuleerd en begeleid kunnen worden om te blijven
bewegen, het zit soms in kleine dingen.
Stimuleren tot activiteit en beweging maakt deel uit
van het beleid binnen een RVT (visie, opleiding
van personeel maar ook een beleid naar vrijwilligers
en familie toe). De overheid moet uiteraard
voldoende basispersoneel voorzien. Het kost
bijvoorbeeld meer tijd om met de oudere naar de
refter te wandelen dan zijn maaltijd gewoon op zijn
tafeltje te plaatsen.
Overleg met alle betrokkenen is nodig!
66 - Hugo Claus-route (kc)
Ben zelf 60. Hoop dat ik tijdig
de Hugo Claus-route kan nemen voor ik in dit soort
situaties beland.
65
- net waanbeelden door Haldol
(kc)
Iets soortgelijks als de verhalen
die u naspeelde meegemaakt met een tante, een jaar
of 10 geleden. Na een val kwam zij in een rusthuis
terecht en kreeg al snel de stempel 'dementie'. Zij
ging snel achteruit, kreeg wanen (wat zij vroeger
nooit had). Pas veel later las ik dat het middel
Haldol (dat ze in steeds hogere doses kreeg) bij
sommige mensen juist wanen veroorzaakt !
Ook bij
een ziekenhuisopname van mijn moeder zag ik ook op de
medicatiekar een flinke fles van dat middel staan
(zonder merknaam, maar het was wel hetzelfde...
Enkele maanden geleden werd een kennis van wijlen mijn
ouders opgenomen met beginnende dementie (hij
converseert nog vlot, weet wie ik ben enz.) in een
'gespecialiseerd rusthuis' nabij Antwerpen. Ik ga hem nu
en dan bezoeken en hij klaagt zelf dat hij (vroeger een
flinke wandelaar) bijna niet meer kan stappen. Het
rusthuis ligt bijna 20 km van zijn woonplaats. Denkt
iemand echt dat zijn huisarts (drukke praktijk) telkens
die verplaatsing gaat maken??
64
- groot verschil met Zwitserland
(Arlette)
Er zijn inderdaad goede rusthuizen, maar ook
andere waar ik mijn ouders nooit zou plaatsen.
Hopelijk kunnen mijn ouders thuisblijven.
Mijn zus werkt echter al meer dan 20 jaar als
kinesist in een rusthuis bij Bern, Zwitserland.
De efficiëntie, het respect en de liefde waarmee de
ouderen worden omringd, is ongelooflijk.
De bejaarden worden zoveel mogelijk actief gehouden.
Bovendien bestaat er geen gesloten afdeling voor
dementerende bejaarden. Zij kunnen
vrij naar buiten
wandelen, maar zijn wel voorzien van een pasje. Op
die manier worden ze bijvoorbeeld altijd terug naar
het verzorgingstehuis gebracht door gewone mensen
die hen op de weg tegenkomen.
Ik ben er vaak geweest. In vergelijking met dat
rusthuis, hebben die van bij ons nog een hele
achterstand in te halen, denk ik dan.
63
- vereenzaming grootste probleem
(De Wit Magda)
Zelf heb ik geen ervaring met rusthuizen. Maar
uit de verhalen die ik hoor ligt het probleem vooral
bij de vereenzaming van onze bejaarden! Je hoort
vaak dat mensen verward zijn als je bij hen op
bezoek komt maar wanneer je enige tijd met hen
doorbrengt en met hen praat begint het beter te
gaan. Vaak zijn mensen al verward door de vreemde
omgeving waarin ze terechtkomen en dan is het
probleem van personeelstekort de oorzaak dat er met
de mensen weinig of niet gepraat wordt... en dat zij
vaak ook verzwakken door ondervoeding wanneer ze
zelf niet meer in staat zijn te eten!
Een beetje meer aandacht van familie en omgeving kan
soms ook al wonderen doen..
62
- chaos zonder vrijwilligers
(S.E.)
Wat de RVT's en zelfs ziekenhuizen betreft graag
volgende bemerkingen.
Als alle vrijwillige
medewerkers in de zachte sector een week wegblijven
uit de instellingen is de chaos waarschijnlijk niet
te overzien. Veel van deze mensen vullen het
personeel aan. Met de aanpak van de onderbezetting
in de verpleging en verzorging zou de "zorg" al een
heel eind geholpen zijn en kwalitatief een stuk de
hoogte ingaan! Wat niet wil zeggen dat er niet hard
gewerkt wordt, integendeel, maar een mens heeft
uiteindelijk maar twee handen.
En aan alle klagers: ga eens een week "meedraaien"
in dat zo verguisde rusthuis!
|
"Het
is een feit dat vele huizen op een
ondeskundige wijze gerund worden wat betreft
zorgvisie" |
61
- vele huizen gerund door
ondeskundige visie (Dirk Doucet)
Jammer dat deze problematiek op zo een
ongenuanceerde wijze wordt besproken.
1. Er is
een
zeer groot verschil in woon- en zorghuizen.
Het is inderdaad een feit dat vele huizen op een
ondeskundige wijze gerund worden wat betreft zorgvisie. De oprukkende commercialisering
van de sector zal dit probleem nog verergeren.
2. er is een schrijnende onderfinanciering die zich
uit in onderkwalificatie en onderbezetting. En
vooral hoge dagprijzen.
3. Voor bewoners en de familieleden is het dikwijls
afscheid nemen. Verdriet objectiveert zelden.
4. Kennis en kunde over dementie is ondermaats.
Zowel in ziekenhuizen, woon- en zorghuizen als
thuis.
5. Wat hebben wij zowel persoonlijk
als maatschappij over voor ouderen?
Is het niet wat te gemakkelijk om alles af te schuiven?
60
- liever pilletje voor moeder, dan
dat ze ganse nacht wekker ligt
(Diederik)
Mijn moeder is in een
rusthuis en ik heb eindeloos respect voor verpleging die
elke dag moet zorgen voor de ouders van een ander.
Regelmatig zijn er inwoners die ganse dagen en nachten
roepen en daarbij nog eens door de gangen lopen en
andere kamers binnengaan en zo de andere bewoners de
stuipen op het lijf jagen en of fysiek bedreigen. Ik
veronderstel dat hiervoor weinig andere oplossingen zijn
dan fixeren of medicatie geven. Indien wel zou ik het
graag weten. Ik heb liever dat mijn moeder een pilletje
krijgt, dan dat ze ganse nacht wakker ligt;
59
- autopsie
(mantelzorger)
Er zijn zeker en vast WZC waar het uitstekend
gaat maar m.i.
wordt het hoogtijd dat alle WZC eens grondig door
een onafhankelijk orgaan (als dat al dan niet
bestaat) worden gecontroleerd én doorgelicht. En de
leidinggevenden van de WZC voor hun
verantwoordelijkheden worden gezet. Misschien bij
het overlijden van een betrokken familielid eens een
uitgebreide autopsie vragen en de uitslag(en) in de
openbaarheid brengen.
Laat mensen zoals die geïnterviewde (blazer) in uw
studio aan de kant en neem mensen die op de vloer
werken.
58
- zelf medicatie halen
(Vernaillen Annie)
Ik raad iedereen aan om de
SIS-kaart niet in de
handen te geven van het rusthuis. Wij hebben het ook
ervaren met de Temesta. Zo zie je wat er aan
medicatie gegeven is. We gaan zelf de medicatie ophalen.
Ik hoop dat er
velen zullen mee geholpen zijn...
57
- er worden ook leuke met hen gedaan
en daar moeten we ons aan optrekken
(Veronique)
Een rusthuis
noemt men een plaats waar men het einde van het leven
afwacht. Mijn moeder is noodgedwongen opgenomen geweest
omdat het onmogelijk was om ze thuis verder te
verzorgen. Dit door de ergste ziekte dat je kan
overkomen: dementie!!! Je wordt ontvangen door de
directie die beloofd om uw ma een rustige oude dag te
bezorgen. Ons ma zong graag, liep graag rond van de ene
kamer naar de andere, pakte eten uit ieders bord, enz..
Wat doe je dan met zulke mensen? Er zijn meer dan 60
bewoners waarvan ons moeder dan nog bij de beteren
is. Als je 60 personen moet in de hand houden die zich
niet kunnen aanpassen, wat moet je dan doen als
verzorgende?
Het doet zeer
om de mensen die alles voor hebben gedaan op die manier
te zien achteruitgaan en uiteindelijk te zien sterven.
Mensen niet meer kunnen kiezen en beslissen moet je
zo goed mogelijk begeleiden. Jammer genoeg ook met
medicatie. Er worden ook leuke dingen met hen gedaan en
daar moeten we ons aan optrekken.
56
- waarschuwing voor sommige medische
praktijken (Dirk M.)
Ik werk in Brussel en bezoek
regelmatig een
jeugdvriendin van mijn moeder. Zij is 82 jaar heeft
geen kinderen of familie. Tot voor kort woonde zij
nog thuis maar is onlangs gevallen en heeft haar
been & heup gebroken zodat ze aan haar bed is
gekluisterd in een RVT.
Wat bleek in de kliniek: op voorschrift van haar
huisarts nam zij al geruime tijd 4 (vier!) pillen Xanax per dag (in combinatie met nog andere
medicatie).
Dit is een medicatie tegen angst.
Wie ooit een halve pil hiervan nam weet dat men daar
2 dagen zoet mee is. De oorzaak van de val is dan
ook niet ver te zoeken... Mijn huisarts keek heel verrast op van deze hoge
dosis.
In de kliniek was men op zijn zachtst gezegd
gechoqueerd en werd de dosis drastisch naar beneden
gehaald. Men weze gewaarschuwd voor sommige medische
praktijken.
55
- lof voor rusthuis St.- Maria Berchem
(Niki)
Niets dan lof voor iedereen, vangroot tot klein.
