“Onze ouderen zijn in
nood en
het is tijd dat we voor hen opkomen”
Een
bejaarde dame die flauwvalt op de wc omdat ze haar
enkele uren laten zitten. Een vrouw wiens schaamhaar
moet geschoren worden omdat de uitwerpselen niet
meer te verwijderen zijn. Ouderen die om vijf uur ’s
morgens moeten ontbijten omdat er te weinig
personeel is… De horrorgetuigenissen die onze
redactie deze week bereikten, tarten elke
verbeelding. Dit gaat overonze moeders en
vaders, onze oma’s en opa’s. Op het meest
kwetsbare moment van het leven, laten we hen in de
steek. Ze hebben geen woordvoerders om voor
hen te pleiten bij de bevoegde ministers, ze kunnen
niet staken of betogen in Brussel, en een recent
rapport van Amnesty International toont het
schrijnende gebrek aan inspraak in de
woonzorgcentra. Onze ouderen zijn in nood en het is
tijd dat we voor hen opkomen.
De problemen zijn
nochtans duidelijk. Er is een schrijnende
onderfinanciering van de ouderenzorg. Afgezien
van enkele schoonheidsingrepen links en rechts,
zetten we de ouderenzorg al jaren schaamteloos in
de uitverkoop. De cijfers van de VDAB spreken
voor zich. In Vlaanderen zijn er 1.602 vacatures
vacant. In Limburg zijn er dat 163. Het
personeelstekort is schrijnend. In het zesde
Vlaams Intersectoraal Akkoord van april vorig jaar
zijn eindelijk afspraken gemaakt om de gestegen
zorglast en hoge werkdruk op te vangen. Maar het is
te weinig en te laat. Bovendien geven we met
een hand, maar nemen we met de andere. Afgelopen
zomer is - net voor het zomerreces - in allerijl het
zogenaamde privatiseringsdecreet van de zorg
goedgekeurd door de commissie Binnenlands Bestuur
van het Vlaams Parlement. Ondanks het protest uit de
sector en het negatieve advies van de Vlaamse Raad
voor Welzijn, Volksgezondheid en Gezin, beslisten
onze politici zonder enig publiek debat om de deur
open te zetten voor een verregaande
commercialisering van de zorg. Je moet geen
Einstein zijn om te beseffen dat hiermee gevaarlijk
spel wordt gespeeld. Woonzorgcentra openzetten
voor privékapitaal is niet vrijblijvend. Wie
investeert, wil rendement. Liefst zoveel mogelijk.
Ouderenzorg wordt op die manier een handelswaar, met
een handelslogica. Stel dat het nu om uw moeder
gaat, wil u dat wel?
Om komaf te maken met
de horror in de ouderenzorg is er maar één remedie:
echt investeren in onze woonzorgcentra. Dat doe je
door de bewoners weer als volwaardige burgers te
behandelen en niet als afgeschreven ouderen.
Door te investeren in de mensen die er werken, met
een beter loon en betere arbeidsomstandigheden,
zodat ze weer trots kunnen zijn op hun job. En
vooral door ouderenzorg weer bovenaan de
politieke en maatschappelijke agenda te plaatsen.
Want ooit zitten we er misschien zelf en hebben we
spijt dat we vandaag de stem van onze ouderen niet
luider hebben laten klinken.
Omdat hij
zijn patiënten zienderogen zag vermageren,
onderzocht huisarts Mark Huylebroeck alle bewoners
van een Brussels rust- en verzorgingstehuis. Het
resultaat is onthutsend: amper 20 procent is ronduit
ondervoed en 60 procent balanceert op het randje.
Huylebroeck weet ook waarom: 'In de meeste
rusthuizen mag het eten niet meer dan 4 euro kosten.
Niet per maaltijd, maar per dag.'
TOM PARDOEN / ILLUSTRATIES STIJN
FELIX
"Het
dienblad met eten werd afgeruimd, zonder dat de
patiënt een hap had genomen. Bij de volgende
maaltijd: hetzelfde. Pas 24 uur later werd ontdekt
dat de patiënt dood was."
"Een
rusthuis geeft per bewoner 4 euro per dag uit aan
eten. Voor de drie maaltijden samen"
DEN
HAAG - Twee tachtigers
slaan alarm om de falende zorg aan hun zwaar demente echtgenotes
bij de Haagse zorgaanbieder WZH. 'Ik moet vaak huilen.'
MAJA LANDEWEER
Op een dag
trof Joop van Rijn (81) zijn vrouw en zeven demente
medebewoners volkomen verlaten aan in de gemeenschappelijke
huiskamer. De ene medewerker was om 14.00 uur in de middag
vertrokken. De dienst zat erop. De shift van de volgende begon
pas om 16.00 uur. Twee volle uren lang was er - op een vluchtige
inspectie na - geen toezicht. En zo ging het niet één keer, maar
gebeurt het al jaren meerdere keren per week. "Vooral in het
weekend."
Incident
Uit arren moede gaat de heer Van Rijn er zelf maar zitten. "Ik
word de oppasser genoemd." Want hij wordt er akelig van als hij
bedenkt wat er allemaal mis zou kunnen gaan. "Er is nog geen
incident geweest, maar mensen zouden bijvoorbeeld kunnen
struikelen. En dan kun je zomaar te laat zijn."
De echtgenote
van Van Rijn woont ruim 3,5 jaar op een van de
psychogeriatrische afdelingen (voor dementerenden) van
verpleeghuis WZH Waterhof in Den Haag. Om dichtbij te zijn is
hij een tijdje terug zelf verhuisd naar een zogenaamde
Garantwoning van WZH, een zelfstandig appartement naast het
verpleeghuis, waar eventueel zorg geleverd kan worden.
Zorginstelling
Samen met zijn buurman Ben Oude Nijhuis (82),
wiens vrouw ook dement is en bij WZH - een van de
grotere aanbieders van ouderenzorg in de regio Den
Haag - woont, wil hij nu zijn verhaal vertellen in
het
AD. De tachtigers zitten allebei in de
cliëntenraad van de zorginstelling. Ze trokken
meerdere keren aan de bel. Zonder resultaat.
De vrouw van
Oude Nijhuis woont in verpleeghuis De Strijp, dat op hetzelfde
terrein staat als WZH Waterhof. Dag in, dag uit is hij er hier
getuige van hoe het misgaat. De dienstroosters sluiten er wel op
elkaar aan, maar de zorg faalt op tal van terreinen. Zo
ziet hij dat zijn levenspartner, met wie hij 60 jaar getrouwd
is, haar medicijnen niet inneemt. "De pillen worden neergezet
en de medewerker vertrekt. Wachten tot ze zijn doorgeslikt? Geen
tijd voor, hoor je dan. De pillen vind ik terug in de asbak.
Of in haarbroekzak. Levensgevaarlijk.
Ze heeft onder meer diabetes en een hoge bloeddruk."
"Pillen worden neergezet en
de medewerker vertrekt. Heel gevaarlijk"
-----
"Onze demente vrouwen zitten vaak uren zonder toezicht"
-----
"Pas na 6 weken eindelijk een schone bh. Dat vind ik
smerig..."
Een ander
voorbeeld. Oude Nijhuis doet zelf de was voor zijn vrouw. 4
weken lang zat er geen bh bij het vuile goed. "Ik ging
ernaar vragen. Niks. Weer vragen. En nog een keer. 6 weken later
kreeg ze eindelijk een schone bh. Dat vind ik ronduit smerig."
Onvoldoende
toezicht
Ook is zijn
vrouw geslagen door een medebewoner. "Dat is het
gevaar bij onvoldoende toezicht. Pas toen een tweede bewoner
werd geslagen, is de man overgeplaatst." Onlangs nog ontdekte
de Hagenaar dat de bloedsuiker van zijn vrouw maar een keer
per 3 maanden wordt geprikt. "Terwijl met de arts is
afgesproken dat dit elke maand gebeurt."
Oude Nijhuis
wijt de misstanden aan de bezuinigingen op de zorg. Dat zijn
vrouw er de dupe van is dat 'het personeel zich rot rent' - 'op
sommige momenten moet één medewerker drie huiskamers met elk
zes bewoners in de gaten houden' - gaat hem aan het hart.
"Ik zit thuis vaak te huilen. Ik heb daar met iemand over
gepraat. Die zei: je gaat hier aan onderdoor, Ben. Nu probeer ik
het los te laten."
Ook Van Rijn
doet het pijn om te zien dat zijn wederhelft, die er zelf niet
om kan vragen, de juiste zorg moet ontberen. "Soms is ze niet
verschoond. Dan staat ze even op en loopt de urine langs haar
enkels. Ik ga altijd opgewekt naar haar toe, maar kom er
vaak met een zwaar gemoed weer vandaan."
Piekeren Ooit
stonden hun vrouwen vol in het leven. Van Rijn piekert zich suf
over hoe zijn vrouw dement kon worden. Het laat hem niet los.
"Je moet actief blijven, zeggen ze. En dat was mijn vrouw. Ze
heeft altijd gewerkt als gymjuf." Nu zijn hun liefdes zwaar
hulpbehoevend. De echtgenote van Van Rijn is haar spraak kwijt
en zit in een rolstoel. "Ze kan niet staan. Dan zakt ze in
elkaar. "En ook de vrouw van Oude Nijhuis is een schim van wie
ze ooit was. Oude Nijhuis: "Wij zitten in een rouwproces, dat
jaren voortduurt. Het houdt pas op als ze overlijdt."
Zorgaanbieder
WZH zegt dat het niet in kan gaan op individuele casussen. 'Wij
zijn in goed gesprek met de mantelzorger. Voor wat betreft de
vraag over het dienstrooster: wij hebben een dienstrooster wat
24 uur per dag dekking kent waarbij medewerkers aanwezig zijn
ten behoeve van meerdere bewoners. Een individuele casus kent
meerdere aspecten en daar kunnen we verder niet op in gaan.'
Staatssecretaris van volksgezondheid schrikt
van situatie eigen moeder
4/11/2014
-
- Van Rijn schrikt
van situatie eigen moeder
zie
fragment op 20:29
Ben van Nijhuis ((82):
Kijk, ik heb het idee dat u gewoon WZH * zit
te verdedigen...
* WZH = WoonZorgcentrum Haaglanden
staatssecretaris
Van Rijn:
Nee, ik zit hier niet voor. Ik ben
staatssecretaris en wil de zorg voor kwetsbare
mensen en voor iedereen goedmaken.
Ben van Nijhuis (82):
Maar echt een mening voor voren gooien doet u
niet. Het is gewoon ellendig. En u wil dat NIET
inzien.
En, ik spreek uw vader daarover. En als ik dan
hoor van je vader wat er allemaal mis gaat daar
op die afdelingen en u zegt nu: "nou...,
neen...". Nee, meneer van Rijn: ECHT, het IS
ellendig!...
staatssecretaris
Van Rijn:
"Maar misschien, misschien..., ehm..., ehm...,
ehm..., misschien..., ehm..., dat het ook zo is
dat..., ehm..., ik mijn vader spreek en
misschien IK hem het beste ken...
Staatssecretaris Martin van Rijn (PvdA) heeft openlijk begrip
getoond voor de kritiek van zijn vader op de kwaliteit van de
zorginstelling waar zijn dementerende vrouw wordt verpleegd. Aan
tafel bij Pauw reageerde de staatssecretaris op de ophef die is
ontstaan na een interview van zijn vader en een buurman in het
AD. “Ik schrik elke keer weer, we praten daar vaak over. Mijn
vader is nog elke dag verdrietig dat hij zijn vrouw niet meer in
huis kan hebben. Hij let heel goed op of de zorg goed is,” zei
Van Rijn junior.
Ben Oude Nijhuis,
een vriend van Van Rijn senior, vertelde over de schrijnde
situatie van zijn eigen vrouw. "De verzorging kan er niks aan
doen. Door de bezuinigingen wordt gewerkt met minder personeel.
In 2015 gaan ze nog meer bezuinigen en ik vraag me af wat er dan
gaat gebeuren,” zei hij. Volgens de 82-jarige man is het in het
verpleeghuis ‘ellendig’ en gaat de kwaliteit hard achteruit door
de bezuinigingen.
Van Rijn junior benadrukte in de uitzending dat de situatie van
zijn moeder voor hem reden was geweest om in de politiek te
gaan. “Ik denk dat we te maken krijgen met steeds meer mensen
die een grotere zorgvraag hebben. De manier waarop we het op dit
moment geregeld hebben is gewoon niet goed genoeg. Er komen
dingen voorbij waarvan je denkt: dit hoort zo niet."
De staatssecretaris zei dat het aantal mensen met een grote
zorgvraag de komende jaren zal toenemen. “Dat betekent dat we
moeten kijken naar kleinschaligheid, de opleiding van het
personeel, gebouwen, een kleinere organisatie en de
managementlagen. Het is geen kwestie van geld, we moeten die
zorgvraag op een andere manier begeleiden.”
Voorzitter Raad van Toezicht ontkent misstanden Haagse zorgcentra
De Raad van Toezicht van de WoonZorgcentra Haaglanden (WZH)
ontkent dat in de aangesloten tehuizen sprake is van falende
zorg. “Het gaat om beelden in plaats van feiten,” zei voorzitter
Heleen Dupuis van de raad woensdagavond in het tv-programma
Pauw.
Zij reageerde
daarmee op de beroering die is ontstaan nadat de vader van
staatssecretaris Martin van Rijn (Volkgezondheid), Joop van
Rijn, maandag in het AD zijn beklag had gedaan over gebrekkige
zorg aan zijn echtgenote, de moeder van de politicus. Zij wordt
verzorgd in een van de zorginstellingen van WZH.
Volgens Dupuis is er in de zorg aan demente ouderen regelmatig
sprake van "dramatische situaties”. Dat heeft volgens haar
niets te maken met een tekort aan personeel. “Daar kun je zelfs
met drie mensen geen verandering in brengen,” zei zij.
Volgens haar heerst bij WZH “geen structurele puinhoop", hoewel
zij geen verklaring had voor de stijging van het aantal klachten
van 125 (in 2012) naar 227 (in 2013). De klacht van Van Rijn sr.
is naar de mening van Dupuis onjuist. Zij kondigde aan met de
betrokkenen te gaan praten hoe het beeld van falende zorg is
ontstaan.
Had wel een beetje te doen met die
staatssecretaris Martin van Rijn, wiens vader de klok had geluid
over Martin zijn moeder bij wie in een woonzorgcentrum de urine
af en toe over de enkels klatert. Diederik Samsom zet met enige
regelmaat geheel vrijwillig zijn gehandicapte dochter in om
binnen zijn zieltogende partijtje te redden wat er te redden
valt, maar Martin kreeg zijn dementerende moeder dankzij papa
zomaar opeens ongevraagd op zijn bordje. Heel moedig toog hij
naar Jeroen Pauw om te discussiëren met een vriend van zijn
vader wiens vrouw in hetzelfde tehuis zit weg te kwijnen. En
toen? Toen ging Martin volledig de mist in en kwam daar ook niet
meer uit. Wat er fout ging? Hij bleef politicus. Begon een slap
verkiezingspraatje. Dat dit probleem zijn inspiratie was geweest
om de politiek in te gaan. Bij ons thuis zochten we allemaal een
teiltje om te kotsen. Zagen wel dat Martin zijn haar goed zat.