Elk radertje in dit rustoord draait zoals het moet
met alle aandacht die ze kunnen geven aan een niet
altijd zo'n gemakkelijk publiek.
Moeder en tante zijn daar allebei geweest, elk in hun
afdeling omdat tante dementeerde.
De zorg die ze
ontving, de warmte waarmee men haar omringde tot op
het einde, is onbeschrijflijk. Moeder werd in de
watten gelegd en ook op haar afdeling verliep alles
heel correct. Ik wil nog reageren op het feit dat iedereen zijn
eigen huisarts houdt, dat kan op eigen verzoek maar
die moet dat ook apart betaald worden. Meestal wordt
de arts van het home genomen die niet bovenop de
kosten komt.
|
"Kwalitatieve mentale zorg ontbreekt meestal totaal, desondanks er vele enthousiaste en bekwame betrokken mensen werken." (Marèse Wijnen, stagebegeleidster) |
54
- mentale zorg ontbreekt meestal
totaal (Marèse Wijnen)
Ik ben vele jaren stagebegeleidster geweest in
rusthuizen en weet zeker dat het personeel alle tijd
nodig heeft om de fysieke zorg en het materiële af te
werken. Kwalitatieve mentale zorg ontbreekt
meestal totaal, desondanks er vele enthousiaste en bekwame
betrokken mensen werken.
Eens men er terecht komt zit je daar te zitten zonder
meer. Ik heb er zelf de grootste hekel aan. Maar...deze
maatschappij waar alles gericht is op welvaart niet op
welzijn gaat niet extra investeren in een groep mensen
die niet meer renderen!
|
"Ikzelf heb als huisarts genoeg gezien om bang te zijn voor een opname in een rusthuis...". "Heel veel is afhankelijk van de kwaliteit van de directie." (ex-huisarts) |
53
- veel verschil in kwaliteit
(ex-huisarts)
Ikzelf heb als huisarts genoeg gezien om bang
te zijn voor een opname in een rusthuis...
Er is heel veel verschil in kwaliteit van zorg en
dan vooral in kleine, maar soms levensbelangrijke
nuances, die waarschijnlijk niet tot uiting komen in
een audit. Heel veel is afhankelijk van de kwaliteit van de
directie.
Hopelijk verandert er nog één en ander voor ikzelf
bejaard ben...
52
- oudere is middel geworden om geld
te verdienen (Guy Vermeirsch)
Deze problematiek bestaat voor alle
zorginstellingen.
Zelf heb ik een gehandicapte zoon en ook daar wordt
door gebrek aan middelen (personeel) de minste
slechte oplossing gezocht, jammer genoeg niet steeds
in het eerste belang van de patiënt.
De man op de radio vergeet te vertellen dat er veel geld verdient wordt
in deze sector en precies dit belet dat er genoeg
middelen zijn.
Bovendien wentelt hij de verantwoordelijkheid af op
de arts, maar vergeet ook te vertellen dat de artsen
die niet genoeg voorschrijven maar beter ergens
anders aan de slag kunnen, dit geldt als algemene
regel.
De patiënt of de oudere is in dit geval enkel een middel geworden om
geld te verdienen.
In dit debat riskeren de zorgverstrekkers de kop van
jut te worden maar ze zijn gewoon met te weinig en
hebben handen tekort.
Terwijl de eigenaars van de privé-instellingen
het RISIV verder melken en boekhouders zijn, in plaats
van empathische vakmensen.
|
"Als
verpleegkundige sta je machteloos als de
directie niet meewerkt..." |
51
- als verpleegkundige machteloos als
directie niet meewerkt
(Marjanne)
Ben verpleegkundige in een rusthuis en heb een
lange zoektocht moeten ondergaan voordat ik
eindelijk een goed rusthuis vond om te werken. Eén
met een hart voor de bewoners. Er zijn schrijnende
dingen die gebeuren in vele rusthuizen en als
verpleegkundige sta je dan ook machteloos als de
directie niet meewerkt omdat die enkel een rusthuis
hebben geopend omwille van groot geld verdienen. Maar....er zijn dus nog goede rusthuizen ook!
|
"Ze nam 6
verschillende soorten psychofarmaca! We hebben de
arts van het home kunnen overtuigen om met de afbouw,
verder te gaan, wat niet evident was. |
50
- apotheek ter vervanging van
personeel (Annemarie)
Als verpleegkundige hebben ik mijn moeder
en mijn
schoonouders in observatie naar het ziekenhuis zien gaan. Mijn moeder die dementerend was, werd storend
voor de andere patiënten in het ziekenhuis, dus...
medicatie. Na enkele dagen herkende ze niemand van
ons nog. Dan naar een rusthuis...
Gevolg: ze
liep weg met als resultaat nog meer medicatie, zoals Risperdal,
enz. Ze viel gelukkig (soms is een ongeluk een
geluk!) en moest gehospitaliseerd worden. In het
ziekenhuis heb ik de situatie aangeklaagd en zijn
ze de medicatie beginnen afbouwen. Ze nam 6
verschillende soorten psychofarmaca! We hebben de
arts van het home kunnen overtuigen om met de afbouw,
verder te gaan, wat niet evident was. Na 6 maanden
was mijn moeder terug een mens. De dokter van
het
home gaf toe dat het resultaat verbluffend was.
Vroeger werden mensen vastgemaakt, nu is de apotheek
de oplossing... ter vervanging van personeel. Dat
is de realiteit, schrijnend! En de apotheker verdiend
daar dik zijn boterham aan.
|
"Het werd gemakkelijk opgelost: sedatie, zodat hij verdoofd zat en bijna altijd sliep." (Martine) |
49
- na 1 dag ziekenhuis terug helder
en wakker (Martine)
Alles wat u vertelt
klinkt bekend in de oren.
Eén advies aan de familie: neem contact op met de hoofdverpleging van het rusthuis én met de huisarts en
EIS uitleg omtrent de verstrekte medicatie. Nadien
kan je eisen dat bepaalde sedatie wordt verminderd.
Mijn lichtdementerende vader heeft jaren in een rusthuis gewoond en
ging
tot voor zijn laatste maanden nog dagelijks naar een
cafetaria BUITEN het rusthuis, dit vonden wij prima
en deed hem deugd.
Tot zijn gang werd afgesloten en hij niet meer
buiten kon en toch nog wou.
Het werd gemakkelijk
opgelost: sedatie, zodat hij verdoofd zat en bijna
altijd sliep.
Een reactie hiertegen deed de pillen verminderen,
maar onvoldoende. Tot ook hier een ziekenhuisopname
nodig was en hij reeds na 1 dag helder en hele dagen
wakker was! De geriater bevestigde dat er
onmiddellijk een hoop medicatie werd afgeschaft,
wegens niet nodig!
48
- ook geweldig goede rusthuizen
(Hugo Vandenborne)
Na een geweldig negatieve ervaring met onze oma
wil ik toch het volgende kwijt. Mijn vader is plots gaan dementeren en we waren dringend op zoek naar
opvang. Via kortverblijf hebben we een rusthuis
leren kennen dat geweldig goed werkte.
Het personeel werkt er als één team en de bewoners
worden er met respect voor hun persoon behandeld. Na
een enkele dagen fleurde mijn vader echt op en was
er een band met zijn verzorgenden. Spijtig dat de
periode maar kort was wegens plaatsgebrek. Dat mag
ook wel eens aangekaart worden.
Mijn vader is enkele keer moeten verhuizen op een
periode van enkele weken. Nu kan hij terecht in een
nieuw maar peperduur rusthuis. Hopelijk is de
verzorging daar navenant.
47
- niet alleen bejaarden...
(Joeri)
Niet enkel in rustoorden of bejaardentehuizen
word er gedreigt! Ook bij zelfstandige verpleging
word er gedreigd en zeker wanneer men ze meer nodig
heeft dan 3x per dag.
46
- geen zicht op voorschrijfgedrag
van rusthuisarts
(Van den Bergh)
We hebben dit zelf meegemaakt, medicatie wordt
doorgegeven van de ene patiënt naar de ander. Wij
gingen onze tante 3 a 4 keer per week bezoeken. De
dokter (aangewezen door het rusthuis) komt, ziek of
niet, verplicht op consultatie. Wat dan
voorgeschreven wordt, daar heb je niet altijd een zicht op.
En medicatie die voorhanden diende te zijn, bleek op.
45
- wat werk ik in een goed WZC
(Krista)
Wat werk ik in een goed WZC. Enkel na overleg
familie wordt gefixeerd en dit enkel om de bewoner
te beschermen , als de familie niet akkoord is wordt
er niet gefixeerd!!! Wel vragen we de familie een
formulier te ondertekenen ter ontlasting, zodat bij
een val de verantwoordelijkheid niet bij ons kan
worden gelegd. We zijn blij als er een 'betere'
bewoner binnenkomt want de zorggraad is erg hoog. Waarom zouden we die dan 'platspuiten'. Als dit de norm zou zijn dan stop ik ermee!!
|
"Mijn eerste stage in een rusthuis was de grootste afknapper van mijn leven. Er was zo'n grote kloof tussen wat je op school leerde over o.a. het respect en de manier waarmee er met deze mensen in de laatste fase van hun leven wordt omgegaan." (Hilde) |
44
- mijn eerste stage in een rusthuis
was grootste afknapper van mijn leven
(Hilde)
Ik wilde een anderhalf jaar geleden na 28 jaar
tewerkgesteld te zijn geweest in een totaal andere
sector mijn loopbaan een andere boost geven en mij
inzetten in de verzorgingssector en een opleiding
verpleging volgen.