En zijn stropdas zat ook keurig recht.
Wat hij had moeten doen? Gewoon op televisie moeten vertellen
dat hij zijn baas Rutte had gebeld om te zeggen dat hij de
komende tien dagen niet op zijn werk zou verschijnen. Domweg
omdat er een levensgroot familieprobleem was. Zijn demente
moedertje zat in haar eigen gezeik en daar moest met spoed iets
aan gedaan worden! Wat? Of een ander huis zoeken of binnen dat
verzorgingshuis orde op zaken stellen. Hoe? Weet ik veel? Ruiten
inkinkelen, directie uit hun dertigste overleg trekken en een
emmer ijswater over hun botte koppen gooien, hardrockmuziek uit
de speakers laten schallen. In elk geval wakker schudden. Maar
die brave Martin kwam niet verder dan een zeikerige quote over
inspiratie om de politiek in te gaan. Trut.
Dat Haaglanden, een of andere idioot grote moloch waar dat
tehuis onder valt, was in eerste instantie te laf om zelf te
komen. En ik begreep dat ze die leuke meneer Oude Nijhuis, de
vriend van de oude Van Rijn, hadden aangeraden niet naar Pauw te
gaan. Deze meneer vertelde later dat de staatssecretaris vlak
voor de uitzending ook nog even een bondje had willen sluiten.
Daar was die ouwe terecht niet op
ingegaan. De volgende dag kwam er wel iemand naar Pauw, om
precies te zijn de voorzitster van de raad van toezicht, en die
had overduidelijk een lijstje van de directie van Haaglanden
meegekregen. Ze wilde niet in debat omdat het anders
welles-nietes zou worden. Wat ze vertelde? Het viel allemaal wel
mee! Het tehuis had zelfs twee prijsjes gewonnen. Meneer Van
Rijn en zijn vriend waren wat emotioneel geweest.
Even dacht ik dat die zorgreus
gewoon een van de demente patiënten op ons had losgelaten. Tot
ik begreep dat deze mevrouw de ethica Heleen Dupuis was en in de
Eerste Kamer zit. Dit is een van haar vele schnabbels. In die
kringen heten schnabbels nevenfuncties. Als je op internet ziet
wat ze allemaal doet, vraag je je af wanneer de schat in
vredesnaam haar nageltjes lakt. Het ene na het andere erebaantje
vliegt je om de oren. Zo’n keurige chronisch bijbeunende
vergadertijgerin. Meer banen dan Schiphol. Ze maakte het bij
Pauw nog tien keer bonter dan Martin van Rijn de avond ervoor.
Het was genant. En in een keer zie je hoe zo’n wereldje in
elkaar steekt. Die Dupuis zit daar omdat ze warme contacten in
politiek Den Haag heeft, maar ze weet van haar santé niet af.
Niks onafhankelijke raad van toezicht. Gewoon spreekbuis van de
directie van een bedrijf dat in demente bejaarden handelt en 2,8
miljoen winst maakt. Plus dat het dertig miljoen in kas heeft.
Gezien dat saldo is het duidelijk dat Henk Krol nog niet bij
deze oudjes langs is geweest. En dan schijnt dat Haaglanden nog
een van de kleintjes binnen de sector te zijn. Binnenkort worden
bij die zelfde club op alle bedden webcams gericht en kijkt
iemand in een centrale in Schiedam of er geen oudje uit bed
geflikkerd is. Verzonnen? Nee. En de ethica mevrouw Dupuis is
ongetwijfeld al akkoord. Mensen die tegen dit plan zijn, zijn te
betrokken en daarom te emotioneel. Waarom leggen we onze
bejaarden eigenlijk niet op roosters? Net als de varkens. Dat de
stront vanzelf wegspoelt.
Tijd voor revolutie? Ja! Wanneer? Nu!
In 13 dagen
werd Ben een held
Ben
Oude Nijhuis (82), de man die bekend werd als klokkenluider over
de situatie in de ouderenzorg via het
AD en met de staatssecretaris van volksgezondheid Van Rijn
in debat ging bij Pauw, is op 17/11/2014 overleden aan de
gevolgen van een hersenbloeding.
Hij had aangekondigd de volgende dag nog graag bij Pauw te
zitten om commentaar te geven op het zorgdebat dat dan in de
Tweede Kamer plaats ging vinden.
In wat de laatste
13 dagen van zijn leven zouden blijken, veranderde Ben Oude
Nijhuis van een anonieme oude man in een alom geliefde
voorvechter van de ouderenzorg...
'niet
meer met pers praten' De strijdbare Ben Oude
Nijhuis (82) werd op 5/11 door de cliëntenraad van
WoonZorgcentra Haaglanden gesommeerd niet meer met de pers te
praten. Zijn relaas in het AD over de falende zorg voor
zijn dementerende vrouw wordt hem kwalijk genomen. Daar
trekt hij zich niets van aan. Ben vertelde dat verantwoordelijk
staatssecretaris Martin van Rijn het met hem op een akkoordje
wilde gooien. Vlak voor de uitzending van talkshow Pauw zei Van
Rijn: "We kunnen elkaar een balletje toespelen. Ik zei meteen
niets daarvan"…
18/11/2014 - AD - Politici
liegen over beter maken van ouderenzorg
Verpleeghuisarts Keizer:
We willen het niet langer
betalen
'Politici
liegen over beter maken van ouderenzorg'
DEN
HAAG - Vandaag praat staatssecretaris Martin van Rijn met de
Kamer over de kwaliteit van verpleeghuizen. Van Rijn beweert dat
er geen snelle oplossing is voor de sores in de
instellingenzorg, die ook zijn moeder treffen. Verpleeghuisarts
Bert Keizer (67) vindt dat een leugen. ,,Het is gewoon een
kwestie van geld." EDWIN VAN DER AA
"De ouderenzorg zit van nature in een verdomhoekje", vertelt
Keizer, een verpleeghuisarts in Amsterdam met 30 jaar ervaring
in de ouderenzorg én filosoof. "Als hogere aap heeft de mens
gewoon een afkeer van soortgenoten op leeftijd. En oude mensen
haten andere oude mensen het meest. Senioren die enkel komen om
te revalideren na een operatie of ongeluk, weigeren een kamer te
delen met vaste bewoners. Hun vroegere klasgenoten!".
Volgens Keizer willen mensen allereerst niet worden
geconfronteerd met hun eigen vergankelijkheid. "Daarnaast
geldt: oude, zieke dieren moeten eigenlijk dood, is de
gedachte. Ze zijn een risico en kosten geld. Ik ben het
daar natuurlijk niet mee eens, maar het maakt de keuzes die de
maatschappij maakt, wél begrijpelijker. Keuzes die ouderen, dus
niet toevallig, keihard treffen".
Professionalisering
Sinds de jaren '80 is er heel veel veranderd in de ouderenzorg,
ziet de arts. "De gebouwen zijn veel beter geworden en bewoners
hebben hun eigen kamer gekregen. Daarnaast zijn de artsen
degelijker opgeleid en beter georganiseerd. Ook de na- en
bijscholing van doktoren heeft een hoge vlucht genomen. Maar, de
verzorgden zijn ernstig achtergebleven bij die
professionalisering".
Aan de ouderenzorg hangt zelfs 'een kwade reuk' in het zorgveld
zelf, meent Keizer. "Mijn vroegere studiegenoten, ook artsen,
vragen me: ga jij nog eens wat met je leven doen? Terwijl ik
vind dat ik werkelijk een prachtig vak beoefen."
Harde leugen
De kabinetsplannen om de langdurige zorg te hervormen, betekenen
dat veel verzorgingshuizen sluiten. Ouderen wonen
langer thuis, terwijl er bij de thuiszorg minstens 30.000
ontslagen dreigen. Alleen zieke mensen die zeer zware zorg
nodig hebben, komen straks nog in een verpleeginstelling
terecht.
Keizer: "Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon: de
laatste jaren zien we al steeds zwaardere gevallen komen. De
ramp ligt bij de verzorgingstehuizen. Daar liegen
politici openlijk over, ze zeggen ten onrechte dat het daar wel
goed komt.Het idee dat deze staatssecretaris de
ouderenzorg echt beter gaat maken, is een harde leugen."
De arts rekent voor dat er nog best 2 miljard euro per jaar weg
kan bij de ziekenhuiszorg. "Daar heb je een lawine aan zinloze
diagnostiek. Alle besparingen in de 'cure' kunnen dan gaan naar
de ouderenzorg. Want, laat u niets wijsmaken: de problemen in
de ouderenzorg zijn domweg een kwestie van geld. Bij een
privétehuis wordt u door 3 fysiotherapeuten uit bed getild op de
Mozart-symphonie van uw keuze. En krijgt u champagne en kaviaar
geserveerd bij het ontbijt. Zie hier de tweedeling in de zorg.''
Ondertussen kampen de 'staatstehuizen' volgens Keizer met
personeelstekorten en onvoldoende opgeleide mensen. "Zo kan
het dat mensen een smakeloze eenheidsmaaltijd vanuit de
fabriek opgediend krijgen en moeten wachten op hulp als ze
vallen of naar de wc moeten.''
Toch vindt de arts dat we niet hysterisch moeten doen over de
kwaliteit van ouderenzorg. "Als die echt schandalig was, zou ik
er niet meer in werken. Het wordt wél hoog tijd dat politici de
waarheid spreken over hun rampzalige plannen. We kunnen het
niet langer betalen, dus alles wordt slechter. Dat is het echte
verhaal.''
BRUSSEL | De vader van Martine
Renaer (64) was 93 toen hij vanwege een hartinfarct op de
intensieve afdeling belandde. Hij werd er nauwgezet ‘bewaakt’:
alles stond klaar om hem ook bij een volgend incident in leven
te houden. Gezien zijn hoge leeftijd, polsten de artsen toch bij
de familie wat zij daarover dacht.
‘Vader was bij bewustzijn’, zegt Martine. ‘Vraag het hem zelf
maar, heb ik gezegd. Uiteindelijk hebben ze hem heel traag en
duidelijk uitgelegd hoe de zaken ervoor stonden. En hij heeft
aangegeven dat hij niet nog eens gereanimeerd wilde worden. Hij
stak zijn vinger op en bewoog hem heen en weer. Ze hebben zijn
wensen ingewilligd en hij is vredig gestorven. Zo was het goed.’
Niet lang meer
Sommige mensen zijn op hoge leeftijd
nog zo fit en gezond dat levensreddende ingrepen wel aangewezen
zijn. Maar anderen zijn al heel wat brozer van conditie: ze
hebben geen terminale ziekte, maar worden snel zwakker. Daardoor
kan de minste breuk of infectie hen fataal worden.
Twee tot drie procent van de 65jarigen, ruim 10 procent van de
75jarigen en al een kwart van alle 85jarigen hebben zo’n broze
fysieke conditie. In het medisch jargon gebruikt men de Engelse
term ‘frailty’.
‘Het is belangrijk om deze groep te herkennen, want zij zijn
niet gebaat bij hoogtechnologische medische ingrepen die tot
doel hebben hun leven te rekken’, zegt professor Johan
Menten, diensthoofd palliatieve zorg aan de KU Leuven.
‘Je moet hen ook geen overbodige medicijnen meer doen slikken,
bijvoorbeeld tegen een te hoge cholesterol, want heel lang
hebben ze niet meer te leven. Broze patiënten hebben vooral baat
bij goede palliatieve zorg en ondersteuning, die hen kwaliteit
van leven biedt en ook existentiële vragen aansnijdt.’
Sukkelen naar het ziekenhuis
Zulke palliatieve zorg krijgen velen
onder hen nu niet. In de woonzorgcentra, waar jaarlijks
15.000 ouderen overlijden, zijn er nog altijd geen palliatieve
equipes. Vele andere broze ouderen wonen nog thuis, waar ze
vereenzamen. Of ze sukkelen heen en weer tussen thuis en het
ziekenhuis.
De Federatie Palliatieve Zorg wil de eerstelijnszorg alert maken
voor deze doelgroep. Een studiedag volgende week dinsdag in
Brugge is al helemaal volgeboekt. De Federatie wijst erop dat
het invullen van een wilsverklaring één ding is, maar dat
er in elke fase van het ouder worden goed naar de patiënt
moet worden geluisterd: wat wil hij of zij nog wil dat er
gebeurt?
lees
hier meer over euthanasie en stervensbegeleiding
Kunstmatig opgedreven zorgprofielen
voor meer subsidies en
onrechtmatige facturatie leveren
zorginstellingen miljoenen op
12/05/2013 - Gesjoemel in de zorg
(deel 1)
Zorginstellingen die hun patiënten op papier zieker maken dan ze
in werkelijkheid zijn, simpelweg omdat een ziekere patiënt meer
geld oplevert. Uit onderzoek van KRO Brandpunt blijkt dat er
mogelijk op grote schaal gesjoemeld wordt met de hoeveelheid
zorg die patiënten nodig hebben. Het is voor zorginstellingen zo
gepiept: even online een paar vragen invullen, een druk op de
knop en het extra geld is binnen. De cijfers liegen er niet om.
Sinds de instellingen de zorg zelf mogen aanvragen, zijn de
kosten met meer dan 3 miljard euro gestegen. Opvallend genoeg is
de lichte zorg aanzienlijk afgenomen en de zwaardere zorg fors
gestegen.
9/06/2013 - Gesjoemel in de zorg
(deel 2)
Patiënten in een verpleeghuis die
al jaren onterecht hun eigen
wasrekening moeten betalen. Een instelling die 20.000 euro
ontvangt voor de begeleiding van een cliënt maar hem laat werken
als klusjesman. Gerommel met patiëntendossiers. Het zijn maar
een paar voorbeelden van de honderden tips die Brandpunt kreeg
na de eerdere uitzending over misstanden in de zorg. Aan de
vooravond van een groot debat in de Tweede kamer over de
toekomst van onze zorg: Aart Zeeman met deel twee van sjoemelen
in de zorg.
Leidt
artikelenreeks van journaliste Annick Grobben in
tot een betere
ouderenzorg in zorgfabrieken?
LEES HIERONDER
INTEGRAAL DE ARTIKELEN
DEEL 1 - 18/05/2013 Eten bejaarde
mag maar
4 euro per dag kosten
klik voor
groter om te lezen
klik voor groter om te lezen
klik voor
groter om te lezen
klik voor groter om te lezen
"Voorgebakken vlees opwarmen:
dat kan toch niet lekker zijn?"
In heel wat
private rusthuizen in Vlaanderen mag het eten van
een bewoner per dag - ontbijt, lunch én avondmaal -
niet meer kosten dan 4 euro. De koks werken er zelfs
volgens een nota die voorschrijft wat de
verschillende voedingsonderdelen per gram mogen
wegen. Er zijn ook rusthuizen waar pampers pas mogen
worden ververst nadat ze voor 65 procent of zelfs
volledig verzadigd zijn.
"Als een luier niet nat genoeg is, moéten we hem
hergebruiken"
DEEL 2 - 21/05/2013 Werkdruk leidt tot
hartverscheurende keuzes
"Bejaarden roepen 'help mij, help mij'
maar we hebben geen tijd"
klik voor
groter om te lezen
klik voor groter om te lezen
Hoewel je
in Vlaanderen maar weinig rusthuizen vindt waar niet
wordt geklaagd over een gebrek aan personeel, is de
druk doorgaans nog meer voelbaar in private
woonzorgcentra. Met soms schrijnende gevolgen voor
de bewoners van dien. "Het gebeurt dat er bejaarden
gekwetst raken door personeelsgebrek", is een
onthutsende en meer dan eens gehoorde uitspraak van
rusthuispersoneel. En ook: "Wie van de tweegevallen
bewoners help ik het eerst? Voor die onmogelijke
keuze sta ik geregeld."
DEEL 3 - 22/05/2013 Hoe houdt het
personeel het vol?
"Hoe ik
het volhou? Door alle
regels aan mijn laars te lappen"
klik voor
groter om te lezen
klik voor groter om te lezen
Toch even
schrikken als je hoort dat de taken van het
personeel in sommige van onze rusthuizen blijkbaar
tot op de minuut zijn ingedeeld. "Nagels knippen mag
één minuut duren, op het proper maken van oren staat
ook één minuut en we krijgen welgeteld vijftien
minuten om een bejaarde te wassen en aan te kleden",
getuigt zorgkundige Fina Martens (54), pas hersteld
van een burnout als gevolg van de immense werkdruk.
Hoe ze het volhoudt? "Door mijn voeten te vegen aan
die regels", zegt ze. "Ik bén geen machien en wij
werken met mensen. Kwetsbare mensen."
DEEL 4 - 23/05/2013 Zo kan het
ook...
"Uitslapen, een relaxatiebad
en 's avonds een trappistje"
Haar
bewoners mochten eten wat ze wilden. Plassen wanneer
ze wilden. Uitslapen zolang ze wilden. Ze mochten
wekelijks in een geurend relaxatiebad waar hun
lievelingsmuziek weerklonk. En bij de dagelijkse
melktour zat ook een trappistje voor de heren en een
portootje voor de dames. En elk jaar gingen ze
een week met verlof! Want Maria Bertels wilde dat
het Herentalse OCMW-rusthuis Sint-Anna, dat ze
zestien jaar leidde, in de eerste plaats een thuis
was voor de bejaarden. Haar visie - respecteer een
rusthuisbewoner in zijn of haar levensstijl - wordt
er tot op de dag van vandaag uitgedragen. "Als je
kan doenwat je goed vindt voor de bejaarden, bestaat
er geen mooiere, warmere zorg dan ouderenzorg."
klik voor
groter om te lezen
klik voor groter om te lezen
VANDEURZEN
ONDER VUUR NA REEKS
OVER WANTOESTANDEN
IN RUSTHUIZEN
bron: Het
Laatste Nieuws - 23/05/2013
"Rotte
appels moeten eruit"
klik voor groter om te
lezen
"Luiers die
hergebruikt worden als ze nog maar voor
65% verzadigd zijn, personeel dat zo
onder druk staat dat handelingen getimed
worden: de praktijken in sommige
rusthuizen overschrijden ver de grens
van het toelaatbare." Dat vinden zowel
oppositie als meerderheid in het Vlaams
Parlement, naar aanleiding van de
artikelenreeks in Het Laatste Nieuws.
"Het is hard nodig dat de Vlaamse
regering sancties treft", eist
sp.a-volksvertegenwoordiger Mia De Vits.
"De rotte appels moeten eruit!"
met dank aan Het
Laatste Nieuws en Annick Grobben
Vandeurzen vraagt
versneld nieuwe inspecties rusthuizen
na reeks in Het Laatste
Nieuws bron:
Het Laatste Nieuws -
22/05/2013
Vlaams minister van Welzijn Jo
Vandeurzen heeft aan de Zorginspectie gevraagd versneld nieuwe
inspecties uit te voeren bij Vlaamse rusthuizen. De bijkomende
inspecties komen er naar aanleiding van de spraakmakende
berichten in Het Laatste Nieuws over rusthuizen waar het eten
maar 4 euro per dag mag kosten en waar pampers pas mogen worden
ververst nadat ze voor 65 procent of zelfs volledig verzadigd
zijn.
Volgens minister Vandeurzen blijkt uit een eerdere doorlichting
van de Zorginspectie dat 80 procent van de rusthuizen goed tot
zeer goed werkt.
"Maar de toestanden die in de krant vermeld worden zijn
natuurlijk onaanvaardbaar", aldus Vandeurzen. De CD&V-minister
heeft de Zorginspectie gevraagd om versneld nieuwe inspecties
uit te voeren. Hij bekijkt ook de mogelijkheid om de
Zorginspectie makkelijker onaangekondigde inspecties te laten
uitvoeren. Nu kan dat enkel na een klacht.
Vandeurzen wil de sector ook aansporen tot meer transparantie.
"Ik wil alle woonzorgcentra aanmoedigen om werk te maken van een
corporate governance systeem en meer transparantie in de manier
waarop men bestuurt".
Zelfs op je 80ste zijn je spieren
nog trainbaar.
En wie dat beseft blijft langer zelfredzaam
Elke mens verliest spierkracht door
het verouderen. Dat is gewoon zo. Vanaf je 50ste daalt je kracht
met 1 à 2 procent per jaar. En dan worden hele gewone dingen
soms moeilijk. Op je 80ste hou je in het slechtste geval maar de
helft van je spierkracht meer over. "Willen we op die 80 jaar
nog steeds actief, functioneel en hoge levenskwaliteit hebben,
dan is het belangrijk dat we aan die spierkracht op tijd werken.
En een ideale leeftijd is zowat 55+ want de krachtwinst die men
dan boekt, behoudt men ook op latere leeftijd", zegt Christophe
Delecluse (bewegingswetenschappen KUL).
2/05/2013 -
VRT Koppen - 80-plussers in
de fitness
Toen de 88-jarige Feole werd
opgepikt door haar kleindochter, leefde ze zich helemaal uit op
de trappen voor haar huis. Het nummer dat uit de radioboxen van
de wagen galmde, vond ze zo aanstekelijk dat ze spontaan met
haar heupen begon te zwaaien. In de video zien we hoe nana het
beste van zichzelf geeft op de tonen van 'Runaround Sue', een
hit uit de jaren '60. Het filmpje is al meer dan twee miljoen
keer bekeken...
BBC-reportage DON'T GROW OLD
Een documentaire over de dood
BBC - Topdocumentaire
Er valt veel te zeggen voor waardig ouder
worden, maar wat dacht u van langer jong blijven? In de docu 'Don't
Grow Old' verdiepte een team van de wetenschappelijke BBC-reeks
'Horizon' zich in de zoektocht naar het elixir van de eeuwige
jeugd.
Interview met regisseur en producer Nicola
Stockley bron:
humo.be
Dat bestaat natuurlijk niet echt,
daarvoor heb je geen busje vol experts en vorsers nodig, maar
nogal wat wetenschappelijk onderzoek is erop gericht om het
verouderingsproces tenminste uit te stellen. Dat dokter Lecompte
het niet meer heeft mogen meemaken!
- We hebben allemaal wel een oom
die zijn hele leven heeft gerookt en gedronken en elke morgen
spek met eieren eet en toch honderd jaar is geworden. Komen we
in 'Don't Grow Old' te weten hoe dat kan?
Nicola Stockley (regisseur
en producer): We gaan er in ieder geval uitvoerig op in. In onze
serie zit een vrouw van 95 die twee pakjes sigaretten per dag
rookt, en haar hebben de vraag gesteld die niet toevallig in
élk gesprek met een eeuweling opduikt: 'Wat hebt u gedaan om zo
oud te worden?"
- Oké, maar twee pakjes sigaretten per dag roken kan toch
onmogelijk het wondermiddel zijn.
Stockley: Absoluut niet, maar dat
iemand dat jarenlang kan volhouden en toch hoogbejaard wordt,
toont wel dat er andere factoren in het spel zijn - factoren
die sommige mensen helpen om langer te leven. En het mooie
is dat we die factoren steeds beter leren kennen, en op termijn
misschien ook kunnen gaan manipuleren.
Voor 'Don't Grow Old' zijn we gaan praten met
wetenschappers die daarvan hun werkterrein hebben gemaakt:
waarom slijten we als we ouder worden, en wat kunnen we doen om
dat proces af te remmen? Er zijn verschillende theorieën, en
sommige vragen nog ontzettend veel onderzoek. Maar vroeg of
laat moet één ervan resultaat afwerpen.
- Is er veel heil te verwachten van het onderzoek naar
progeria, de ziekte waarbij kinderen in enkele jaren tijd het
lichaam van een hoogbejaarde krijgen?
Stockley:
Het is in ieder geval een belangwekkende studie, al was het maar
omdat we nu geen idee hebben hoe we die kinderen kunnen helpen,
laat staan genezen. In 'Don't Grow Old' zie je Josiah, een
jongen van vijf met de ziekte. Het is tragisch hoe machteloos de
wetenschap daartegenover staat. Maar los daarvan hebt u gelijk:
de studie van progeria levert onschatbare informatie op over
het verouderingsproces. Daar verwacht de medische wereld dus
veel van.
Nu, we zijn weinig thema's uit de weg gegaan. We hebben zelfs
onderzocht of er een grond van waarheid zit in volkswijsheden
over ouder worden. In Engeland denken veel mensen
bijvoorbeeld dat je langer jong blijft als je bosbessen eet.
Wat is daarvan aan? Wij hebben het uitgetest.
- Is er een dieet dat helpt?
Stockley: Ik heb een Amerikaans
koppel gesproken dat al zestien jaar een streng caloriearm dieet
volgt in de hoop erg oud te worden. Ze zijn nu in de zestig,
maar ze voelen zich veel jonger. Ze doen dat ook niet zomaar:
tachtig jaar geleden waren er al experimenten die aantoonden dat
een caloriearm dieet het leven kan verlengen, althans bij
muizen.
Als je lichaam de indruk krijgt dat je in
een hongersituatie leeft, schieten er na verloop van tijd
blijkbaar allerlei mechanismen in werking die het
stofwisselingsproces vertragen - en misschien ook het
verouderingsproces.
We zijn op bezoek geweest bij professor
David Sinclair van Harvard, die ooit geprobeerd heeft om zijn
eigen calorieëninname met een derde te verminderen. Maar
na een week hongeren wist hij dat hij op die manier absoluut
geen honderd wilde worden.
Hij is dan maar gaan experimenten met
genetisch gemanipuleerde gist. Nu heeft hij een pil
ontwikkeld, maar die is voorlopig enkel getest op muizen en op
Sinclairs eigen familie. Ook heel boeiend om te volgen, dus.
We praten ook met een intrigerende dame,
professor Ellen Langer, die onderzocht heeft of ouder worden
niet vooral een gevolg is van dénken dat je ouder wordt. Dat
kan gek klinken, maar ze heeft in een experiment een groep
bejaarden gedwongen om te leven alsof het twintig jaar geleden
was, om te zien of ze zich ook jonger zouden gedragen. Met
opmerkelijk resultaat - meer verklap ik niet.
- Je leest wel eens: vroeg of laat worden we allemaal duizend
jaar, het is een kwestie van geduld oefenen.
Stockley: «We moeten niet
overdrijven. Maar aan de andere kant: zó lang is het nog niet
geleden dat je op je zeventigste stokoud was, en nu halen meer
en meer mensen de negentig. Ik denk dat het realistisch is om
te zeggen de medische wetenschap er binnen een redelijke termijn
voor kan zorgen dat een mens 120 jaar kan worden.
Reportage van Phara de Aguirre en Hilde De
Windt over de schrijnende toestanden in sommige Belgische
rusthuizen, die kampen met plaats- en personeelstekort.
"Er is weinig plaats hoor, je moet
vechten voor een plaatsje tegenwoordig." Rietje nam wat ze
krijgen kon toen ze haar hoogbejaarde man niet meer thuis kon
verzorgen. Het rusthuis waar hij werd opgenomen, zag er op het
eerste gezicht goed uit, maar na enkele dagen had ze door dat
schijn bedriegt. "Doe maar in je pamper," hoorde ze een
verpleegkundige tegen haar man zeggen, "wij hebben geen tijd
om u te laten plassen." Wilfried hield een dagboek bij in de
jaren die zijn ouders in het rusthuis doorbrachten. "Ofwel had
mijn vader zijn hoorapparaat aan, maar de batterijen waren plat,
ofwel had hij het niet aan. Zijn tanden waren zoekgeraakt. Het
eten werd gewoon op tafel gezet. Als er niemand was om je te
helpen, dan werd het - onaangeraakt - weer weggenomen." "Je kan
niet meer de zorg verlenen die je zou willen. Het is de hele
tijd tegen de klok werken," zegt een verpleegkundige die het
aandurft om te praten. Werkdruk, personeelstekort, het zijn
veelgehoorde klachten in een sector waar veel gezwegen wordt,
door bewoners, door familieleden, door personeel, uit
angst voor represailles. In Vlaanderen verblijven op dit
moment zo'n 70.000 bejaarden in rusthuizen. De volgende
vijf jaar moeten er 20.000 plaatsen bijkomen, want we worden
alsmaar ouder. Een sector met toekomst dus, dat weten ook
investeerders. Commerciële groepen hebben de markt ontdekt,
nemen bejaardenhuizen over of bouwen er nieuwe. Krijgen we een 'vermarkting'
van de ouderenzorg en zal dat gevolgen hebben voor personeel en
bewoners?
Politici proberen bejaarden
hun stem te ontfutselen bron:
De Morgen - 10/10/2012
In
de aanloop naar 14/10 richten lokale politici ook dit keer hun
pijlen op de bejaarde inwoners. Van een lift naar de stembus tot
het ronselen van volmachten.
Bijna was de bejaarde moeder van
Johan Valcke (63) bij de vorige verkiezingen in 2010 haar
kiesstem kwijt. "Haar huisdokter, wiens vrouw toen op een lijst
stond, had haar stembrief opgehaald in het rusthuis van
Westkapelle. Daarna liet hij haar een blanco volmacht
ondertekenen", vertelt Valcke.
"'Je bent toch niet mobiel genoeg om te gaan stemmen. Ik zorg
daar wel voor', zei hij. Mijn moeder heeft dat ondertekend, al
besefte ze maar al te goed dat dit eigenlijk niet juist was. Een
oude vrouw spreekt een dokter niet zomaar tegen. Het was een
compleet misbruik van de machtsrelatie."
Valcke trok aan de alarmbel en kon
uiteindelijk verhinderen dat de huisdokter met zijn moeders stem
ging lopen. "Het was blijkbaar niet de eerste keer dat hij dat
probeerde. Bij elke verkiezing liep hij de kamers af en liet de
inwoners zo'n volmacht tekenen. Schandalig is het."