Het ging allemaal goed qua studeren maar ik
ondervond toch wel wat problemen met de verhalen en
de mentaliteit van medestudenten die als verzorgende
tewerkgesteld waren in rusthuizen. Mijn eerste stage in een rusthuis was direct de
grootste afknapper van mijn leven. De manier waarmee
er met de bejaarden wordt omgegaan, de medicatie,
het negeren van de vraag tot opzetten ondanks de
plaspillen, bejaarden die gefixeerd werden en zaten
te roepen... Er was zo'n grote kloof tussen wat je
op school leerde over o.a. het respect dat je voor
deze mensen moest hebben en de manier waarmee er met
deze mensen in de laatste fase van hun leven wordt
omgegaan. Ik ben er dan ook mee gestopt en
verzorg nu mijn eigen ouders op de manier dat zij
mij opvoedden: met veel liefde en respect.
|
"Ik
heb uiteindelijk zelf ontslag genomen omdat
ik het mentaal niet meer
aankon hoe bejaarden worden behandeld.
Ik kan met
mijn ervaringen een boek vullen over
machtsmisbruik
in deze zorgsector." |
43 - Waar ik werkte gebruikte men vooral straf als de
bejaarde de regels niet volgde
(Olga)
Hallo, ik hoorde toevallig jullie programma i.v.m. rusthuizen.
Ik heb zelf verschillende jaren in
een rusthuis gewerkt en heb uiteindelijk zelf
ontslag genomen omdat ik het mentaal niet meer
aankon hoe bejaarden worden behandeld. Ik kan met
mijn ervaringen een boek vullen over machtsmisbruik
in deze zorgsector. Ook kan ik bevestigen dat
mensen
die nog goed te been zijn als ze binnen komen, dit
niet meer lang duurt.
De familie is totaal niet op
de hoogte van wat er zich afspeelt en wordt
voorgelogen over het gedrag van de ouder. Waar ik
werkte gebruikte men vooral straf als de bejaarde de
regels niet volgde. Meermaals zijn er mensen op hun
kamer moeten blijven omdat ze zogezegd geen respect
voor de directie toonden.
Ik ben nu een half jaar
weg in het rusthuis en heb het nog steeds moeilijk
met het feit dat men hier ongestraft mee wegkan.
Uiteindelijk telt voor de directie de centen en is
er van hulpvaardigheid geen sprake. Groetjes.
42
- medicatie urgentiekast: bestemming
is onduidelijk (ex-huisarts)
Veel rusthuizen hebben een medicatiekast voor
'urgenties', 's avonds en in het weekend. Daarin zit
ook kalmerende medicatie. Het is niet duidelijk naar
welke bewoner deze medicatie gaat. Aan de huisartsen
wordt soms gevraagd een voorschrift te maken om deze
medicatie aan te vullen. De rusthuizen hebben in realiteit wel een zekere
autonomie op dat gebied.
41
- toezicht op medicatieverbruik
(Dirk)
Een CRA of coördinerend raadgevend arts is per
rusthuis aangeduid en (indirect) betaald van
overheidswege, om toezicht te houden over onder
andere het voorschrijfgedrag van de verschillende huisartsen in het rusthuis. Hoe dit concreet wordt
ingevuld varieert heel sterk naargelang de CRA. Dus
Zorginspectie ook daarop
controleren aub.
40
- beter met begeleiders werken
(Jeroen Mertens)
2 opmerkingen: in de bejaardenzorg is er
personeelstekort. Dit is al een reden om moeilijkere
bewoners te drogeren.
Misschien zou het beter zijn om met begeleiders te
werken, met als aanvulling verpleegkundigen (zoals
in de gehandicaptenzorg). Dan komt de nadruk
gemakkelijker liggen op activering, op sociaal
contact. Indien er problemen zijn kan er dan beroep
gedaan worden op VPK. Dit geeft een heel ander beeld
dan dat een heel team bestaat uit VPK met daarnaast
een begeleider die de "animatie" organiseert tussen
14 en 16 uur.
|
"Ik zag teveel en mocht niet meer in de eetzaal komen... " (Leone) |
39
- ik heb papa niet in de steek
gelaten (Leone)
Ik heb ook veel problemen gehad met mijn papa én
veel discussie met het personeel én de
hoofdverpleegster. Papa kreeg veel te veel medicatie! Absoluut geen begrip en dus geen aangepaste
aanpak. Ze wilden dat hij op zijn kamer
at, vermoedelijk at hij dan niet want dat kon hij
niet meer... want hij was een zombie geworden. Ik ging
hem helpen bij avondeten in de eetzaal, maar ik zag
te veel... En toen mocht ik niet meer in de eetzaal
komen!!! Ik heb dat geweigerd en moest bij directie
komen. Daar bleken 5 mensen te zitten, tegen mij!!
Ik heb mijn zeg gedaan
en de toestand aangeklaagd. IK VOELDE ME ALLEEN MAAR HEB VOLGEHOUDEN
EN HEB
PAPA NIET IN DE STEEK GELATEN. Hij kon zich niet meer
verdedigen, dus heb ik mijn plicht gedaan. Er kan met
de voorschriften gesold worden...
|
"Na enkele weken
afbouwen heeft hij na 2 jaar nog steeds geen medicatie
of een pamper nodig! Dit maakt me zo boos!" |
38
- zo boos...
(Clara)
Mijn papa heeft in het
jaar 2008 één jaar hier bij ons in de straat gewoond, na
een ongeval... in een rusthuis. Om financiële redenen is
hij bij ons komen inwonen en pas na 1 jaar is pas
uitgekomen dat hij KALMERENDE MIDDELEN KREEG EN EEN
PAMPER DROEG!!!?? Na
enkele weken
afbouwen heeft hij na 2 jaar nog steeds GEEN MEDICATIE
OF EEN PAMPER NODIG!!! Dit maakt me zooooooo
BOOS!!!!! Mijn zoon zit
in het 6de jaar voeding verzorging en doet stage op
allerlei plaatsen....en hij komt telkens met dezelfde
schrijnende verhalen! Mijn papa kreeg zelfs te horen dat
hij te veel de lift gebruikte! En dit deed hij slechts 6
keer per dag want de rest van de dag zat hij bij mij.
Met vriendelijke groeten en ik hoop nooit in een
rusthuis te belanden!
|
"Fixatie volgens de regels? Sta me toe te
bulderlachen. De sector zou volledig moeten
doorgelicht worden." |
37
- gigantische woede voel ik
(Jan)
Gigantische woede voel
ik.
Meer dan 25 jaar heb ik gewerkt in allerlei soort instellingen.
De neuronpsychiater of arts verbonden aan de
instelling schrijft voor tegen 100 in 't uur.
Gebruikersraad of ouders moeten zwijgen of ouder (of
uw kind) zal worden buitengelazerd (wachtlijsten!).
Fixatie volgens de regels? Sta mij toe te bulderlachen!!!!
Procedures in handboeken en
officiële zorgnota's..., uiteraard voor de omgeving, NIET voor intern
gebruik.
Veel te weinig en dikwijls ongemotiveerd personeel.
Oorzaak: directies die volledig gepolitiseerd zijn,
alleen maar met management bezig en totaal zonder
voeling met de basis.
De sector zou volledig moeten doorgelicht worden.
En laat aub die pertinente leugenaar daar aan de
micro zwijgen.
Dank u
36
- hypocriet
(De Wit Ronald)
EEN MOOI HYPOCRIET
INTERVIEW ZEG. HYPOCRISIE
OVER HEEL DE LIJN
|
"Niet enkel fysieke verzorging, maar ook mentale..." (Marina |
35
- niet enkel fysieke, maar ook
mentale zorg (Marina)
Nog een laatste opmerking. Voor de prijs die men elke
maand moet afdokken zou men een betere verzorging moeten
eisen. Niet enkel fysieke verzorging, maar ook
mentale.
34
- partners gescheiden
(Caroline Logie)
Ik vind dat de toon wel erg negatief is en
volgens mij gaat het de verkeerde richting uit. Wat
veel erger is, is dat partners in de kou blijven
staan. Mijn moeder is nu in het rusthuis en mijn
vader moet noodgedwongen in het appartement blijven
wonen. Papa is 91 en mama 93 en nu moet hij haar
elke dag komen bezoeken.
Zij is dementerend en de begeleiding in het rusthuis
is positief, de medicatie werd zoals ik al zei zelfs
verminderd. Maar het is inderdaad zo dat er meer
personeel zou moeten zijn om met de mensen te
"spreken".
|
"Mijn
vader was verlamd en werd met zijn enige arm
die hij kon nog bewegen, vastgebonden met
een leren riem. Hij had altijd
jeuk en kon hem niet krabben" |
33 - vastgebonden vader had altijd jeuk en kon hem niet
krabben
(Leukemans Rachel)
Mijn ouders zijn bijna 5 jaar geleden opgenomen
in een rusthuis. Ze zijn ondertussen overleden, maar
ik kan er een gans boek over schrijven.
Mijn vader was verlamd en werd met zijn enige arm
die hij kon nog bewegen, vastgebonden met een leren
riem, omdat ze geen andere hadden. Hij had altijd
jeuk en kon hem niet krabben.
Mijn moeder was dementerend en kon na een drietal
weken niet meer lopen, had een aanvalletje gehad
(stelde zich aan zeiden ze) en ze zetten ze in een
stoel (ook later vastgebonden) deden haar een pamper
aan en ze vroeg mij telkens om naar het toilet te
gaan.
Er werd ons niets gevraagd. Alleen als ik
reclameerde en teveel kwam kijken eigenlijk,
zei de zorgcoördinator mij: "dat ik beter een ander
rusthuis kon zoeken want ze deden al meer voor mijn
ouders dan voor de anderen". Het was een schande. Ik
heb ze dan ook in een ander rusthuis overgebracht.
In ieder geval de bejaarden krijgen allemaal
pilletjes om te kalmeren.
|
"Als je in
een rusthuis wat teveel reclameert,
wordt het op de bewoner uitgewerkt. |
32
- verschil tussen theorie en
praktijk is héél groot
(graag naamloos)
Dokters worden VERPLICHT medicatie voor te
schrijven, dat verklaart de onze!