Elke verkiezing zijn er verhalen over misbruiken in
woonzorgcentra. Kiesbrieven die niet tot bij de inwoners
raken, doktersattesten die al te vlijtig uitgeschreven worden of
blanco volmachten die verhandeld worden. "Al zul je zelden
iemand vinden die er openlijk over wil getuigen", zegt een
directeur van een West-Vlaams OCMW-woonzorgcentrum. Anoniem, uit
vrees voor de eigen job. "Ook ik zag het al gebeuren. Maar ik
hield mijn mond, uit schrik."
Trees Van Eykeren, CD&V-lijsttrekster in Assenede, ziet er geen
graten in om met een volmacht van een rusthuisbewoner te gaan
stemmen. Tijdens haar campagne doet ze dan ook de woonzorgcentra
van haar stad aan. "Ik leg die mensen uit dat ze een volmacht
kunnen geven als ze zelf niet in het stemlokaal geraken. En dat
ze, als er niemand is die voor hen kan stemmen, die volmacht ook
aan CD&V kunnen geven. Ik verplicht die mensen tot niets."
"Haar huisdokter liet
haar een blanco volmacht ondertekenen..."
Johan
Valcke (63) over zijn bejaarde moeder
Politici 'proberen', zo bevestigt
Zorgnet Vlaanderen na een rondvraag bij rusthuisdirecties. Al
maakt directeur Peter Degadt zich sterk dat politici hier zelden
tot nooit in slagen. "De procedures zijn strikt", benadrukt hij.
Stembrieven achterhouden of bejaarden een blanco volmacht
laten tekenen, is strafbaar. Soms is het evenwel minder
duidelijk waar de grens van het toelaatbare ligt. Wat met lokale
mandatarissen die bejaarden een lift aanbieden naar het
stemlokaal? Sp.a Zwevegem of CD&V Sint-Niklaas zijn maar
enkele van de velen die zondag senioren bij de stembus zullen
droppen. "Geen beïnvloeding", klinkt het. "Het is een service
die we aanbieden."
Toch heeft Mie Moerenhout, directeur van de Vlaamse Ouderenraad,
vragen bij die hand- en spandiensten. "Het zou beter zijn
mochten alle gemeenten in de woonzorgcentra zelf een
stembuslokaal voorzien. Dan moeten de inwoners niet met een
lokale politicus meerijden."
Sowieso gebeurt het volgens de Ouderenraad nog te weinig.
"Onderzoek van de zorginspectie heeft aangetoond dat slechts
10 procent van de zorgbehoevenden gaat stemmen. En dat gaat
dan alleen nog maar over de rusthuisbewoners. Over
zorgbehoevende bejaarden die thuis wonen, hebben we zelfs geen
cijfers."
Vlaamse ziekenhuizen onder
de loep bron:
De Standaard - 19/05/2012
Echte
informatie over de kwaliteit van ziekenhuiszorg is schaars. Bij
de keuze voor een ziekenhuis moeten we afgaan op onze eigen
ervaring of die van vrienden en familie. Maar wat vinden
professionals van onze ziekenhuizen? Zijn ze bijvoorbeeld wel zo
hygiënisch als we hopen en mogen we er altijd op de hulp rekenen
die we nodig hebben?
De bevindingen van de Zorginspectie heeft De Standaard nu onder
de loep genomen.
Tussen 2007 en 2012 heeft de Zorginspectie alle 56 Vlaamse
ziekenhuizen doorgelicht. De inspectieverslagen zijn
documenten die de overheid, volgens de wet Openbaarheid van
Bestuur, op aanvraag van een burger moet vrijgeven.
De reeks ‘Het Ziekenhuisrapport', die vanaf 19/05/2012 in De
Standaard verscheen, spit uit wat er in de inspectieverslagen
staat. De grootste knelpunten van de ziekenhuizen zijn daarvoor
op een rij gezet, en letterlijk geteld hoeveel ziekenhuizen
ermee kampen.
Vier onderwerpen uit de verslagen komen aan bod: de
spoeddiensten, de ziekenhuishygiëne, de zorg voor
kinderen, en de betaalbaarheid van de ziekenhuiszorg.
Op de website van De Standaard kan u de inspectieverslagen
van het ziekenhuis in uw buurt vinden. De Standaard is er
zich van bewust dat de inspectieverslagen een momentopname zijn.
Daarom gaven zij aan de ziekenhuizen ook de kans om erop te
reageren. Hun reacties op de opmerkingen van de Zorginspectie
vindt u op de website.
Guy
Tegenbos:
"SPOEDDIENSTEN ZIJN RAMPGEBIED"
bron:
De Standaard
- 19/05/2012
De
toestand van de spoeddiensten van de Vlaamse
ziekenhuizen is onrustwekkend. Meer dan de helft
ervan is structureel onderbemand. Als er een
noodoproep binnenkomt, blijven veel spoeddiensten
vaak meer dan een uur artsloos achter. Patiënten
moeten in de weekends geregeld uren wachten voor ze
een eerste behandeling krijgen.
Burgers
en patiënten hebben recht om te weten
Officieel is niet bekend of er al ‘accidenten’
gebeurd zijn, of er al doden zijn gevallen. Maar dat
is wel hoogst waarschijnlijk. Dat is erg. Dat dit
onder de mat is geveegd, maakt het dubbel
erg. Het hele gezondheidssysteem wéét dit. En
verzwijgt dit vervolgens. De situatie wordt
verdoezeld in plaats van opgelost. Terwijl het
helemaal niet zo moeilijk is op vrij korte termijn
meer spoedartsen op te leiden. En het is ook
helemaal niet onmogelijk eindelijk eens effectieve
maatregelen te treffen om de talloze patiënten die
niet op een spoeddienst thuishoren, naar elders af
te leiden.
Het
principe dat een patiënt die mordicus op de
spoeddienst behandeld wil worden, het recht heeft om
op de spoeddienst behandeld te worden, maar dat men
hem dan uren en uren kan laten wachten, is onzin uit
een vorige eeuw. De huisartsenwachtposten zijn al
uitgevonden, het is mogelijk die te veralgemenen en
het is mogelijk die niet al te ver van de
spoeddiensten van ziekenhuizen te bouwen.
Meer dan helft van
spoeddiensten onderbemand
VRT-nieuws -
19/05/2012
De Standaard heeft die verontrustende gegevens over
de spoeddiensten, en andere informatie die de
komende dagen zal verschijnen, niet ‘uitgevonden’,
maar gewoon gevonden. De rapporten lagen in de laden
van de Vlaamse zorginspectie, die ze heel zorgvuldig
had opgesteld. Volgens de regels van de openbaarheid
van bestuur waren ze publiek. Maar haast niemand
vroeg ze. En wie ze vroeg, begreep ze meestal niet.
En het systeem had het al bij al liefst zo. Als
‘wij’ – ziekenhuizen, ambtenaren, politici,
ziekenfondsen – het maar weten, is dat genoeg. De
burger zou dit toch maar fout interpreteren. Dat is
een paternalistisch standpunt uit een vorige eeuw.
Burgers en patiënten hebben het recht te weten wat
er te weten is over de kwaliteit van hun
ziekenhuizen.
Voor het
bekendmaken van die gegevens krijgt de redactie een
aantal ziekenhuizen en artsen over zich heen, net
zoals ze een aantal scholen over zich heen kreeg
toen ze vijf jaar geleden de openbare
doorlichtingsverslagen van de scholen publiceerde.
Maar intussen zet de onderwijsinspectie de rapporten
wel in verstaanbare taal zelf op het internet. En er
is goed nieuws. Een groot deel van de Vlaamse
ziekenhuizen besloot recent zich aan te sluiten bij
internationale accrediteringsorganismen. Die
organismen controleren en rapporteren systematisch
of ze wel volgens ‘laatste stand van de wetenschap’
behandelen. Zulke kwaliteitscontroles brengen een
opwaartse kwaliteitsspiraal tot stand en leveren de
burgers en patiënten straks veel betere
kwaliteitsinformatie.
Maar in afwachting daarvan, is de informatie die De
Standaard publiceert, wel de best beschikbare.
SPOEDDIENST, HYGIËNE, ZORG VOOR
KINDEREN,
BETAALBAARHEID VAN DE ZORG,...
Hoe scoren de
ziekenhuizen in uw buurt?
De
Standaardneemt onder de loep wat de
Zorginspectie van de Vlaamse ziekenhuizen vindt. 56
ziekenhuizen, meer dan 100 campussen, liggen op de
onderzoekstafel. Beoordeeld op 56 criteria. Hoe scoren de
ziekenhuizen in uw buurt? Lees bij elk ziekenhuis alles over de
spoeddienst, de hygiëne, de zorg voor kinderen,
en de betaalbaarheid van de zorg.
Klik op uw provincie voor een ziekenhuis in
jouw buurt.
U kan er ook het volledige inspectieverslag downloaden.
"Politici confronteren met het probleem van ouderdomsziekten is
de enige methode die werkt"
"Ik vermoed dat men omwille van politieke en sociaaleconomische
redenen vindt dat men niet meer moet investeren in oudere
mensen"
Vlaams prof.
Christine Van Broeckhoven wint internationale prijs
voor onderzoek naar Alzheimer
en aanverwante aandoeningen
Professor
Christine Van Broeckhoven won
op 15/05/2012 als eerste niet-Amerikaanse vrouw een award for
medical research in New York voor haar wetenschappelijk werk
en onderzoek naar de ziekte van Alzheimer en aanverwante
aandoeningen. Met deze internatonale prijs gaat een bedrag van
250.000 dollar gepaard, dat Christine inbrengt in meer
onderzoek.
"Ik
vermoed dat men omwille van politieke en sociaaleconomische
redenen vindt dat men niet meer moet investeren in oudere
mensen", zo stelt prof. Van Broeckhoven in eeninterview met
Radio 2. "Politici confronteren met het probleem van
ouderdomsziekten is de enige methode die werkt".
Van Broekhoven maakt ook haar beklag over een
pijnlijk tekort aan financiële mogelijkheden: "Je kan geen
wetenschappelijk onderzoek ten gronde doen als je geen voldoende
financiering hebt. Investeren is de enige mogelijkheid om de
zaak te verbeteren."
Voorts vindt Van Boeckhoven dat men de neiging heeft om alles te
medicaliseren, maar dat dementie niet met één pil te verhelpen
is.
"Het gaat niet alleen over biologische aspecten van de hersenen
of het afsterven van hersencellen. Het is het geheel van de mens
dat we moeten overschouwen. Zowel de levensloop, de voeding,
risicofactoren zoals depressie of psychisch trauma, het
foutievelijk gebruik van (slaap)medicatie, chemotherapie,...
Beluister hieronder het interview met
Christine Van Broeckhoven
"3 keer meer
overlijdens na besparingen" in
OCMW-rusthuis Arcadia in Molenbeek
VRT-journaal -
2/05/2012
Wantoestanden in Molenbeeks OCMW-rusthuis
VRT-journaal -
3/05/2012
TV Brussel -
4/05/2012
Wantoestanden Molenbeeks rusthuis ontkend.
OCMW-secretaris Tina Martens:"'t Is toeval en te wijten
aan externe factoren..."
De
menselijke kost van besparingen
in home Arcadia in Molenbeek
bron:
DeWereldMorgen.be
-
30/04/2012
"In de
maanden januari en februari van 2012 overleden 17
bejaarden in het OCMW-home Arcadia in Molenbeek. Het
jaar voordien, tijdens diezelfde twee wintermaanden,
werden maar 5 overlijdens genoteerd. Verzorgers van
de instelling vinden dit geen toevallige
verdrievoudiging." Molenbeekse huisartsen schrijven
een verontrustende open brief aan de beleidsmakers.
De menselijke
kost van besparingen
In de maanden januari en februari van
2012 overleden 17 bejaarden in home Arcadia in
Molenbeek. Het jaar voordien, tijdens diezelfde twee
wintermaanden, werden maar 5 overlijdens genoteerd.
Verzorgers van de instelling vinden dit geen
toevallige verdrievoudiging.
Ze leggen duidelijk het verband met de
reorganisatiemaatregelen die in het home werden
opgelegd. Deze zijn het gevolg van een
beslissing van december 2011 van het college van
burgemeester en schepenen van de Brusselse gemeente
Molenbeek. Burgemeester Philippe Moureaux (PS) en
zijn schepenen hebben daarbij grote besparingen
opgelegd aan het OCMW en met name het
OCMW-bejaardentehuis Arcadia.
Chaos en stress van
reorganisatie
Besparingsmaatregel één: 40 bezette bedden worden
geschrapt. De meest autonome bejaarden worden
verzocht te verhuizen (een 10-tal), de zwaarst
zorgbehoevenden mogen blijven en worden
gereorganiseerd over twee verdiepingen, met een hele
verhuiscarrousel als gevolg.
Hoe groot is de verbijstering van een huisarts die
haar patiënten niet meer terugvindt in het gebouw,
omdat er zonder verwittiging een verhuiscarrousel
heeft plaatsgevonden? Onvindbare medische
dossiers, verdwaald in de verhuisdozen. Verwarring
alom: medicatie moet worden aangepast, oude
gewoontes zijn niet meer gekend door het personeel
op de nieuwe verdieping.
Zonder voorbereiding, plotsklaps na meer dan tien
jaar in het home, op je 98ste je vertrouwde kamer
en personeel verliezen en gedropt worden in een
vreemde nieuwe omgeving met ander personeel. Het
onderhoudspersoneel heeft niet meer de tijd om de
persoonlijke spullen van bejaarden na de verhuizing
opnieuw uit te pakken. Ze worden in manden op het
nieuwe bed achtergelaten.
“Waar is mijn vertrouwde verzorgster? Waarom
slaap ik in een ander bed? Wat zal er nog meer
gebeuren met mij?” Demente bejaarden worden angstig
en agressief. Welke kranige bejaarde geraakt
daar het noorden niet bij kwijt?
Besparingsmaatregel twee: de geplande renovatie
van vleugel 5 wordt geschrapt. De vleugel moet
worden leeggemaakt om te verbouwen voor andere
doeleinden. Terwijl de laatste demente bewoners
van die vleugel nog in bed liggen, worden muren
afgebroken en maken werkmannen met stofmaskers het
gebouw onveilig. De demente bejaarden raken in
paniek, niet begrijpend wat er rondom hen aan
het gebeuren is.
Dit is wat er vandaag
gebeurt in home Arcadia
Beluister het
interview met dr. Leen Vermeulen (Radio
2 - 2/5/2012)
Alle personeelsleden in het home,
zowel de dokters, de verpleegkundigen, de
verzorgenden als het onderhoudspersoneel zijn het
roerend eens: “We kunnen niet aanvaarden dat deze
beslissing volledig boven onze hoofden genomen
werd." Zelfs over de praktische uitvoering ervan
werden we niet ingelicht, noch bevraagd hoe dit
op de meest praktische manier te organiseren. Er
werd niets gepland, ook de familieleden en de
bewoners zelf zijn voor een voldongen feit geplaatst.
Deze verhuizing had op voorhand, mits een correct
overleg en communicatie met alle betrokkenen, op een
veel menswaardiger manier kunnen worden
georganiseerd.