Als je in een
rusthuis wat te veel reclameert wordt het op de
bewoner uitgewerkt, en je kan je niet voorstellen op
wat voor ideeën ze komen, ik noem het pesten.
Werkdruk?
Op bepaalde uren inderdaad, maar de
namiddagpauze is voldoende lang dat ze er tegenaan
kunnen. En een briefing duurt ook voldoende lang. Eén goede
raad: houd je familie lang genoeg uit het rusthuis,
de gesloten afdelingen zijn een regelrechte ramp.
Het
verschil tussen theorie en praktijk is héél groot.
31
- personeelstekort
(Luc Van Wijnsberghe)
Zou veel kunnen te maken hebben met
personeelstekort. Betaal het personeel zoals het
hoort en het personeelstekort zal worden teniet
gedaan!
30
- overheid stelt steeds meer eisen
maar verwezenlijkt niets essentieel
(Reniers Bruno)
1. Mr Vandermeulen heeft nooit de werking van een
rustoord gekend en
dient alleen de grote spelers
binnen zijn organisatie. Hij is niet deskundig in
deze materie.
2. Alle rustoorden met storende, oplopende,
weglopende bejaarden kennen dit probleem. Naast
sedatie (chemisch en/of fysisch) is er geen andere
oplossing en vaak onvermijdelijk. Dat er te weinig
personeel is ligt niet aan de inrichting, maar aan
de onbeschikbaarheid, onderfinanciering en
ongeschooldheid van het personeel. Na 20 jaar directeur van een WZC heb ik daarom
mijn instelling verkocht. De overheid is in deze
naïef en stelt steeds meer eisen, maar verwezenlijkt
niets essentieels.
|
"De dokter die in het rusthuis 15 min komt,
is volledig afhankelijk van de 'verpleging',
die hem kan wijsmaken wat zij wil" |
29
- "ze is weer 'lastig' geweest..."
(Walter)
Als apotheker bracht ik de geneesmiddelen voor
mijn tante mee. Eens om de 2 weken kwam haar
huisarts langs die vroeg meestal aan de sanitaire
helper WAT ER NODIG WAS? Eens heb ik gevraagd
om haar voorraad geneesmiddelen te zien en van sommige
geneesmiddelen waren er 3 doosjes. Allemaal open en
waarvan enkele uit. Mijn tante was tegen
slaapmiddelen, alsook haar huisdokter. Op een keer
stond daar TEMESTA op de lijst en toen ik vroeg waarom de
rusthuisarts
dit had voorgeschreven zei men: "Ze is weer lastig geweest". Toen ik later eens
tijdens de week om 19u30 langskwam, begreep ik waarom ze zogenaamd lastig was.
Ze moest om 7 uur gaan slapen, samen de andere bewoners. DUS STOP DEZE SCHANDALIGE LEUGENAAR DIE NU
AAN HET WOORD IS. DE DOKTER DIE IN HET RUSTHUIS
15 MIN. KOMT is volledig afhankelijk van de 'verzorgster' die hem kan wijsmaken wat zij wil.
28
- ook in psychiatrische
instellingen...
(Greet
De Schutter)
Zo'n toestanden vind je niet alleen in
rusthuizen. Ook in sommige psychiatrische instellingen wordt
kwistig omgesprongen met kalmeerpillen en fixatie.
Ik heb het
zelf meegemaakt met een familielid. Na ontslag uit de instelling leek het familielid een
zombie. Door de ambulant behandelende werd arts werd de
kalmerende medicatie afgebouwd en het familielid
klaarde zienderogen op.
|
"Mijn moeder werd verplicht om pampers te dragen ondanks ze helemaal niet incontinent was. De hele dag verbleef ze op haar kamer, vastgebonden in een rolstoel. Ze vermagerde enorm en sliep bijna de hele dag. " (Mimi) |
27
- hele dag vastgebonden in een
rolstoel (Mimi)
Deze beide verhalen komen mij heel herkenbaar
over. Mijn moeder is vorig jaar heel snel
achteruitgegaan na haar opname in het rusthuis om
uiteindelijk daar al na 3 maanden te overlijden in
haar slaap. Omdat ze licht dementerend was en mijn
vader het daar moeilijk mee had, is ze aanvankelijk
opgenomen geweest in de ouderenpsychiatrie ter
observatie. Reeds na twee weken herkende ik mijn
moeder niet meer. Ook werd ze verplicht om pampers
te dragen ondanks ze helemaal niet incontinent was.
Haar mentale toestand verslechterde aanzienlijk zodat ze
niet meer naar huis terug mocht en dus naar het rusthuis
moest. Daar ging het van kwaad naar erger. De
hele dag verbleef ze op haar kamer vastgebonden in een
rolstoel. Ze vermagerde
enorm en sliep bijna de hele dag. De directie beweerde
over te weinig personeel te beschikken om met de ouderen
bezig te zijn. De inzet van de meeste
verpleegkundigen en verzorgers was wel groot maar
dienden zich te houden aan de richtlijnen van de
directie.
26
- fixatie procedures-weglopers
(Karel)
De wetgeving schrijft voor tegen wanneer dit in
Vlaanderen in orde moet zijn.
Wenst u te schreien: tegen 2019.
Nu al met achterhaalde voorschriften wat betreft
technologie, die het personeel (met personeeltekort)
met juridische problemen zal opzadelen indien er
iets verkeerd loopt.
Zelf een fixatie-protocol opgesteld die waterdicht
is en die beter bleek dan deze van de 2
topuniversiteiten in België en Nederland.
Uiteindelijk kom je terecht bij politici die de
problemen tezamen met de inspecties toedekken met:
'volgens de normen, procedures'.
Vraag hoeveel bejaarden al gewurgd zijn of letsel
opgelopen hebben door de fixatie.
Vraag hoeveel overlijdens in de ziekenhuizen en
rusthuizen er geweest zijn door onoordeelkundig
gebruik.
Verzinken pedofilie-schandalen in het niet...
|
"Kinderen vastbinden
wordt al vlug mishandeling genoemd.
Bejaarden vastbinden heten ze fixatie..." |
25 - voorschriften huisarts kunnen naar
willekeur gebruikt
(Chantal Verspaille)
Kinderen
vastbinden wordt al vlug mishandeling genoemd. Bejaarden
vastbinden heten ze.....hoe was de term nu weer die werd
gebruikt door de geïnterviewde daarnet?
Wat betreft de kalmeermiddelen: er al aan gedacht dat de
voorschriften van de huisarts naar willekeur kunnen
worden toegediend: 3 pilletjes ipv 1
24
- theorie klinkt mooi, maar praktijk
is echt anders (Marina)
Men vergeet duidelijk dat die bejaarden wel een
tijd nodig hebben om zich aan te passen in hun nieuw
huis. Stel u zelf eens in de plaats. Als dan zou
blijken dat er medicatie nodig is, dan valt daar
over te praten. Het probleem is dat ze van de eerste
dagen al medicatie en fixatie krijgen, als ze 'wat
moeilijk doen'. Ik hoor daar precies een politieker
op de radio zijn verhaaltje doen. De theorie klinkt
mooi, maar in de praktijk is het echt anders.
Hopelijk maakt hij het zelf eens aan de lijve mee,
dan zal hij wel anders piepen. Bij mijn schoonmoeder
die veel kinderen heeft is elke dag iemand aanwezig
van de familie en toch loopt het compleet fout. Als
vraag krijgen we dan : Hoe oud is ze al? Je moet de
realiteit onder ogen zien. Tegen de pillenindustrie
en het tekort aan bekwaam personeel kan je niet
opboksen. Mijn pillen (éénmalig) zullen thuis
klaarliggen als ze mij later op mijn oude dag zullen
moeten plaatsen...
|
"Deze
medicatie
staat vermeld op de medicatiefiche als 'indien
nodig', en vanaf het moment dat iemand iet of wat
onrustig is, neemt men zeer dikwijls een
toevlucht tot kalmerende medicatie" |
23
- realiteit totaal anders
(Moens M.)
Ik kan alleen maar beamen wat in het voorbeeld
aangehaald word. Ik heb zelf 7 jaar als
nachtverpleegkundige in een bejaardentehuis gewerkt
en met medicatie toedienen wordt er maar al te laks
omgesprongen. Het gebeurt zeker dat verzorgenden of
verplegend personeel medicatie toedienen zonder dat
de arts op de hoogte is gebracht. Deze medicatie
staat vermeld op de medicatiefiche als 'indien
nodig', en vanaf het moment dat iemand iet of wat
onrustig is, neemt men zeer dikwijls zijn of haar
toevlucht tot kalmerende medicatie. Ook
medicatie
pletten is schering en inslag en er wordt niet bij
nagedacht of dit wel kan, want zeer veel medicatie
mag niet geplet worden omdat de werking ofwel
verloren ofwel een te snelle werking heeft (dose
dumping system).
Wat het vastbinden van iemand betreft, dit is een
vrijheidsbeperkende maatregel en dient in principe
in overeenkomst en met medeweten van familie en
behandelende arts te gebeuren. De realiteit is echter totaal anders.
22
- moeder in rusthuis
(Caroline Logie)
Mama wordt morgen 93 jaar en is sinds een aantal
maanden in het rusthuis opgenomen. Over het algemeen
ben ik tevreden over de verzorging, moeder is
dementerend sinds haar val die de opname vooraf
ging, ze hebben zelfs haar medicatie verminderd.
Alleen vind ik het spijtig dat haar eigen kinesist
haar niet mag begeleiden in het rusthuis omdat er
door het systeem van de subsidies een vaste kinesist
in het rusthuis werkt. Haar vroegere kinesist
herkent ze nog maar het personeel van het rusthuis
zijn voor haar onbekenden door die dementie.