Geef
Arcadia de omkadering die onze oude van dagen
verdienen
Wij
willen terug naar ons home van een paar jaar
geleden. Toen heerste er een positieve sfeer waarbij
het welzijn van de bejaarde bewoners bij iedereen de
eerste prioriteit was. Iedereen voelde zich goed in
huis en kwam graag werken. Er werden af en toe met
veel inzet extra activiteiten georganiseerd tot
plezier van iedereen. We waren een voorbeeld voor
veel andere homes in het Brusselse gewest.
Nu kan dat allemaal niet meer. Er is te weinig
personeel voor te veel zware zorgbehoevenden. 16
personeelsleden verloren hun job in het
bejaardentehuis. Van de resterenden namen er 4
zelf ontslag. De werkdruk en de stress is zo
hoog dat er zelfs geen tijd meer is voor essentiële
medische rapportering.
Dat klein beetje positieve extra zorg en aandacht
voor de bejaarden, datgene wat het werk en het leven
mooi maakt, valt helemaal uit de boot.
Abnormaal veel bejaarden vinden het genoeg geweest
en geven hun levensstrijd op!
Niemand kan dit volhouden. Het is
onaanvaardbaar dat er op sommige momenten zelfs geen
verpleegster meer aanwezig is op een volledige
gelijkvloerse verdieping vol bewoners. Het gevolg is
snel duidelijk: ongelukken en medische fouten die
mits een beter beleid hadden kunnen worden
voorkomen! Gemotiveerde zorgverleners zijn
bezorgd en hebben te kampen met een burn-out.
Anderen geven het op of verliezen hun motivatie.
Voor een goede
werking hebben we meer personeel nodig
“Budgettaire reorganisaties teneinde
de financiële middelen van het OCMW in tijden van
crisis zo efficiënt mogelijk in te zetten ten
behoeve van alle inwoners van de gemeente.” Zo wordt
dat genoemd. Het moet voor financiële directieleden
en gemeentelijke budgetmakers een hele klus zijn om
de juiste cijfers in de juiste uitgaveposten te
plakken.
Maar gaat het hier niet over veel meer dan een goed
uitgetelde cijferoefening?
Een financiële directie volstaat niet, er
is vooral nood aan een medische directie en leiding.
Iemand die planmatig werkt en vecht voor een
correcte en menselijke begeleiding en omkadering van
de bewoners en van alle personeelsleden. Die de
mensen en medische zorgverstrekking centraal stelt,
en niet enkel oog heeft voor centen.
“De kwaliteit van een beschaving kan worden
gemeten aan de zorg die ze besteedt aan de zwakste
leden van de samenleving”.
Beste mensen, kom eens langs in home Arcadia. Doe
een witte schort aan en steek eens een uurtje een
handje toe. Neem een stoel en sla een babbeltje met
de beste bejaarden. Je zult snel begrijpen waarover
het gaat … En neem dan een besluit dat onze
beschaving en onze bejaarden waardig is ….
Leen Vermeulen
Leen Vermeulen is als huisarts verbonden aan het
Medisch actiecentrum 'Renfort' en Geneeskunde voor
het Volk-Molenbeek.
Huisartsen die de brief elektronisch ondertekenden:
dr. Vermeulen, dr. Appelmans, dr. Blumental, dr.
Cuvelier, dr. De Mesmaeker, dr. Detheux, dr. Devaux,
dr. Deleenheer, dr. Devis, dr. Dils, dr. Grillaert,
dr. Groenweghe, dr. Hendrick, dr. Merckx, dr.
Moudallal, dr. Pauwels, dr. Robion, dr. Steygers,
dr. Thoua, dr. Van Kerkhove, dr. Van Osselt, dr.
Vanderroost, dr. Vollemaere, dr. Vandenweghe.
Huisartsen die de brief telefonisch ondersteunen:
dr. Bacart, dr. Scheufele, dr. Van den Eynde, dr.
Tran.
Twee huisartsen getuigen over home Arcadia
bron:
pvda.be
- 30/04/2012
Dokter Isai Pauwels:“De
directie is vooral geïnteresseerd in wat een patiënt
opbrengt”
“Ik begeleid een veertigtal bewoners van het
rusthuis en als dokter ervaar ik dat de situatie
heel ernstig is. Als ik mijn patiënten bezoek en
vaststel dat hun toestand erop achteruitgaat, is de
eerste vraag die ik mij stel: ‘Hoe komt dat?’ En ver
moet ik niet zoeken. De patiënten worden van kamer
of van afdeling verhuisd zonder dat hun mening
gevraagd wordt. Ze zijn vertrouwd met hun omgeving
en met sommige verpleegsters, met wie toch een band
hebben opgebouwd, en plots, van de ene dag op de
andere, moeten ze verhuizen. Dan vind ik hen terug
op een andere verdieping, waar ander personeel
rondloopt... Tja, de patiënten ervaren dat als een
straf, hè. En je mag niet vergeten dat we het hier
niet hebben over gezonde mensen van 50 jaar die
begrijpen wat er aan de hand is, maar over
70-80-jarigen die niet altijd meer over al hun
vermogens beschikken. Voor hen is dat een ramp.
Sommigen worden compleet depressief en denken zelfs
aan zelfmoord.
De directie van Arcadia is vooral geïnteresseerd in
wat een patiënt per bed opbrengt. Hoe
zorgbehoevender een patiënt is, hoe meer geld het
home ontvangt van het Riziv (Rijksinstituut voor
Ziekte- en Invaliditeitsverzekering, n.v.d.r.). De
directie herleidt mensen tot koopwaar. Hoe meer
mensen ze kan buitenzetten die niet ‘gehandicapt’
genoeg zijn, hoe meer plaats er is voor zwaar
gehandicapten. Dat soort patiënten vraagt ook meer
gespecialiseerde zorg, maar die is er niet. Steeds
meer verpleegsters zoeken dan ook andere oorden op.
Ze zijn het beu om in dergelijke omstandigheden te
werken. Ik heb het al meegemaakt dat er op een
zaterdagvoormiddag maar één verpleegster was voor
twee volledige verdiepingen, voor vijftig patiënten
in totaal. Vijftig patiënten die gewassen moeten
worden, die hun medicatie moeten krijgen... Als het
zo verder gaat, dan zal het home binnen een paar
maanden moeten sluiten. Misschien is het dat wel wat
de directie wil.
De meeste mensen hier – zowel de patiënten als het
verzorgend personeel – hebben schrik om over deze
problemen te praten. Als ze de toestand aanklagen
bij de directie kan die zeggen: ‘Als het u niet
aanstaat, daar is de deur.’
Vroeger kwam ik graag werken in Arcadia, er heerste
een toffe sfeer, maar nu... Er is niks plezierigs
meer aan die hele plek.”
Dokter Dominique Robion:
“Met
onze mening werd nooit rekening gehouden”
“Kijk, voor ons telt het belang van de bewoners. De
jongste vier maanden is hier zo veel gebeurd... De
zorg is helemaal omgegooid en de verpleegkundigen
raken daardoor echt overwerkt. Daardoor hebben wij,
de huisartsen, hier zelf dubbel zoveel werk gehad
als normaal. We konden onze patiënten toch niet aan
hun lot overlaten? We zouden even goed kunnen
zeggen: “We trekken ons er niks van aan.” Briefje
schrijven en hop, weer weg. Maar dan zouden er
serieuze problemen ontstaan. We hebben er al over
gepraat met de directie, maar die houdt geen
rekening met onze opmerkingen. Ze zeggen dat ze
erover zullen nadenken, maar vervolgens gebeurt er
niets. Nu, de laatste tijd verschijnen er in de
media artikels over de toestand in Arcadia. We zijn
daarom nog eens uitgenodigd om onze mening te geven,
maar ik verwacht er niks meer van. Ik kom hier nu al
vijftien jaar als huisarts mijn patiënten bezoeken.
Men heeft er nooit rekening gehouden met wat wij,
artsen, wilden. Als wij zeggen dat er materiaal
ontbreekt – simpele dingen soms – duurt het soms
vijf jaar eer het er is. Ik hoop dat de directie nu
onder druk van de media rekening zal houden met wat
wij zeggen, maar ik reken er niet erg op.
Ik vraag me af wat ze gaan zeggen over die zeventien
doden. Je moet weten dat er in Arcadia dit jaar geen
griepepidemie was, wat in rusthuizen normaal een van
de grootste doodsoorzaken is. Dat er toch zeventien
doden zijn, bewijst dat er een enorm probleem is.
Ik ben echt boos op de gemeenteraad van Molenbeek
die het budget voor het rusthuis verminderde. Ik ben
ook boos op de directie die veranderingen doorvoerde
zonder naar niemand te luisteren. Het is echt
wanbeheer. Toen ik hier eind jaren 90 begon, was het
personeel één grote familie. Iedereen kwam met de
glimlach werken. Als er eens een half uur moest
worden overgewerkt, deed iedereen mee. Nu gaat
iedereen stipt op tijd naar huis. We vragen ons af
wat er ons te wachten staat.”
23/04/2012 - VRT-journaal - Paula
Semer bepleit valpreventie bij ouderen
'Valangst doet bejaarden vallen'
bron:
Nieuwsblad.be - 21/08/2010 -
Frans De Smet
GENT -
Bejaarden met
valangst vallen vaker dan minder bezorgde senioren. Dat is de
slotsom van onderzoek door de Gentse wetenschapster Kim Delbaere.
Geriater Lucien De Cock bevestigt dat: 'Die valangst moet worden
overwonnen, want in beweging blijven is superbelangrijk voor
bejaarden'.
Frans De Smet
Kim Delbaere volgde voor haar onderzoek een jaar lang 500
Australiërs tussen de 70 en 90 jaar. Ze is namelijk niet alleen
verbonden aan de universiteit van Gent, maar ook aan die van New
South Wales in Sydney (Australië). Zij stelde vast dat 43
procent van de onderzochte bejaarden dat jaar verschillende
keren viel. Ze vroeg hen zelf in te schatten hoeveel kans ze
hadden om te vallen, rekening houdend met hun lichamelijke
conditie. Een op de drie schatte die kans verkeerd in.
'Stoïcijnen' onderschatten het risico, terwijl de 'bangeriken'
de risico's overschatten.
bangerik
valt meer
Hoewel ze vanuit hun valangst risico's trachtten te vermijden,
viel bijna 40 procent van de 'bangeriken' verschillende keren in
het jaar van het onderzoek. Van de stoïcijnen viel slechts één
op de drie één of meer keren. Volgens Delbaere worden zij
lichamelijk beter beschermd door hun positieve kijk op het leven
en hun blijvende zin in (gemeenschaps)activiteiten. Terwijl
bejaarden met valangst 'zich vaak nodeloos beweging en
activiteiten ontzeggen, waardoor hun conditie sneller
achteruitgaat, hun levenskwaliteit lager is, en hun depressies
en hun angstige persoonlijkheid nog erger worden'.
"... in
dat eerste jaar hadden we op 42 patiënten 8 heupbreuken.
Omdat die bejaarden vol gestopt werden met
kalmeermiddelen en vastgebonden lagen op hun bed" (geriater
Lucien De Cock)
'Ik zeg al langer dan dertig jaar
dat valangst het grootste en meest onderschatte probleem is
van bejaarden', beaamt dr. Lucien De Cock, zowat de pionier
van de geriatrie in ons land. 'Zowel de bejaarden, hun
familie als hun verzorgers geven daaraan te vaak toe na een
eerste slechte ervaring met vallen. Vanuit overdreven
valangst wordt zo'n bejaarde voor de rest van zijn dagen in bed
gelegd, op een stoel of in een rolstoel gezet. Volkomen fout.
Want bejaarden vallen het vaakst uit hun bed of uit hun
rolstoel. Doorgaans omdat ze voordien veel te lang veel te
weinig beweging kregen.'
bewegen moet
'Mijn leermeester in Hilversum hamerde er bij ons in: Zorg
ervoor dat uw patiënten sterven met hun schoenen aan. Ik heb dat
van in het begin in praktijk gebracht. In mijn eerste job hadden
we in dat eerste jaar op 42 patiënten acht heupbreuken. Omdat
die - ook psychisch gestoorde of dementerende - bejaarden vol
gestopt werden met kalmeermiddelen en vastgebonden lagen op hun
bed. Ik heb daar radicaal mee gebroken en iedereen weer aan
het stappen gezet. Het duurde acht jaar voordat we opnieuw te
kampen kregen met een heupbreuk.'
De Vlaamse overheid brengt die boodschap ook in praktijk met het
project Blijf op eigen benen staan dat per gemeente senioren
aanmoedigt om veel te bewegen en zo lang mogelijk zelfstandig te
blijven wonen. Projectcoördinator Mia Van Laeken: 'Valangst werd
inderdaad lang miskend. Het is een vicieuze cirkel: na
een val krijgt de angst om opnieuw te vallen de overhand, wat -
zoals het onderzoek van Kim Delbaere aantoont - leidt tot nog
meer valpartijen. Met ons project doen wij vooral aan primaire
preventie: trachten die allereerste val te voorkomen. En als het
dan gebeurt, komt het er op aan zo snel mogelijk weer op de been
te geraken.'
Geneesmiddelen en risico van vallen bron:
BCFI (Belgisch
Centrum voor Farmacotherapeutische Informatie)
Bij
bejaarden, en zeker bij vrouwen, is vallen frequent.
Vallen gaat zeker gepaard met verhoogde morbiditeit
(b.v. breuken). De angst om opnieuw te vallen kan
leiden tot nog meer immobiliteit en versnelde opname
in een verzorgingstehuis of rusthuis.
Bepaalde geneesmiddelen, in het bijzonder hypnotica,
sedativa, anxiolytica en antidepressiva,
zijn reeds
lang in verband gebracht met een verhoogd risico van
vallen. Dit verhoogd risico is vastgesteld in
prospectieve en retrospectieve studies in meerdere
landen, en zowel bij geïnstitutionaliseerde als
niet-geïnstitutionaliseerde bejaarden. Meerdere
mechanismen kunnen het verhoogde risico tijdens
behandeling met dergelijke geneesmiddelen verklaren, b.v. geneesmiddelen-geïnduceerde hypotensie of
centrale depressie. De aandoening waarvoor het
geneesmiddel wordt voorgeschreven (b.v. cognitieve
stoornis) kan echter eveneens een risicofactor voor
vallen zijn.
Men heeft vaak getracht geneesmiddelen in te delen
naargelang hun effect op het risico van vallen. Zo
is gesuggereerd dat kortwerkende benzodiazepines
veiliger zijn dan langwerkende; dit geldt evenwel
mogelijk niet voor bejaarden bij wie de
halfwaardetijd van het benzodiazepine misleidend
kort kan zijn ten opzichte van de duur van het
effect. In een recent prospectief onderzoek bij
bejaarde vrouwen verschilden kortwerkende en
langwerkende benzodiazepines inderdaad niet wat
betreft het risico van vallen. Er is gesuggereerd
dat selectieve serotonine-heropnameremmers veiliger
zouden zijn dan tricyclische antidepressiva, maar
observationele studies tonen hiervoor geen verschil.