Ze kan dus nu niet meer stappen en ik heb niet de
indruk dat men daar nog de tijd heeft om meer met
haar bezig te zijn. Wij zouden graag onze eigen
kinesist laten komen maar dat kan dus niet. Er is
natuurlijk de angst dat ze opnieuw zou vallen en nu
haar heup zou breken . Het is inderdaad waar dat het
de huisarts is die de medicatie voorschrijft en ik
moet zeggen dat men in het rusthuis in Poperinge
daar erg nauwgezet mee omspringt.
21
- betreur ervaringen van
familieleden (Christel Vande Kerckhove)
Als sociaal verpleegkundige werkzaam in een
woonzorgcentrum (want rusthuis is eigenlijk geen
correcte benaming) betreur ik ten zeerste dat
families dergelijke ervaringen hebben. Ten eerste is
de huisarts verantwoordelijk voor de medische
opvolging van de bewoners. Het rusthuis kan niet
op eigen houtje medicatie geven. Fixatie van
bewoners wordt ook steeds multidisciplinair beslist,
waarbij de familie ook betrokken partij is. Ik kan
alleen maar alle families aanraden om, in geval van
problemen en zorgen, rond de tafel te zitten met de
arts en verpleging van het woonzorgcentrum. Zo kan
iedereen vanuit zijn expertise en ervaring een
positieve bijdrage leveren tot de verzorging en
worden misverstanden vermeden.
Ik denk dat in er in heel veel woonzorgcentra heel
inspanningen worden geleverd om de bewoners zo lang
mogelijk in een goede conditie te houden. Het is wel
zo dat immobiliteit, bv bij een ziekenhuisopname,
zeer snel negatieve gevolgen heeft voor hun motoriek.
20
- dementerende bejaarde heeft niet
lang meer te leven
(Marleen)
Jullie zijn weer echt aan het
veralgemenen.!!!!!! Ik kan ten allen tijden mijn
moeder haar medicamentenlijst inkijken zonder
probleem. Zoals ze nu is hebben wij beslist om alle
medicatie stop te zetten en dit is zonder probleem
gebeurt (zij heeft nog 2 tot 3 weken te leven). Als
je natuurlijk je moeder maar een of twee keer in de
maand bezoekt is het normaal dat ze achteruitgaan.
Jullie weten toch dat een dementerende
bejaarde achteruit gaat en echt niet lang meer te
leven heeft .Stilaan vallen alle
functies uit. En
nog iets mijn moeder WOONT in een RVT en ZIT daar
niet.
|
"Mensen raken ook ondervoed omdat er niet deftig tijd is om aan eten geven te besteden. Dan moet je zo je leven eindigen..." (Ann Bekaert) |
19
- politiek moet ingrijpen
(Ann Bekaert)
M'n schoonzus
werkt in een bejaardentehuis.
Als je de verhalen hoort zou je je ouders nooit
naar een rusthuis durven brengen.
Alles is te herleiden tot een tekort aan personeel. Er
is geen tijd om aandacht te geven aan mensen, om hen
eten te geven... Platspuiten en binden is veel
gemakkelijker.
Mensen
geraken ook ondervoed omdat er niet deftig tijd is
om aan eten geven te besteden. Dan moet je zo je
leven eindigen. Vanuit de politiek zou toch iets
moeten gedaan worden aan de personeelsbezetting in
rusthuizen.
18
- noodgedwongen rusthuisarts
(De Zutter)
Wat gebeurt er met bejaarden waarvan
hun huisarts
te ver van het rusthuis woont? Die krijgen een arts
van het rusthuis die wel kan voorschrijven wat de
verpleging vraagt en dikwijls ook maar sporadisch de
patiënt bezoekt!!
17
- enkelband
(Louis)
Waarom niet de bejaarden die een risico vormen
voor verdwijning (weglopen) een enkelband laten
aandoen, zodat ze ten allen tijde kunnen
teruggevonden worden?
|
"Als je nog weerbaar bent is een rusthuis
misschien ok, maar
owee als je niet meer weerbaar bent, dan zit je daar
in de hel." |
16
- als je kritisch bent moest zij het
bekopen (Marie)
Mijn moeder kreeg massa's pillen tegen en voor
van alles en nog wat. Ik ben verschillende keren bij
de huisarts geweest om uitleg te vragen over de
diverse pillen. Ze kreeg na haar heupoperatie tot 4
dozen pillen per maand tegen de 'pijn' hoewel er
geen pijn meer was. 'Het kon toch geen kwaad'
antwoordde ze mij. Maar voor iemand die weinig eet,
al die chemische rommel. Zij kreeg ook Dorminoct om
te slapen, met als gevolg dat ze bijna dag en nacht
sliep. Toen ik voorstelde om de medicijnen zelf aan
te kopen werd mij toegebeten dat als er iets
ernstigs was, ik die dan ook maar direct moest
bezorgen. Ze verdienen er dus ook nog hun procentje
op. Ik kan boeken volschrijven hierover. Als je nog
weerbaar bent is een rusthuis misschien ok, maar
owee als je niet meer weerbaar bent, dan zit je daar
in de hel. Mijn moeder is 'gelukkig' overleden. Ze heeft
daar heel veel verdriet gehad, en wij ook allemaal omdat
je weinig kan doen. Als je kritisch bent, moest
zij het uiteindelijk bekopen...
15
- Hugo Claus
(Granma)
Mijn hoogbejaarde tante is ook overleden in een
rusthuis. Geen slecht woord over het personeel, ze
zijn gewoon met te weinig. Voor mezelf hoop ik dat ik
de moed heb, net als Hugo Claus, om er tijdig uit te stappen. Ik mag er niet aan denken dat ik
vastgebonden mijn laatste dagen moet slijten.
14
- "wij stoppen residenten niet vol
met Temesta" (De Meyer)
In de rusthuizen bestaan strikte procedures die
maken dat het personeel niet zelf kan beslissen dat
ze Temesta geven. Zelf ben ik verpleegkundige in een
rusthuis, elke beslissing betreffende medicatie
wordt altijd in samenspraak met de huisarts genomen.
Er is inderdaad een tekort aan personeel dat
problemen met zich meebrengt op vlak van zorg en
dergelijke maar daardoor gaan we de residenten niet
volstoppen met Temesta...
13 - Temesta:
toedienen 'zo nodig'
(Dieter)
Ik werk op intensieve zorg. Wij hebben ook een
voorschrift 'toedienen zo nodig' - maximaal x keer
per 24u. Ik vermoed dat zo'n voorschrift ook in
rusthuizen bestaat. Dat vergroot de zelfstandigheid
en de snelheid (tijd is een 'probleem' - het verkrijgen
van een voorschrift en het toedienen van een geneesmiddel).
Hierdoor kunnen bepaalde patiënten evt een te hoge
dosis krijgen.
|
"Ik heb op 30 jaar nog NOOIT een
opvolgings-verslag gezien over hoe, waarom
en opvolging van fixatie ." |
12
- rusthuisarts (CRA) is
verantwoordelijk (Piet)
Laat ons duidelijk zijn, de CRA-arts is
verantwoordelijk!
De heer van de federatie is blijkbaar zelf NIET op
de hoogte wat kan of niet!
Competentie ...
Bij controle moet je weten (zelf meegemaakt als
verpleegkundige) dat er wordt gecontroleerd of de
boekjes/procedures in orde zijn, de iso-procedures...
De heer van de federatie weet EN de ganse sector weet dat er gefixeerd
wordt, ook door niet verpleegkundigen. Ik heb op 30
jaar nog NOOIT een opvolgingsverslag gezien over hoe, waarom en opvolging van fixatie
(als ze zotdraaien
of dreigen te vallen).
Temesta: gevaarlijk.? Jawel, met mijn ervaring in de nachtdienst heb ik
reeds gevaarlijke toestanden gezien met o.a. Temesta.
Een verpleegkundige MAG zelf fixeren na het opvolgen een
fixatieprocedure. Is
dan zelf verantwoordelijk. Een verzorgende mag dit
NIET. Ken je wetgeving!
De arts en de familie moeten verwittigd worden, doch
geen enkele software van de leveranciers heeft dit
goed onderbouwd ingevuld.
|
"Als de huisarts de voorschrijver van de pillen is, wie dan vragende partij? De dementerende patiënt? Kan ik me moeilijk voorstellen..." (Dirk) |
11
- wie is vragende partij voor
pillen?
(Dirk)
Als de huisarts de voorschrijver van de pillen
is, wie dan vragende partij? De dementerende
patiënt? Kan ik me moeilijk voorstellen. Of de
verzorgende instelling voor wie bepaalde mensen
evenwel heel moeilijk te verzorgen zijn omwille van
dementie, karakterstoornissen of gewoon omwille van
het comfort van het personeel?
10
- verzorg ze thuis als je dat beter
vindt (Heidi)
Ik denk dat veel mensen niet weten tot wat een
demente bejaarde in staat is. Ik heb bewondering
voor mensen die werken in een rusthuis. Ik heb ook
een dement familielid en de ene keer zeg je ze is OK
en de andere keer is ze suf en nog een andere keer
zet ze de boel op stelten. Dus mensen verzorg ze
thuis als je dit beter vindt. Dan zal je weten wat het
is om met dementen om te gaan
09
- Temesta
(Derstef)
Alles vloeit voort uit de onderbezettingsgraad en
de werkdruk in de rusthuizen. Ik spreek het niet
goed, maar je moet het in het juiste perspectief
zien.
08
- vergrijzing
(Bart)
Sommige
rusthuizen zijn geweldig onderbemand, zorgkundige moeten
20 mensen op een morgen ochtendtoilet geven,... Aan de
sociale sector valt natuurlijk geen geld te verdienen en
dus blijven ze al jaren in de kou staan. Gevolg...
niemand wil de job nog doen. Deze wantoestanden zullen
met de vergrijzing dus waarschijnlijk enkel maar erger
worden? Maar er zijn ook instellingen waar het
anders gaat hoor.
07
- zelf zorgen voor pa en ma indien
geen vertrouwen in WZC's?