Hoewel enkel gerandomiseerde studies uitsluitsel
kunnen geven, lijkt het op dit ogenblik niet
redelijk nog te twijfelen aan een causaal verband
tussen geneesmiddelen met effect op het centrale
zenuwstelsel, en vallen. Men dient hiermee rekening
te houden bij het voorschrijven van dergelijke
geneesmiddelen aan bejaarden. Terwijl geneesmiddelen
zoals antidepressiva en anti-epileptica vaak reële
indicaties hebben bij de bejaarde persoon, hebben
andere geneesmiddelen zoals benzodiazepines, dit
vaak niet [zie ook het themanummer "Verantwoord
gebruik van benzodiazepines" in de
Folia van oktober 2002
].
Deze
inspiratiegids in samenwerking met de koepelorganisaties van
steden en gemeenten beschrijft een aantal voorbeelden in binnen-
en buitenland waardoor gemeenten en steden hun
‘dementievriendelijkheid’ verhogen; hoe zijn ze ontstaan? Hoe ga
je van idee naar project? Wat zijn de instrumenten en acties?
Welke lessen kunnen we hieruit trekken?
Personen met dementie en hun mantelzorgers krijgen hierdoor meer
kansen om een rol te spelen in de lokale gemeenschap en te
blijven deelnemen aan het openbare leven. Dit om een
dementievriendelijke omgeving te creëren en hierdoor de
kwaliteit van leven bij personen met dementie te verhogen.
In samenwerking met de Vereniging van Vlaamse Steden en
Gemeenten en de afdeling OCMW van de Vereniging van de Stad en
de Gemeenten van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
Ouderenpartij 50PLUS in Nederland
zingt met overtuiging:
BLIJF VAN MIJN PENSIOEN AF
Ik stem op jou niet meer...
bron:
50pluspartij.nl
- 5/09/2011
HILVERSUM - De ouderenpartij 50PLUS heeft zanger Ben Cramer
ingeschakeld om te protesteren tegen de pensioenplannen van het
kabinet. "Blijf van mijn poen af, ik waarschuw niet meer. Nee,
nee, nee, nee, nee, van mijn pensioen af. Ik stem op jou niet
meer", zingt hij op de muziek van het lied 'Kom van dat dak af',
waarmee Peter Koelewijn ooit een hit scoorde.
Simone De Vos (84): "Wie is de oorlog
begonnen? Wij niet...!"
bron:
VRT journaal - 19/11/2011
De Duitse fiscus
wil met terugwerkende kracht belasting heffen op het
oorlogspensioen van dwangarbeiders. Wie tijdens de oorlog in
Duitsland moest gaan werken, krijgt daar nu een klein pensioen
voor. Duitsland wil daar nu belastingen op heffen.
De 84-jarige Simone De Vos: "Het weduwepensioen dat ik van de
Duitse overheid krijg uitbetaald, is eerder een oorlogsschuld
dan een echt inkomen. Het zou nogal straf zijn dat er als er op
zo'n schuld belastingen moeten worden betaald."
De Belgische
overheidsdienst Financiën zegt dat ze niets voor deze mensen kan
doen. Ze moeten zich in het Duits richten tot de Duitse overheid
om meer uitleg te vragen. Voor veel dwangarbeiders en hun
nabestaanden wordt hierdoor een pijnlijke periode terug naar
boven gehaald.
21/11/2011
Uiteindelijk moeten buitenlanders die in de Tweede Wereldoorlog
als dwangarbeider in Duitsland hebben gewerkt, dan toch toch
geen belasting betalen op hun pensioen. Nadat ontslagnemend
minister van Financiën Didier Reynders (MR) de opdracht aan zijn
administratieve diensten gaf om contact op te nemen met hun
Duitse collega's, meldde de Duitse ambassade in Berlijn dat de
naheffing een vergissing was en voor alle buitenlanders teniet
wordt gedaan...
WEINIG ZEGGENSCHAP VOOR PATIËNTENORGANISATIES IN BELGIË
Patiënt blijft machteloos in
België
bron:
De Standaard - 11/08/2011 - Guy
Tegenbos
Individuele patiënten voelen zich vaak
machteloos in het gezondheidssysteem. Collectief zijn ze het
zeker. België loopt achter met het geven van zeggenschap aan
patiëntenorganisaties.
BRUSSEL Professor Yvo Nuyens,
voormalig programmadirecteur van de
Wereldgezondheidsorganisatie, zegt dat een recente Oeso-studie
de zwakke positie van België in kaart heeft gebracht. België
scoorde geen enkel punt voor het betrekken van patiënten bij de
besluitvorming. Ze zijn niet betrokken bij de erkenning van
geneesmiddelen en behandelwijzen, bij de beslissingen over
terugbetaling of de besluiten over de spreiding van ziekenhuizen
te lande.
België is niet het enige zwakke land, maar onze buurlanden doen
beter, zegt Yvo Nuyens.
Al onze
buurlanden betrekken hun patiënten meer bij het beleid
● In Nederland zitten niet alleen de
artsenbonden en de ziekenfondsen in de beslissende raden van de
ziekteverzekering zoals hier, maar ook de patiëntenorganisaties.
De lokale besturen zijn bij wet verplicht ‘gebruikers’ te laten
meebeslissen in hun gezondheidsinitiatieven. De acht
universitaire ziekenhuizen moeten een cliëntenraad hebben.
● Frankrijk heeft sinds 2002 een wet die patiëntenorganisaties
een plaats geeft in de Haute Autorité de Santé. Ieder ziekenhuis
moet patiënten opnemen in zijn interne raden.
● De Britten hebben gebruikers al lang een plaats gegeven in hun
National Health Service (NHS) en ook in Nice, dat richtlijnen
voor behandelingen verstrekt.
● De Duitse patiëntenorganisaties zitten in het raadgevend
comité voor het gezondheidsbeleid. De meeste landen hebben ook
een regeling om die patiëntenorganisaties te ondersteunen.
In België is er geen enkele
betrokkenheid bij het beleid. Er is hooguit één experiment bezig
met patiënten in het Observatorium voor Chronische ziekten.
Er is ook geen wet die ziekenhuizen verplicht gebruikers bij het
beleid te betrekken. Rusthuizen moeten wel gebruikersraden
hebben.
Enkele patiëntenorganisaties krijgen een beetje geld, onder meer
de koepels VPP en LUSS. Onder druk van die laatste is in
Wallonië trouwens een financieringsdecreet in de maak.
De Koning Boudewijnstichting zegt al jaren dat gezondheidszorg
beter wordt als men patiënten betrekt. Ze steunt 35 projecten
over patiëntenparticipatie.
Knelpunt in dit dossier is en blijft dat de ziekenfondsen zich
opwerpen als vertegenwoordigers van de patiënten en tegelijk als
verzekeraar. Daardoor kan de politieke overheid weinig ruimte
scheppen voor patiëntenorganisaties. Dat neemt niet weg dat de
ziekenfondsen en die patiëntenorganisaties soms toch
samenwerken.
Patiëntenorganisaties steunen
vrijwel alleen op geld van farmacie
bron:
trouw.nl
- 17/08/2010
Patiëntenkoepels die de Europese
Commissie adviseren over het geneesmiddelenbeleid
worden zwaar gesubsidieerd door pillenfabrikanten.
Enkele patiëntenorganisaties worden zelfs volledig
gefinancierd door de industrie.
Het logo van het
EPF, dat
zich in
deze videoboodschap
presenteert als de échte onafhankelijke
patiëntenorganisatie
„De
farmaceutische industrie blijkt de belangrijkste
pijler onder de invloed van patiënten op het
Europese beleid”, aldus de consumenten- en
patiëntenorganisatie Health Action International (HAI).
HAI heeft de financiële achtergrond uitgezocht van
de 23 patiëntenkoepels waarmee de Europese
geneesmiddelenautoriteit, de European Medicines
Agency (EMA), om de tafel zit. Met deze organisaties
bespreekt het EMA het Europese geneesmiddelenbeleid.
Volgens HAI stelt de autoriteit eisen aan
transparantie van de organisaties op het gebied van
de financiën. Maar: nog niet de helft van de
organisaties voldoet aan die eisen, die al in 2005
zijn opgesteld. Volgens HAI schiet het EMA tekort in
het afdwingen van financiële transparantie.
HAI behoort zelf ook tot de 23 organisaties die met
het EMA overleggen. De in Amsterdam gevestigde club
behoort tot de vier organisaties die geen
sponsorgeld van het bedrijfsleven aannemen.
Ook het Nederlandse College ter Beoordeling van
Geneesmiddelen (CBG) overlegt sinds 2006 met
patiëntengroepen. Onder deze overlegpartners zaten
er tot voor kort enkele met sterke financiële
relaties met farmaceutische bedrijven, zoals de
voormalige stichting Bloedlink en de Osteoporose
Vereniging.
De overlegpartners van het CBG moeten dit jaar voor
het eerst schriftelijk financiële verantwoording
afleggen. Het CBG wil die gegevens ook gaan
publiceren. Tot dusver nam de Nederlandse autoriteit
genoegen met een verklaring dat er geen
belangenverstrengeling was met de industrie.
Binnen Europa overlegt de EMA onder meer met het
European Patients Forum (EPF), dat door de Europese
Commissie wordt gezien als de belangrijkste
spreekbuis van patiënten. Het EPF werd in 2007 voor
honderd procent gefinancierd door het bedrijfsleven.
De EMA praat ook met IAPO, een internationaal
samenwerkingsverband met patiëntenorganisaties. Deze
organisatie ontving in 2009 ruim 600.000 euro van
farmaceutische bedrijven. De IAPO had in 2009 nog
geen 7 ton aan inkomsten. De IAPO blijkt sinds kort
niet alleen in Londen mee te praten, maar ook bij
het CBG in Den Haag aan tafel te zitten.
In 2008 wees
onderzoek door Trouw al
uit dat de farmaceutische industrie de eigen
lobbymacht in de EU aanzienlijk had uitgebreid door
ruime patiëntensponsoring.
Jaarlijks
circa 1.220 diefstallen in rusthuizen
bron:
HLN
- 11/08/2011
In 2010 werden in ons land 1.245
diefstallen geregistreerd in rusthuizen, waarvan 1.143 voltooide
feiten en 102 pogingen. Dat blijkt uit het antwoord van minister
van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom op een schriftelijke
vraag van Peter Logghe (Vlaams Belang). Het aantal feiten ligt
iets lager dan in 2009 (1.267). In de periode 2005-2010 bleven
de cijfers vrij stabiel: ze schommelden tussen 1.135 (2007) en
1.310 (2006). Gemiddeld waren er 1.226 feiten per jaar. (belga/lpb)
Psycholoog betrapt stelende
verzorgster met
verborgen camera en publiceert videobeelden
Psycholoog René Diekstra heeft beelden op internet gepubliceerd
waarop te zien is hoe een bejaard familielid in een
verzorgingshuis bestolen wordt. Op de beelden is zien hoe een
personeelslid, na de vrouw eerst op het toilet te hebben gezet,
de portemonnee uit haar tas pakte en daar geld uithaalde.
Het Openbaar Ministerie (OM) laat weten de zaak in behandeling
te hebben en nog een aangifte te hebben ontvangen.
Het OM in Nederland is overigens niet blij dat mensen dergelijke
beelden op internet zetten, ook al is de dader onherkenbaar, zo
stelt een woordvoerster.
>>>
lees en kijk
hier meer in de
reportage van EO.nl <<<
ECHTSCHEIDINGEN 60-PLUSSERS VERDUBBELD IN 10 JAAR TIJD
Meer echtscheidingen bij
60-plussers bron:
Het Belang van Limburg -
22/07/2011 - Sabine DEMAN
Het aantal echtscheidingen bij
zestigplussers is in tien jaar tijd bijna verdubbeld: van 2.103
in 1999 tot 3.759 in 2009. Dat is een stijging van liefst 87
procent. Dat alles blijkt uit cijfers van de Algemene Directie
Statistiek van de federale overheid.
De
groei van het aantal echtscheidingen is bij zestigplussers
beduidend groter dan bij de rest van de bevolking. In ons land
werden in 2009 in totaal 32.606 echtscheidingen genoteerd
tegenover 27.002 in 2000. Dat is een stijging van bijna 21
procent. "Ik vind dit niet noodzakelijk slecht nieuws", zo
reageert 'liefdesprofessor' Bo Coolsaet. "Dit betekent immers
dat vele koppels van zestig jaar en ouder opnieuw, of misschien
zelfs voor het eerst, een hele mooie relatie opbouwen."
Coolsaet behandelt sinds verschillende jaren individuen en
koppels met identiteits-, seksuele en relatieproblemen. Zelf
liep zijn relatie na dertig jaar ook op de klippen.
Gunstige omstandigheden
"De omstandigheden voor een relatie op die leeftijd zijn zeer
gunstig", zegt hij. "De stress van het werk, de kinderen, de
afbetaling van het huis,... het is allemaal weggevallen. Vanaf
dan krijgen mensen - of ze nu met pensioen zijn of niet - meer
tijd voor elkaar. Ik ken zeer veel koppels die vanaf dan hun
relatie verdiepen en heel liefdevol met elkaar omgaan. Maar er
is natuurlijk ook een andere groep mensen die, nu ze meer tijd
met elkaar kunnen én moeten doorbrengen, geconfronteerd wordt
met zichzelf en met de andere. Plots blijkt dat ze elkaar niet
meer herkennen. Als je elk 35 jaar in een andere richting bent
geëvolueerd, ben je niet meer dat liefhebbend koppel van
weleer."
Een andere belangrijke verklaring voor het groeiend aantal
echtscheidingen bij zestigplussers is volgens Coolsaet dat
mensen gemiddeld ouder worden en zich dus gaan afvragen of ze de
volgende dertig jaar zo nog wel verder willen.
Laterale relatie
"Sommigen zijn misschien ook al langer ongelukkig, maar zijn
samengebleven voor de kinderen. Nu de kinderen ouder zijn,
denken ze dat het trauma van de echtscheiding niet meer zo erg
zal zijn. De vraag is of dat inderdaad wel zo is."
Volgens Coolsaet is er ook een niet onbelangrijke groep van
zestigplussers die een 'laterale relatie' aangaan. "Deze
zestigplussers scheiden niet hoewel hun relatie is uitgeblust.
Ze vullen het gemis op door een relatie aan te gaan met iemand
die ze liefhebben en bij wie ze zich goed voelen. Natuurlijk
zouden die zestigplussers liever met hun nieuwe partner
samenleven, maar ze doen het niet, uit respect voor hun eerste
partner, voor hun kinderen of om andere sociale redenen."
OOK OPLEIDING ZORGPERSONEEL IN INSTELLING
VERMINDERT HET GEBRUIK VAN DWANGMAATREGELEN EN VERMIJDT ONNODIG
GEBRUIK VAN ANTIPSYCHOTICA
Lichaamsbeweging helpt bij
dementie bron: De Standaard -
8/07/2011 - Stefanie Beirens
Slechts vier alternatieve
aanpakken, waaronder lichaamsbeweging, kunnen mensen met
dementie zeker helpen. Dat blijkt uit onderzoek van het
Federaal Kenniscentrum voor de
Gezondheidszorg (KCE).