(Marie)
@ Marleen, bedankt voor je positieve reactie. Ik
ben zelf werkzaam in een WZC. Idd. de meeste
bejaarden die bij ons komen wonen zijn
gedesoriënteerd. Maar in tegendeel tot wat wordt
beweerd; door de meeste huisdokters bij ons wordt
veel medicatie AFGEBOUWD! Een groot aantal bejaarden
krijgt na een jaar opname minder medicatie dan toen
hij werd opgenomen. Misschien zijn er in enkele
uitzonderingsgevallen mistoestanden geweest? Wij
zijn een doorsnee rusthuis en ik ga er vanuit dat
wat bij ons gebeurt de normale gang van zaken is?.
Dus...relativeren a.u.b.! Er zal evengoed familie
kunnen getuigen dat hun vader (moeder) na enkele
maanden opname veel alerter is. Maar je kan geen
mirakels verwachten. Als je géén vertrouwen hebt in
een WZC. Zorg dan zelf voor je ma of pa. Ik wil wel
niet onderschatten hoe pijnlijk het is voor familie
om je dierbare mentaal achteruit te zien gaan.
Maar...dat is NIET de schuld van het WZC. Dat is een
natuurlijk proces.
06
-
pilletje
(M.)
Toen mijn grootvader in een bejaardenhome te Keerbergen
verbleef, merkten mijn vader en ik dat alle
verblijfsgasten systematisch bij hun avondmaal een
pilletje moesten innemen.
Om rustig te worden, aldus het verplegend personeel.
05
- medicus altijd gelijk
(Willy Van den Bergh)
Ik durf er mijn hele hebben en houden op verwedden
dat als je morgen systematisch controle (bloed en
urine stalen) zou beginnen nemen van bejaarden in
rusthuizen daar massa's medicatie zouden in gevonden
worden die helemaal niet op de lijsten voorkomen die
jij kunt opvragen.
Ben je werkelijk zo naïef te denken dat mr/mvr de
specialist dat in een medisch dossier schrijft...?
Zelfs al confronteer je hem met de feiten sta je nog
machteloos want wie denk je dat uiteindelijk zal
oordelen over wie gelijk krijgt...? Juist 'de
medicus' want een rechter zal, of hij dat nu wil of niet,
z'n oor daar te luisteren moeten leggen.
Kijk maar eens naar manifest aangetoonde medische
fouten en hoeveel van die dames en heren er
effectief veroordeeld werden.
Nog eens herhalen: verantwoordelijkheid nemen kan
iedereen... ze dragen, da's een ander paar mouwen!!!
04
- wel geld voor afscheidspremies en
bonussen
(Jean Festraets)
Normaal gezien zou dit niet mogen gebeuren, doch dan
zou men meer personeel moeten inzetten om met de
mensen bezig te zijn. Maar die duizenden
onderbetaalde personeelstekorten opvullen kost
geld en daar is: zeggen de politiekers al jaren
lang: geen geld voor.
Wel om minstens vijftien miljarden en meer, binnen
de tien werkdagen aan vier Banken te bezorgen, die
het geld van de burgers niet beheerden zoals het
moest zijn en aan de afgrond van het failliet
stonden. Ook voor afscheidspremies en bonussen van te hoge
bedragen of hun aandeelhouders, daar hebben zij wel
geld voor.
Doet die banken die miljarden euro's terugbetalen!.
Gezien deze bejaarden hun kinderen, zo goed als
allemaal gaan werken om zelf te kunnen rondkomen, en
ook nog oppas moeten betalen, kunnen deze hun ouders
niet alleen bij hen thuis laten gedurende hun 8 à 9
uren afwezigheden (werken, huishouden, rustoord...).
|
"Enkele
weken na haar opname stelden we vast dat er
quasi geen leven meer in haar zat." |
03
- mijn levendige tante na enkele weken opname verdwaasd
(Ellen)
Persoonlijk heb ik in de familie een verhaal
meegemaakt wat niet echt fraai kan genoemd worden. Een tante van mij is op 88 jarige leeftijd
opgenomen in een katholiek home in Gent.
Het was een zeer actieve dame, die in het begin
quasi dagelijks nog naar de winkel ging achter
boodschappen. Enkele weken na haar opname stelden we vast dat er
quasi geen leven meer in haar zat. We vroegen haar
of ze medicatie kreeg maar ze zat volledig verdwaasd
naar een auto'tje te kijken.
Na enkele bezoeken bleek dit nog steeds zo te zijn
en we vroegen
aan het verplegend personeel om uitleg. Maar
die wisten zogezegd van niets.
Uiteindelijk hebben we haar huisarts
gecontacteerd en die zei ons dat hij van de
instelling verplicht was geworden om haar
kalmeermiddelen voor te schrijven of ze moest de
instelling verlaten wegens nog 'te gezond en te
actief'...
Dit noem ik een echte schande voor een katholieke
instelling die het zorg dragen voor anderen
predikt(e).
|
"Toen ik
onmiddellijk mijn moeder wou meenemen, mocht het
niet. Natuurlijk niet, want dan zou het misbruik
duidelijk worden voor de buitenwereld." |
02
- misbruik Haldol
(Karel)
Mijn moeder kreeg op de V-dienst van de H. Hartkliniek Naamse straat van Leuven 2 x 50
druppels Haldol per dag, het boek waarin dat
geregistreerd werd lag op de medicamenten kar, de
Haldol en nog andere verdovende medicamenten stond
gewoon open en bloot en onbewaakt op de gang.
Dutroux zou daarvan gedroomd hebben.
Ik vond mijn moeder gecedeerd met een halfvolle tas
koffie in de hand. De rest had ze over haar heen
laten lopen en een broodje in haar andere hand,
alleen op een kamer. Normaal werd ze geholpen en
gevoed. De verantwoordelijk dokter was steeds 'in
vergadering' en dus niet te spreken. Toen ik
onmiddellijk mijn moeder wou meenemen, mocht het
niet. Natuurlijk niet, want dan zou het misbruik
duidelijk worden voor de buitenwereld.
Als iedereen met roepgedrag ofwel 100 druppels
Haldol of in de borstelkast moet, dan is het ver
gekomen. Maar er is geen controle op die toestanden,
dus zelf regelen of afrekenen zoals in een apenland.
Ik wordt hier liever niet hulpbehoevend in België,
foei...
01
- kamfer voor soldaten
(Willy Van den Bergh)
Onze soldaten werden 40 jaar geleden al met
verdovende middelen (kamfer) in de koffie bewerkt.
Dat zegt veel over hoe bepaalde individuen denken.
En daar ging het over jonge gezonde knapen.
En u vraagt wat er met weerloze ouderen gebeurt in
rusthuizen in de wetenschap dat diegenen die
medicatie voorschrijft aan geen enkele sociale
controle onderworpen is en de toediening van die
medicatie aan onwetende derden toevertrouwt.
De vraag zou beter luiden ..... welke controle wordt
er van overheids- of andere wegen uitgevoerd tegen
gebeurlijke misbruiken op dat vlak.
Moeder is een dementerende maar fysiek nog vrij
intacte tachtiger en ik heb ervaren dat er dagen
zijn waarop men haar nodeloos kalmerende medicatie
geeft ... dat merk je gewoon.
Het feit dat je daar niks kunt tegen beginnen maakt
het alleen maar schrijnender ....
Ieder moet voor zich uitmaken waar de maffia zit ...
Wat mezelf betreft ...
X kwaliteitsjaren gevolgd
door een lekkere hartaderbreuk ... dan blijf je uit
hun handen
zie ook
'OUDERENNMISHANDELING IN RUSTHUIZEN'
of klik
hier
| terug naar boven - directe link naar dit artikel |
|
|
|
|
|
Journaliste schrijft vernietigend boek Hasselt – Als je het peil van een beschaving kan aflezen aan de manier waarop er met kwetsbare mensen wordt omgegaan, dan is het met Vlaanderen triest gesteld. In het boek ‘Als de zorg ontspoort’, hangt journaliste Denise Van den Broeck van de Vlaamse bejaardenzorg een beeld op om van te gruwen. Het bewind dat er soms door ‘verpleegkundigen’ ten aanzien van de bewoners wordt gevoerd, roept herinneringen op aan de concentratiekampen. “Vuilspuiterij”, vindt de directeur van een rusthuis. “De waarheid, en niets dan de waarheid”, zegt Van den Broeck. “Wie niets meer kan, wordt het slechtst behandeld. Dat moet anders. Of dat griezelige einde wacht ons allemaal”.