Het
Kenniscentrum onderzocht dertig alternatieve behandelingen
van mensen met dementie waarbij men geen gebruik maakt van
geneesmiddelen. Slechts voor vier behandelingen zijn er
voldoende wetenschappelijke bewijzen dat ze echt werken. De
gegevens over de andere behandelingen, zoals acupunctuur, zijn
van een te zwakke kwaliteit om aanbevelingen te doen.
Lichaamsbeweging, zoals wandelen,
zwemmen of fietsen, blijkt de lichamelijke conditie en het
psychisch welzijn van de persoon met dementie wel te verbeteren.
Ook cognitieve stimulering, bijvoorbeeld via het oplossen
van een woordspelletje, heeft een positief effect op korte
termijn op de demente persoon. Effecten op lange termijn zijn
niet bewezen.
Mensen met dementie zijn vooral
geholpen met de opleiding van hun mantelzorger (i.e. een vriend
of familielid die de zorg op zich neemt), aldus het KCE. ‘De
ondersteuning en psychosociale opleiding van de mantelzorger
heeft een uitgesproken positief effect op de patiënt. De
demente persoon kan significant langer thuis blijven en
zo wordt een opname in een instelling uitgesteld’, verklaart
dokter Marijke Eyssen, onderzoekster bij het Kenniscentrum.
Bovendien verbetert dergelijke opleiding de gemoedstoestand
en de levenskwaliteit van de mantelzorger. Niet alleen de
opleiding van mantelzorgers blijkt belangrijk, ook de
opleiding van zorgverleners in een instelling is
doeltreffend. Zo vermindert het gebruik van dwangmaatregelen
bij demente personen met gedragsproblemen. ‘Op deze manier
kunnen we vermijden dat er te snel naar antipsychotica wordt
gegrepen. Patiënten die deze geneesmiddelen nemen, blijken
namelijk een hogere mortaliteitsgraad te hebben’, aldus
dokter Eyssen.
Het KCE laat weten dat de vier
soorten behandelingen doeltreffender zijn als ze aangepast
worden aan de individuele behoeften van de patiënt en zijn
omgeving. Ze worden daarenboven best opgevolgd door
specifiek opgeleid personeel en moeten regelmatig en lang genoeg
worden voortgezet, om voldoende effect te kunnen hebben.
1
op de 10 vermiste personen dement
Het
aantal vermiste personen ouder dan zeventig jaar nam
in 2010 toe met meer dan tien procent. Van de 1.477
dossiers die de Cel Vermiste Personen vorig jaar
opende, gingen er 151 over een persoon met dementie.
Om de opsporing van die ‘dwalende’ vermisten vlotter
te doen verlopen, ontwikkelde de Antwerpse
politiezone Hekla een protocol. Dat moet worden
verdeeld over het hele land. Essentieel voor die
werkwijze is de digitale fiche die elke
zorgvoorziening (waaronder rusthuizen) bijhoudt van
de bewoners. De bedoeling is dat de instelling eerst
maximaal twintig minuten zelf zoekt naar de persoon.
Als dat geen resultaat oplevert, kan het personeel
contact opnemen met de politie en de fiche
doormailen. Daarop staat onder meer de route die de
vermiste persoon kan afleggen, of welke vaste
gewoontes hij heeft. Eventuele vindplaatsen, zoals
de vroegere werkplaats, komen ook op het formulier.
Een checklist maakt duidelijk waar nog moet worden
gezocht. (vhn)
ALTERNATIEF VOOR AFSCHEID VAN EIGEN WONING EN AUTONOMIE?
Nieuw: au-pair voor senioren Pools bedrijf biedt
inwonende verpleger
aan voor 1.400 euro per maand bron:
De Standaard
- 5/07/2011 - Stef Telen
24 uur op 24 verzorging voor uw
bejaarde vader of moeder voor amper 1.390 euro per maand. Het
klinkt ongeloofwaardig, maar een Pools bedrijf biedt die
dienstverlening voortaan aan in ons land, naar eigen zeggen
helemaal conform de wetgeving. Toch heeft de seniorenzorgsector
ernstige bedenkingen bij de wettelijkheid van de Poolse
senioren-au pairs.
'24 uur goedkope zorg aan huis, in plaats van bejaardentehuis.'
Dat, begeleid door een Pools telefoonnummer, is de korte
boodschap in de advertenties waarmee het Poolse bedrijf Personal
Service Ost-West nu ook in ons land adverteert.
Met succes, zo blijkt. 'Na Duitsland, Zwitserland en Frankrijk
zijn we sinds enkele maanden actief in België. Ook daar zijn er
tekorten in de rusthuissector. En intussen hebben we al tien
Belgische klanten', klinkt het in het Frans bij de hoofdzetel in
Bydgoszcz.
De klanten betalen 1.390 euro per maand. Voor dat bedrag beschik
je 24 uur op 24, zeven dagen op zeven over een Poolse
verzorgende die strijkt, wast, boodschappen doet, kookt en je
helpt bij het aankleden. Verder betaal je eenmalig 650 euro voor
de administratie, zorg je voor kost en inwoon en betaal je
iedere twee maanden voor een retourticket naar Polen, omdat de
Poolse vrouwen in een beurtrol van telkens twee maanden werken.
'Helemaal conform de Europese wetgeving', klinkt het nog.
Ook Bulgaren
Maar Personal Service Ost-West is niet het eerste bedrijf dat
het potentieel van non-stop thuishulp inziet. Voor 1.870 euro
per maand levert SeniorCare 24 uit Herentals een inwonende
Bulgaarse zorgverlener. 'Na tien maanden hebben we al vijftien
klanten', zegt zaakvoerder Silvia Muller, zelf van Bulgaarse
afkomst.
Het prijsverschil tussen de Poolse concurrenten en haar eigen
bedrijf schrijft Muller toe aan de manier van werken. 'Zij
werken zonder tussenpersoon. Wij werken met een Bulgaars bedrijf
en Bulgaarse mensen, maar betalen wel belastingen in België.'
Zoals het hoort, zegt professor Roger Blanpain van de KU Leuven.
'Een plaatsingsbureau mag personeel leveren voor de Belgische
markt dat dan onder de Belgische arbeidswetgeving valt. Maar dat
kan alleen wanneer het Poolse bedrijf ook een filiaal in ons
land heeft.'
Garanties voor opleiding
Puur juridisch kan Personal Service Ost-West dus geen Poolse
zorgverleners naar ons land sturen. Maar los daarvan heeft de
zorgsector ook nog andere bedenkingen. 'Zo zouden er garanties
moeten zijn dat ze voldoende opgeleid zijn, kwaliteit leveren en
de taal spreken', zegt Peter Degadt van Zorgnet Vlaanderen. 'Of
dat bij dit bedrijf het geval is, weet niemand.'
Luc Griep van de Federatie Onafhankelijke Seniorenzorg betreurt
dan weer dat het bedrijf een vertekend beeld van de kosten de
wereld instuurt. '1.390 euro is natuurlijk minder dan de 1.500
euro die je gemiddeld betaalt in een rusthuis. Maar de kosten
voor logopedisten, kinesisten, kost en inwoon die je betaalt
voor je Poolse superverzorgster zijn niet inbegrepen.'
Ook Vlaams welzijnsminister Jo Vandeurzen (CD&V) is absoluut
geen voorstander van de Poolse zorgverleners. 'We trekken de
kaart van Vlaams personeel en doen er alles aan om hen naar de
zieken- en rusthuizen te lokken. Bovendien kom je met deze
onrealistische prijzen in een looncompetitie terecht. Dat kan
niet de bedoeling zijn in deze sector.'
"OPKOMEN VOOR DE PATIËNT, TOT
BIJ DE VREDERECHTER TOE..."
Luc Bijnens is al 30 jaar directeur van het
wit-gele kruis Limburg:
"Kuitenbijters,
dat hebben we nodig"
"Een
grijze muis, een verpleegster waar we nooit last mee hebben
of nooit iets van horen, daar zijn we niets mee"
bron:
HBVL
- 9/05/2011
GENK
- "Een grijze muis, een verpleegster waar we nooit last mee
hebben, waar we nooit iets van horen, daar zijn we niets mee. We
hebben verpleegkundigen nodig die hun tanden erin zetten. Ze
mogen eens moeilijk doen. Om het leven van de patiënt weer
zo goed mogelijk mogelijk op de rails te krijgen is dat nodig."
Inspectie Nederlandse
Gezondheidszorg (IGZ) grijpt in
bron:
Het Parool
- 8/04/2011
De
Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) heeft vandaag
verpleeghuis Bernardus aan de Nieuwe Passeerderstraat het bevel
gegeven om met onmiddellijke ingang de veiligheid van de
bewoners te verbeteren.De inspectie vermoedt dat
bewoners lichamelijk en geestelijk mishandeld worden.
Op 4 april 2011 ontving de inspectie een melding over onheuse
bejegening en hardhandige aanpak van bewoners van de
psychogeriatrische verpleegafdeling. Bewoners werden
getreiterd of geslagen.
'Een bewoonster die een medewerker sloeg werd teruggeslagen, bij
een andere bewoonster werden sporen van mogelijke mishandeling
aangetroffen. Een medewerker over wie familie bij het management
had geklaagd, haalde op een onaangename wijze verhaal bij de
familie', aldus de inspectie.
Na onderzoek concludeert de inspectie dat Osiragroep-Amstelring,
waaronder verpleeghuis Bernardus valt, 'onvoldoende alert is
geweest op de veiligheid en correcte bejegening van de bewoners'.
De instelling staat al sinds 14 maart onder verscherpt toezicht
van de inspectie. De inspectie wil verder dat de betrokken
medewerkers op non-actief worden gesteld. (HET PAROOL)
Steeds
meer bejaarde ouders of schoonouders die inwonen bij hun
kinderen, worden slachtoffer van familiaal geweld. In de eerste
helft van 2010 stelden de politiediensten 1.947 pv’s op wegens
fysiek geweld tegen inwonende oma’s of opa’s.
Het Vlaams meldpunt Ouderenmishandeling van zijn kant kreeg in
2009 503 klachten over oudermishandeling. Het meldpunt had nog
geen cijfers voor 2010, maar die zouden in dezelfde lijn liggen.
Met ruim tienduizend processen-verbaal in de eerste zes maanden
van 2010 blijven partners wel de voornaamste slachtoffers van
familiaal geweld. Elke dag dienen 29 vrouwen een klacht in omdat
ze klappen kregen van hun partner.
In werkelijkheid ligt dat cijfer veel hoger, zeggen
hulpverleners. Geweld binnen het gezin is en blijft een groot
taboe.
Nieuwe
trend
Een opvallende nieuwe trend is echter dat inwonende bejaarde
ouders of schoonouders steeds meer het slachtoffer worden van
dergelijk geweld.
Twintig procent van deze inwonende bejaarden wordt
geconfronteerd met een of meer vormen van geweld. De
slachtoffers zijn in zeven gevallen op tien vrouwen. De grootste
categorie van slachtoffers is tussen 70 en 89 jaar oud.
“Wij raden iedereen die ons belt met een klacht over
mishandeling aan om officieel een klacht in te dienen bij de
politie”, zegt Ans Geert van het Vlaams meldpunt
Ouderenmishandeling.
Opsluiten als straf Hulpverleners worden vaak met schrijnende verhalen
geconfronteerd. Een thuisverpleegster getuigt: “Zo wordt het
opsluiten of zelfs vastbinden van een bejaarde oma of opa vaak
beschouwd als een manier om hun tegen zichzelf te beschermen. Om
niet uit bed te vallen. Of ze sluiten haar of hem op als
straf... Een bejaarde ouder in huis opnemen wordt door veel
gezinnen zwaar onderschat. Het is een bijzonder zware last”.
Meer informatie over mishandeling
van ouderen vindt je op
deze pagina van de GZA
Een bejaard
koppel uit Vlaams-Brabant is samen uit het leven gestapt door
euthanasie te vragen. Dat meldt Het Laatste Nieuws. De man (83)
was terminaal en zijn zieke vrouw (78) kon zich geen leven
zonder hem voorstellen.
Toen de man getroffen werd door kanker en helse pijnen leed,
namen de twee de beslissing om samen afscheid te nemen van het
leven. De vrouw, die ongeneeslijke ouderdomskwalen had en pijn
leed, wilde niet alleen achterblijven. Ze vroeg een arts om
medewerking. Het echtpaar had geen kinderen.
Lees verder op de pagina 'Euthanasie
en stervensbegeleiding' of
klik hier
Leeftijdsdiscriminatie:
Wat is het en wat kan u eraan doen?
bron:
Vlaamse Ouderenraad
- 18/02/2011
Het
Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding
publiceerde een nieuwe brochure ‘Leeftijdsdiscriminatie. Wat is
het en wat kan u eraan doen?’. Deze brochure gaat dieper in op
de antidiscriminatiewetgeving, in welke sectoren
leeftijdsdiscriminatie voorkomt en hoe men hierop kan reageren.
Bent of was u als oudere slachtoffer van discriminatie? Meld dit
dan aan de Vlaamse Ouderenraad.
Zoals over elke bevolkingsgroep bestaan over jongeren en ouderen
allerlei stereotypen. Jongeren krijgen doorgaans etiketten
opgeplakt als trendy, lui, flexibel of impulsief, terwijl
ouderen vaak beschouwd worden als weinig dynamisch, ervaren,
zonder voeling met nieuwe technologieën of meer bedachtzaam.
“Leeftijd wordt nog te vaak beschouwd als een
onderscheidingscriterium dat volledig neutraal en
gerechtvaardigd is en dat niet tot discriminatie leidt, zegt
Jozef De Witte, Directeur van het Centrum. “Hoewel het wettelijk
verboden is, wordt dit soort discriminatie nog niet door
iedereen (h)erkend. Toch verbiedt de Antidiscriminatiewet sinds
2003 discriminatie op basis van leeftijd.”
In 2009 opende het Centrum 86 nieuwe
dossiers over mogelijke leeftijdsdiscriminatie. Vooral
45-plussers contacteerden het Centrum, omdat ze meenden
slachtoffer te zijn van leeftijdsdiscriminatie. Meer dan de
helft van deze dossiers gingen over discriminatie bij het
aanwerven van nieuwe werknemers.
Discriminatie op basis van leeftijd
komt vaak voor op de arbeidsmarkt, maar ook in andere sectoren
zoals de toegang tot goederen en diensten (bijvoorbeeld
verzekeringen) of de deelname aan sociale, culturele,
economische of politieke activiteiten blijven deze hardnekkige
vooroordelen bestaan.
“Net omdat deze vooroordelen over jong én oud gaan, treft
leeftijdsdiscriminatie de hele samenleving”, besluit De Witte.
“Met deze brochure willen we enkele strategieën voorstellen om
leeftijdsdiscriminatie te voorkomen en concrete informatie en
advies geven om mogelijke slachtoffers bij te staan.”
U kan deze
brochure bestellen: per telefoon: 02 212 30 00 of per e-mail:
epost@cntr.be
1 arts op 5 had ooit seks
met patiënt "seksueel misbruik stijgt
verder"
bron + foto:
HBVL - 7/12/2010
Ruim 7 procent van de psychiaters
4 procent van de gynaecologen heeft ooit een patiënt seksueel
misbruikt. Dat blijkt uit Nederlands onderzoek. De situatie is
in Vlaanderen niet anders.