Denise Van den Broeck, journaliste van Readers Digest, schreef eerder over ‘Stinkende Zaakjes’ en ‘Medische blunders’. Boeken waarin ze als ervaringsdeskundige de geneeskundige zorg op de korrel nam. Ze doet het nu ook in ‘Als de zorg ontspoort’. Ze solliciteerde in de rusthuizen van de provincie Antwerpen en ging er gedurende twee jaar werken. Nochtans was ze aanvankelijk, toen ze werd aangezocht om een reportage over oudermishandeling te schrijven, niet erg enthousiast. “Ik ging ervan uit dat dit niet meer bestond. In de jaren tachtig en negentig waren er al meerdere artikels over de erbarmelijke verzorging in de rusthuizen verschenen. Maar er waren maatregelen genomen, en er was zoiets als Rusthuis-Infofoon opgericht, waar iedereen zijn klachten over wantoestanden kan melden. Ik geloofde eigenlijk niet dat er een artikel in zat”. Het werd dus een boek. “Het was niet zo moeilijk iemand te vinden die wilde getuigen over oudermishandeling. ‘Ontspoorde zorg’, noemen ze dat in de zorgsector. Dat klinkt minder negatief, hé. Maar ik heb een nogal rijk sociaal leven en toen ik tegen mijn kennissen over die eerste getuigenis vertelde, kwamen de andere vanzelf. Het lijkt alsof bijna iedere Vlaming wel iets heeft meegemaakt met zijn ouders of grootouders in het rusthuis. Alleen durft niemand daar openlijk over te praten. Laat staan klacht in te dienen. Iedereen is bang voor represailles”.
doodgepest
|
De
bevolking vergrijst en de bejaardentehuizen worden overladen met
aanvragen. De kans dat je ooit in een rusthuis terechtkomt, is
groot want weinig ouderlingen hebben het geluk thuis te worden
verzorgd. De bejaardentehuizen worden zowat de vergeetputten van
de samenleving: er is een groot personeelstekort en het
verzorgend personeel wordt meer en meer overbelast… met alle
gevolgen van dien. In Mishandeling van bejaarden probeert Denise
Van den Broeck een overzicht te geven van wat er gebeurt als de
zorg voor zwaar hulpbehoevende bejaarden ontspoort. Aan het
woord komen familieleden van mishandelde bejaarden, verzorgenden
en beleidsmensen uit de sector. Ze probeert een antwoord te
geven op vragen als: hoe zit het met de bejaarden in de rust- en
verzorgingstehuizen? Hoe komt het dat het risico op mishandeling
exponentieel toeneemt eens de bejaarden extra zorgen nodig
hebben? Hoe gaan verzorgenden daar zelf mee om? Wat kun je als
kind of familielid zelf doen om je dementerende vader of moeder
langer in leven te houden? Het boek is een sociale aanklacht,
maar probeert ook begrip op te wekken voor deze moeilijke tak
van de zorgsector en geeft praktische tips hoe je als familielid
bepaalde situaties kunt voorkomen. |
|
|
|
|
Eén
op de vijf bejaarden in België krijgt te maken met één of andere
vorm van lichamelijk, seksueel, psychisch of financieel
misbruik. En dat is een voorzichtige raming, want lang niet alle
gevallen worden gemeld: zeker in rusthuizen is de vuile was
buitenhangen nog steeds een ongelooflijk taboe. 
» Buiten het bezoek was er
niemand die zich met haar bezighield.
Ze at helemaal alleen. Er was geen gemeenschappelijke zaal. En
op de duur zag ze niemand meer, behalve de vliegtuigen die hoog
boven haar lijntjes trokken in de lucht.
» Ik ging direct kijken, samen met mijn zus. De hoofdverpleger
was er ook. Hij had een dokter laten komen en de voorzitter van
het OCMW opgeroepen. Op een bepaald ogenblik was ik alleen in de
kamer met mijn vader, die erg zat te beven. 'Wat is er gebeurd?'
vroeg ik. 'We hebben ruzie gemaakt,' antwoordde hij. Meer wou
hij niet zeggen. Toen de hoofdverpleger weer binnenkwam, zag ik
dat er een knoop ontbrak aan zijn hemd. Maar hij had geen
doktersverklaring die bevestigde dat hij een klap had gekregen.
Ik heb daarna nog een onderhoud gehad met de directeur van het
rusthuis. Die zei dat mijn vader een beetje moeilijk was, maar
dat er eigenlijk niets ernstigs gebeurd was.
» Het personeel herinnerde zich ook de
hoofdverpleger met de
losse handen: hij was twintig jaar eerder bij hen
ontslagen
wegens brutaliteiten tegen bejaarden. Ik vind het ongelooflijk
dat zulke mensen dan zonder problemen aan de slag kunnen in een
ander rusthuis. Wordt het personeel dan helemaal niet
gescreend?»
Roger Claesen
liet zich in 1991 met de beste bedoelingen ompraten om zijn
moeder onbekwaam te laten verklaren. 'Dat had ik nooit mogen
doen,' bekent hij achteraf. Er werd een voorlopige bewindvoerder
aangesteld die de financiën van zijn moeder zou beheren; de
gevolgen waren dramatisch.
» Op de duur werden we heel creatief, om toch een gedeelte van
de kosten te recupereren. Mijn moeder had pampers nodig omdat ze
incontinent geworden was. Na lang zoeken vonden we een firma die
bereid was de pampers bij ons thuis af te leveren en de rekening
door te sturen naar de advocaat.
» Regelmatig ging ik aan de directie vragen of zij misschien
grote servetten hadden of papieren handdoeken - tegen het
morsen. Geen probleem, zeiden ze: dat was allemaal in de kast te
vinden. Maar ik had wel door dat ze mij een ambetante trien
vonden. Op een dag hing er een bordje aan de ingang van de
eetzaal: het was niet langer gewenst dat buitenstaanders de
bejaarden kwamen helpen eten geven. Als ik mijn grootmoeder wou
helpen, moest ik het bord met eten meenemen naar haar kamer. Dat
was echt een manier om mij buiten te houden.
EYCKERMANS « Toen ik dat verslag lag, was het alsof ik een slag
in het gezicht kreeg. Al mijn klachten werden als ongefundeerd
terzijde geschoven. Ik voelde mij een klein kind dat door de
meester betrapt was op liegen. Toch heb ik de moeite genomen om
dat inspectieverslag punt voor punt te beantwoorden. |
|
|
bron: tv één - koppen - 12/09/2006 (Reportage: Nathalie Basteyns en Katrien Van der Slycken) |
|
|
|
|
Yvonne Theberath liet haar moeder Christine op 97 jarige leeftijd opnemen in het rusthuis in haar stad. Alles ging goed tot ze twee jaar later een zware val maakte en daardoor hulpbehoevend werd. Het personeel had teveel werk met Christine en liet haar aan haar lot over. "Op een dag stond ze vol blauwe vlekken en met heel veel tranen vertelde ze me dat ze geslagen was. Sindsdien was ze altijd angstig" vertelt Yvo nne. "Wij betaalden in het rusthuis tussen de 1300 en 1500 euro per maand, daar mag je toch wat service voor verwachten." |
|
Yvonne lichtte de directie in maar die negeerde de aanklachten. Twee jaar later stierf haar moeder op 101 jarige leeftijd. "Op het laatste was ze echt .... Ik wil zelf nog liever sterven dan in zo'n rusthuis mijn oude dagen door te brengen" zegt Yvonne verbitterd. Het verhaal van Christine is helaas niet uniek. De tientallen reacties op het boek van auteur Denise Van den Broeck 'Mishandeling van bejaarden - Als de zorg ontspoort' bewijzen dat. |
|
|
|
Andrée De Raet maakte iets gelijkaardigs mee. Haar vader was vroeger een gerenommeerd advocaat aan de balie van Brussel. Op latere leeftijd wordt hij opgenomen in een Brussels OCMW-rusthuis. Na enkele dagen gaat het al mis. Eerst beginnen kleine pesterijen, die later uit de hand lopen. "Hij werd geslagen, ze lieten hem alcohol drinken, hij werd echt gepest" zegt Andrée. "Ik heb een klacht neergelegd en enkele dagen later kreeg ik van de directie een brief dat ik het rusthuis niet mocht besmeuren. Hun goede reputatie stond op het spel en alles moest binnen vier muren blijven." |
| Sonia Loyaerts werkte als verzorgster in een Antwerps OCMW-rusthuis. Vier jaar geleden werd ze ontslagen omdat ze zelf klacht had ingediend tegen het rusthuis. "Het personeel zat op z'n gemak te roken, elkaars nagels te lakken en ze lieten de bejaarden aan hun lot over" zegt Sonia. "Eén keer is een oude vrouw op het toilet gestorven omdat een personeelslid in een vergadering zat en geen zin had om haar van het toilet te halen. De oude vrouw had al 5 keer om hulp gebeld." Maar Sonia weet ook wel dat het zeker niet overal zo is. "Ik heb ook rusthuizen gezien waar de mensen lachen, zich goed voelen, echt een hemel op aarde." |
|
|
|
|
|
|
.gif)
Mevrouw Greet Van Linter
(VB - Vl. volksvert.): Mevrouw de voorzitter,
mevrouw de minister, voor de duidelijkheid wil ik er even op
wijzen dat mijn vraag niet enkel over
rusthuizen gaat, maar ook over RVT's en niet over eventuele
mishandeling thuis. Ik weet dat de minister daar een
onderscheid in maakt.
Op
financieel vlak situeert het probleem zich vooral bij de
directies. Mensen die beginnend incontinent zijn, hebben al eens
een ongelukje en moeten dan worden ververst. Dat neemt veel tijd
in beslag. Men beschikt over wegwerpsteeklakens, maar die kosten
veel geld. De oplossing bestaat erin die persoon een pamper aan
te doen, ook al zou die nog naar het toilet kunnen gaan. Om de
werklast te verminderen, krijgt de patiënt dus een pamper aan.
Pampers hebben een bepaald debiet en zijn gemaakt om een aantal
uren mee te gaan. Na het toilet wordt de pamper aangedaan en bij
de volgende ronde om drie uur wordt hij ververst. Dat kan tot
problemen leiden. De directie ziet er echt op toe dat pampers en
wegwerpsteeklakens worden gebruikt. Er ligt dus een enorme fout
bij de directie. Als personeelsleden
tegen een bejaarde zeggen dat ze haar niet op de pot zetten,
omdat ze een pamper aan heeft en het geen kwaad kan dat alles in
de pamper terechtkomt, is dat een vernedering. Ik zou
niet graag op die manier mijn oude dag moeten slijten.
Op medisch vlak worden de werkdruk en
eventueel de lastige bewoners aangepakt door het standaard
toedienen van medicatie, meer bepaald Haldol. In de
sector kent men de spreuk: Haldol in de
bol en het leven wordt een lol. Het stuit me tegen de
borst, maar het gebeurt..gif)
De heer Tom Dehaene
(CD&V - Vl. volksvert.): Ik heb eerlijk gezegd ook
overwogen om een vraag in te dienen. De reden waarom ik ze niet
ingediend heb, is hier net geïllustreerd. Hoe goed je het ook
probeert te kaderen, men focust op één zaak, terwijl er heel
veel zaken goed verlopen. Men haalt anekdotes aan, waardoor de
indruk ontstaat alsof het onveilig is om een in een rusthuis te
verblijven. En dat is helemaal niet zo. Ik wacht op een studie
die zal uitwijzen dat 98 percent van de rusthuisbewoners heel
tevreden zijn over de zorgen die ze krijgen. U zult dan wel
vragen naar de andere 2 percent, maar op die manier stellen we
de zaken tenminste voor zoals het hoort..gif)
Mevrouw Vera Van der Borght (VLD - Vl.
volksvert.): Ik sluit me aan bij
de opmerking van de heer Dehaene. Ook ik heb overwogen om een
vraag te stellen. En ik vind ook dat we met dit soort discussies
moeten uitkijken dat we niet de indruk
wekken dat ouderenmishandeling in onze rusthuizen schering en
inslag is. Mevrouw Van Linter, u haalt een aantal
voorbeelden aan, die we allemaal kennen. Maar we mogen niet
laten uitschijnen dat dit de algemene teneur is. Daarvoor zijn
er te veel mensen die zich dagelijks inzetten en die hun
verantwoordelijkheid nemen op de werkvloer. Dikwijls in
moeilijke omstandigheden, dat zal ik niet tegenspreken..gif)
De heer Bart van Malderen
(SPa - Vl. volksvert.): Ik kan het alleen maar
eens zijn met de twee vorige sprekers, want u hebt een deel van
mijn betoog afgenomen. Maar dat is u gegund..gif)
De heer Felix Strackx
(VB - Vl. volksvert.): Mevrouw de voorzitter, er
is toch wel een probleem in dit parlement.
Als iemand hier iets wil aankaarten, dan
wordt er geschoten op de boodschapper. Ik heb hier al
dikwijls de vraag gesteld wie het best geplaatst is om de
kwaliteit van de zorg te beoordelen..gif)
Minister Inge Vervotte
(CD&V - Min. van welzijn, volksgezondheid en gezin): Ik ben ervan overtuigd dat niemand hier
ook maar één mishandeling zou aanvaarden. Daar is iedereen het
toch wel over eens. We voeren wel degelijk een beleid, ook
preventief. Ik verwijs naar de beleidsnota's en niet naar
reacties op basis van een krantenartikel. Uiteindelijk is het
het voorrecht van het parlement om kennis te nemen van mijn
beleid in het algemeen. Preventie maakt daar in elk geval deel
van uit.
Ook wat sensibilisering en preventie betreft, verwachten we van
de reguliere zorgaanbieders dat ze aangeven welke concrete
activiteiten ze op dat vlak plannen en welke resultaten ze
daarvan verwachten. We hebben vandaag soms een
tekort aan effectmetingen. De
effectmetingen van onze acties gebeuren
aan de hand van het aantal meldingen dat we krijgen.
Vandaag is er te weinig systematische opvolging van de acties.
Dat is een algemeen aandachtspunt in het preventiebeleid.
Meestal worden conclusies getrokken, afhankelijk van de
resultaten van meldingen. Werken acties nu of werken ze niet?
Daaromtrent moet een systematisch beleid worden gevoerd.|
|
|
7.
OUDERENMISHANDELING
IN VLAANDEREN
|
|
bron: De Standaard - 4/12/2004 (Reportage: Tine Hens) |
|
|
|
|
8.
ONTSPOORDE ZORG BIJ DEMENTERENDE OUDEREN |
|
|
|
|||||||
|
|
|
|
|
9.
MEDIA NEDERLAND STELT OUDERENMISHANDELING |
|
|
|
Zorg in
Belgische rusthuizen niet beter, |
Bij dertig procent van de verpleeghuizen in Nederland is de zorg nog steeds onder de maat. Dat besef je pas echt als die ondermaatse zorg in het verpleeghuis van je ouders wordt 'geleverd'. De moeder van Renate Man heeft blijvende schade opgelopen door het niet-adequaat handelen van het verzorgingshuis toen zij een beroerte kreeg. Het kwaad is al geschied, maar dan? Drukte en personeelstekort kunnen natuurlijk nooit een reden zijn voor slechte verzorging. Niet alleen familieleden klagen, maar ook medewerksters vertellen, al durven ze vaak niet uit angst voor represailles. Uit onderzoek van de universiteit van Maastricht blijkt dat 4 van de 10 artsen mishandelingen bij ouderen constateren. Ouderen zitten in een heel kwetsbare situatie en kunnen zich niet verweren. Wat helemaal erg is dat bejaarden hun schaamte voorbij moeten om eerst toe te staan dat ze incontinent worden, omdat er geen mensen zijn om hen naar de toiletten te brengen. Gelukkig zijn er nog mensen die niet zwijgen over de wantoestanden in de zorg. Dankzij dit soort getuigen kunnen de misstanden keihard worden aangepakt.
Bovenstaande video is een samenvattende compilatie van 2 tv-uitzendingen 'DAS JE GOED RECHT' van de zender SBS 6. Bekijk de volledige uitzendingen via volgende links: ZORG OM VERZORGING (7/02/2010) en MEER MISSTANDEN IN VERPLEEGHUIZEN (21/02/2010) |
|
|
|
Ouderenmishandeling in Willem Dreeshuis
(NL)
Het is niet altijd makkelijk om keihard en ontegensprekelijk
vormen van ouderenmishandeling in rust- en verzorgingstehuizen
aan te tonen. In dit geval lukte dat wel. |
||
|
|
Frances van Rijn in gelijk gesteld in
kruistocht tegen 'allesontkenners'. Frances van Rijn maakte geluidsopnames van een verzorgende die tijdens een nachtdienst haar hoogbejaarde moeder mishandelde en verwaarloosde. Toch duurde het twee jaar voordat haar klacht serieus werd genomen. Vorige week werd ze in het gelijk gesteld door de Landelijke Beroepscommissie klachten. De betreffende verpleegster werd ontslagen. |
|
|
|
|
Ouderen slachtoffer van
mishandeling
In Nederland
worden jaarlijks zeker 200.000 ouderen mishandeld. Dat gebeurt
door verzorgenden, maar ook door familieleden. Ouderen worden
onder meer geslagen, verwaarloosd en worden soms financieel
uitgebuit of seksueel misbruikt. |
|
|
|
Zeker 200.000 ouderen mishandeld
Zeker 200.000 ouderen
mishandeld AMSTERDAM - Ongeveer 200.000 ouderen worden jaarlijks
in Nederland mishandeld. Ouderenorganisatie ANBO heeft dinsdag
een bericht daarover in dagblad Sp!ts bevestigd. Het is dinsdag
de Internationale Dag tegen Mishandeling van Ouderen.
|
|
|
|
"Ouderenmishandeling moet net zo hard
Ouderenmishandeling moet net zo hard worden aangepakt als kindermishandeling. Met die oproep komt de ouderenbond ANBO. De bond wil dat de politiek ingrijpt en in de wet een apart artikel over ouderenmishandeling opneemt. Nienke Thurlings van de ANBO. |
|
|
|
Wie verschoont mijn moeder?
Overvolle luiers, te weinig hulp bij
het eten en drinken en ongewenst vastzetten. Dat is
het beeld dat familie en personeelsleden van meerdere
verpleeghuizen schetsen over de zorg voor demente ouderen. Schamen
|
Samenstelling en regie: Nicolien Herblot
|
|
|
Actiegroep
'Dwaze Kinderen' kaart
|
|
|
|
ALLEEN DE WERKELIJKHEID IS ERGER
"Niet de falende zorg, maar de klager lijkt
voorwoord
Waarom dit boek? Wie wil het zoveelste trieste verhaal lezen over
een moeder in een verpleeghuis? Wie wil er lezen over mijn klachten die bijna
altijd ongegrond worden verklaard? Mag ik wel schrijven over mijn eigen leed als
mantelzorger en mijn eigen frustraties die voortkomen uit het gevoel niet
gehoord te worden? >>> Lees hier het boek online <<< |
In
2010 verscheen mijn boek 'Alleen de werkelijkheid is erger (Een dochter
over de laatste jaren van haar moeder in een verpleeghuis)'. Het is een verhaal
van tekortschietende zorg, non-communicatie en ontkenning maar bovenal een
verhaal van machteloosheid.|
|
|
In 2010 werden in ons land 1.245 diefstallen geregistreerd in rusthuizen, waarvan 1.143 voltooide feiten en 102 pogingen. Dat blijkt uit het antwoord van minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom op een schriftelijke vraag van Peter Logghe (Vlaams Belang). Het aantal feiten ligt iets lager dan in 2009 (1.267). In de periode 2005-2010 bleven de cijfers vrij stabiel: ze schommelden tussen 1.135 (2007) en 1.310 (2006). Gemiddeld waren er 1.226 feiten per jaar. (belga/lpb)
Psycholoog René Diekstra heeft beelden op internet gepubliceerd
waarop te zien is hoe een bejaard familielid in een
verzorgingshuis bestolen wordt. Op de beelden is zien hoe een
personeelslid, na de vrouw eerst op het toilet te hebben gezet,
de portemonnee uit haar tas pakte en daar geld uithaalde.
Uit een steekproef van KRO Brandpunt
bij 45 willekeurige verzorgingstehuizen in Nederland
bleek dat meer dan helft de afgelopen 5 jaar
personeel heeft ontslagen wegens bestelen van
patiënten.
Psycholoog René Diekstra ontdekte onlangs dat een
familielid in een verzorgingshuis bestolen werd door personeel. Hij betrapte de
dader met een verborgen camera. Vandaag roept hij iedereen in een
emotioneel betoog op om soortgelijke gevallen aan hem door te geven.
Vermoed u ook
diefstal of bent u zelf slachtoffer en wilt
u uw verhaal kwijt? Mail dan naar René
Diekstra via
rene@datacenter.nl of
redactie@dailychanneltv.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|