“We horen steeds
meer verhalen van vrouwen die jarenlang verkracht werden door
een hulpverlener”, vertelt cardiologe Lieve Van Ermen van
Medical Women’s Association, tevens LDD-politica. Onderzoeken
uit de VS, Canada en Nederland, waar de artsen zelf bevraagd
werden naar hun seksuele omgang met patiënten, geven aan dat
misbruik vaak voorkomt.
Volgens
sommige studies bekent bijna één op de vijf artsen (17%) dat ze
ooit seks hadden met een patiënt. Van Ermen: “Meestal zijn de
daders mannen en de slachtoffers vrouwen, maar er is ook
misbruik door vrouwelijke hulpverleners. Vaak zijn hun
slachtoffers ook vrouwen”.
Slachtoffers van een arts hebben nog steeds de grootste moeite
om dit misbruik aan te klagen. Velen zijn bang niet geloofd te
worden.
"Misbruik is eindelijk bespreekbaar, maar veel vrouwen waren
verbijsterd dat het pas serieus werd genomen nadat het door
mannelijke slachtoffers was aangeklaagd. Vrouwen krijgen nog
vaak de reacties het zelf te hebben uitgelokt of dat ze labiel
zijn", zegt Annemie Vandermeulen van de zelfhulpgroep voor
slachtoffers van hulpverleners. Een anoniem meldpunt voor
seksueel misbruik door hulpverleners staat bovenaan de
verlanglijst. Ook de vrouwelijke artsenvereniging Medical
Women’s Association en de Vrouwenraad dringen daarop aan.
"Bij heel wat slachtoffers speelt een merkwaardig gevoel van
loyaliteit tegenover die dader. Vaak was het iemand die zalft en
slaat tegelijk. Sommigen willen zelfs niet naar het gerecht
stappen omdat die stap te groot is. Het misbruik varieert ook
van ongepaste toespelingen en aanrakingen tot verkrachting. Toch
is niet iedereen er op uit dat die dader geschorst of gestraft
wordt. Wel willen ze in de eerste plaats een verontschuldiging
en een erkenning van de fout horen."
klachten Aankloppen bij de Orde van Geneesheren draaide voor heel wat
slachtoffers uit op een teleurstelling.
Lies: "Ik mocht mijn verhaal komen doen, voor een groep van
twaalf mannen in maatpak. Ook de dader was aanwezig met zijn
advocaten, terwijl ik alleen moest verschijnen. Dan moest ik van
naaldje tot draadje uit de doeken doen hoe hij me aanraakte en
misbruikte." Het enige wat ze nadien nog vernam was dat "de Orde
een passend gevolg zou geven aan haar klacht".
"Dat gebeurt ook. Alleen mogen wij die straffen volgens de wet
niet meedelen aan de klager. Waardoor nu het foute beeld bestaat
dat de zaak in de doofpot zou belanden", zegt dokter Christel De
Pooter van de Orde van Geneesheren. In Vlaanderen had de
voorbije drie jaar 3 procent van de klachten te maken met
seksueel misbruik. "Lang niet alle klachten bereiken ons terwijl
we mensen willen aanmoedigen om dit zeker ook aan ons te melden.
De voorbije jaren zijn er heel wat artsen na klachten geschorst
en zelfs geschrapt uit de Orde." (Kari VAN
HOORICK)
EMMA: "Hij zei: de seks zal jou genezen"
Emma (61) had een beroerde jeugd
achter de rug. Met een moeder die als incestslachtoffer haar
eigen dochter wilde behoeden voor een 'lieve' vader.
Mijn moeder was
als jong meisje misbruikt door haar vader. Vandaar haar obsessie
om mij weg te houden van elke vorm van vaderliefde. Op die
manier vergiftigde ze mijn relatie met mijn vader", zegt Emma.
Op haar 27ste was ze een emotioneel wrak en belandde ze op de
sofa bij een psychiater. "Ik leefde toen heel geïsoleerd. Met
mijn familie had ik het contact verbroken. Die psychiater was de
enige met wie ik nog praatte. De eerste sessies leek het ook of
hij oprecht interesse toonde. Maar ik was voor hem vooral een
ideaal slachtoffer. Laag zelfbeeld, en zo dankbaar om de
aandacht die ik kreeg. Stilaan zocht hij meer contact. Een
aanraking, een complimentje. Ik trapte erin. Na een tijd begon
hij hij zijn therapie gewoon met seks. In zijn praktijk. Hij
maakte me wijs dat dat erbij hoorde om mij te genezen. Als ik
protesteerde, dreigde hij ermee dat ik ergens in een instelling
opgesloten zou worden. Hij wist perfect dat ik psychisch
compleet afhankelijk was van hem."
Zeven jaar lang bleef Emma in 'therapie' gaan. "Hij rekende mij
die sessies zelfs aan. Ik voelde me nog erger dan een hoer. Door
die seksuele relatie gaf hij me de indruk dat ik de uitverkorene
was, terwijl hij me alleen met nog meer rotzooi opzadelde. Wat
hij me heeft aangedaan, is veel erger dan alles wat er voordien
was gebeurd."
Emma diende nooit een klacht in. "Daarvoor moet je sterk in je
schoenen staan en dat was niet zo. Hij was bovendien een heel
gerespecteerd psychiater die vlot en sociaal overkwam. Bijna
veertig jaar later is Emma nog steeds in therapie om dit
misbruik te verwerken. "Ik kan er met mijn gezinsleden nu over
praten. En ik heb weer geluk gevonden. Dat wil ik beschermen."
LOUISE:
"Hij vergreep zich uit medelijden"
Toen Louise als tiener een
chronische ziekte kreeg, schakelden haar ouders een nieuwe jonge
huisarts in. "Hij leek zich mijn lot aan te trekken."
"De man
sprong spontaan binnen om te kijken hoe het met mij ging. Ik
voelde me eindelijk begrepen door een dokter, na heel wat
slechte ervaringen in het ziekenhuis. Maar dat veranderde na de
dood van mijn moeder. Ik was toen 17. Tijdens de raadpleging
begon hij me aan te raken en ging hij steeds verder. Terwijl er
een wachtzaal vol andere patiënten zat, verkrachtte hij me. Ik
durfde me niet te verzetten. Hij kende mijn situatie perfect en
wist dat ik niet anders kon dan me aan hem vastklampen. Dat vond
ik nog het ergste. Thuis moest ik hier niet mee aankomen.
Niemand zou geloven dat die 'knappe' huisarts dat zou doen."
Louise, die medicatie nodig had, bleef elke vier maanden de
huisarts opzoeken. "Ik wist wat er zou gebeuren. Eerst een
verkrachting, dan kreeg ik mijn voorschriften. Achteraf vraag je
je af waarom ben ik blijven gaan, maar ik wist gewoon niet hoe
ik kon stoppen." Pas toen ze trouwde, is het misbruik gestopt.
"Jarenlang heb ik dit geheim in mezelf opgesloten. Tot ik in een
depressie sukkelde en alles eruit kwam. Ik ben die dokter toen
gaan opzoeken om hem met mijn verhaal te confronteren. Gewapend
met een verborgen dictafoon. Hij gaf uiteindelijk toe dat hij
het deed uit compassie en om mij te helpen. Nooit heeft hij
excuses aangeboden of gezegd dat dit fout was.
Louise vertrok met haar bewijsmateriaal naar de
Orde van Geneesheren. "Die voorzitter vertelde dat mijn verhaal
het topje van de ijsberg was. Ze hebben me geloofd en de
huisarts drie maanden geschorst. Hij is toen met zijn praktijk
gestopt." Louise is sindsdien erg wantrouwig tegenover artsen.
"Terwijl ik chronisch ziek ben. En me uitkleden voor onderzoek,
daar heb ik het nog steeds lastig mee."
GRENSOVERSCHRIJDEND
GEDRAG DOOR HULPVERLENERS
Grensoverschrijdend gedrag in de
hulpverlening is psychisch en/of seksueel misbruik door
hulpverleners (therapeuten, artsen, verplegers,
priesters,...) met wie men als patiënt(e) of cliënt een
vertrouwensrelatie heeft. Dit kan gaan van (psychische)
manipulaties tot betasten of zelfs verkrachten. Kenmerkend is
hier de niet-gelijkwaardige positie waarin men zich als
patiënt(e) bevindt. Meestal wordt de intieme grens overschreden.
Grensoverschrijdend gedrag legt een zware hypotheek op het
verdere groei- en genezingsproces van de patiënt.
Werking: Het kunnen delen van ervaringen kan helpen om uit de
negatieve spiraal van schuldgevoelens en zelfverwijt te geraken.
Men wil ook een signaal geven naar de buitenwereld dat het
probleem wel degelijk 'leeft' en wil een oproep doen naar
hulpverleners om grenzen zorgvuldig te bewaken en te respecteren
opdat zulke zaken in de toekomst zoveel mogelijk vermeden zouden
worden.
Contactname via Trefpunt
Zelfhulp.
p/a Trefpunt Zelfhulp - Annemie Vandermeulen
Parkstraat 45 bus 3608, 3000 LEUVEN
Tel: 016/32.31.52
Tel: 016/23.65.07
Bereikbaarheid: maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 10
tot 15 uur, woensdag van 10 tot 11.30 uur
e-mail:
annemie.vandermeulen@soc.kuleuven.be
Zo'n 5000
mensen uit de Vlaamse zorgsector betogen in Brussel. Ze eisen
nog altijd meer banen en betere loonsvoorwaarden. Ze vragen dat
al langer, maar de regering heeft nog altijd geen akkoord
afgesloten voor de sector.
Tijdbom antibiotica tikt
in
rusthuizen bron:
HBVL - 17/11/2010
Specialisten waarschuwen voor het
misbruik van antibiotica in rusthuizen. Uit een nieuwe Europese
studie blijkt dat vandaag al 19 procent van de bewoners drager
van de MRSA-ziekenhuisbacterie is. In sommige rusthuizen loopt
dat op tot bijna de helft.
Het antibioticamisbruik is een
toenemend probleem in bejaardentehuizen volgens de studie die
door de Universiteit Antwerpen werd gecoördineerd.
"Dat is alarmerend vanwege de groeiende resistentie van
bacteriën tegen antibiotica”, zegt professor microbiologie
Herman Goossens. “In onze rust- en verzorgingscentra tikt een
tijdbom als er niet anders wordt omgesprongen met antibiotica en
hygiëne.”
In de Belgische rusthuizen is vandaag al 19 procent van de
bewoners drager van de MRSA-ziekenhuisbacterie en in sommige
rusthuizen loopt dat op tot bijna de helft.
Het antibioticamisbruik is ook een groot probleem in de
ziekenhuizen. Uit de studie blijkt dat gemiddeld vier op de tien
ziekenhuispatiënten antibiotica krijgen toegediend. In sommige
instellingen loopt dat op tot 100 procent van de patiënten. (KvHo)
De ziekenhuisbacterie rukt verder op, ook in
rusthuizen. Maar liefst 1 op de 5 mensen die in een rusthuis
wonen, zijn al drager van de ziekenhuisbacterie. En dat komt,
zeggen wetenschappers, omdat we te snel naar antibiotica
grijpen.
Aantal klachten bij
de RUSTHUIS-INFOFOON verdubbeld Bron:
De Standaard - 18/11/2010
BRUSSEL - Het aantal klachten bij
de Vlaamse Rusthuis-Infofoon is op een jaar tijd verdubbeld van
184 tot 357. Dat blijkt uit het jaarverslag 2009 dat donderdag
gepubliceerd werd. Vooral over dienstverlening, verzorging en
verpleging liepen meer klachten binnen. Het aantal financiële
klachten bleef min of meer gelijk.
De
Rusthuis-Infofoon is een laagdrempelig meldpunt voor vragen,
suggesties en klachten van rusthuisbewoners, thuiswonende
ouderen, familieleden en relevante derden. Van de ruim 1.000
telefoontjes vorig jaar was ruim drie kwart een vraag om
informatie.
Toch liepen er ook 131 klachtenoproepen binnen, samen goed voor
357 klachten. Ruim 80 procent waren klachten over
dienstverlening, verpleging en verzorging. Concreet gaat het
bijvoorbeeld om verzuchtingen over maaltijden, personeel,
hygiëne en onderhoud.
Van alle gegronde klachten (40%) die vorig jaar doorgeseind
werden, kon de infofoon twintig procent volledig en zestien
procent gedeeltelijk oplossen. Voor 58 procent was verdere
opvolging nodig, terwijl slechts twee klachten niet werden
opgelost.
Vragen om informatie gaan vooral over de algemene normen die
rusthuizen moeten respecteren, of waren vragen om documentatie
en adreslijsten. Mensen die bellen voor informatie over vrije
plaatsen of prijzen worden meestal gewoon doorverwezen.
Uit de het jaarverslag blijkt tot slot nog dat ruim de helft van
alle oproepen binnenkomt via familieleden. Een cijfer dat bij
klachten zelfs oploopt tot bijna een kwart. Voor de toekomst
verwacht de infofoon vooral bijkomende vragen over alternatieve
mogelijkheden van zorg en de bijhorende rechten en plichten.
update: Rusthuis-infofoon werd later
de
Woonzorglijn
VTM-nieuws 9/11/2010 - De komende 40
jaar moet er in ons land elke week een rusthuis bijkomen, als we
het toenemend aantal ouderen willen kunnen blijven opvangen. Dat
zegt het onderzoeksbureau Itinera. De impact van de vergrijzing
wordt veel te veel onderschat, zeggen ze.
Verpleegkundige rusthuis
aangehouden
voor moord op 79-jarige bewoonster bron:
Het Belang van Limburg -
16/10/2010
De Mechelse Josephine Van Deyck (79) is gewurgd in de
seniorenresidentie waar ze verbleef. Het gerecht heeft
donderdagavond een reconstructie gehouden van de bizarre moord
die veel vraagtekens oproept.
Een
jonge verpleegster die sinds een jaar in het Hof van Villers
werkt, zit in de cel. Zij had aan de politie verklaard dat de
dood van het slachtoffer in mei jongstleden een ongeval was.
Josephine Van Deyck zou zichzelf bij een val uit haar rolstoel
hebben opgehangen.
Al gauw rezen twijfels bij de verklaring. Een autopsie heeft
ondertussen uitgewezen dat het lichaam van de bejaarde
wurgsporen vertoonde, en dat haar strottenhoofd verbrijzeld was.
Er werden ook resten van vezels aangetroffen. Vermoedelijk zijn
ze afkomstig van een touw, maar het moordwapen is zoek.
Het Mechelse parket is karig met commentaar, wegens te delicaat.
"Het gaat om een gewelddadig overlijden, en de onderzoeksrechter
heeft iemand aangehouden", zegt woordvoerster Nele Poelmans. De
verdachte ontkent de feiten met klem. Al spreekt ze zichzelf wel
tegen. Ook over het motief zijn er vragen, want geld of juwelen
werden niet gestolen. In het rusthuis staat de verpleegkundige
bekend als een gedreven en gedienstig meisje.
"12
jaar sparen om 3 jaar rusthuis
te kunnen betalen"
Het gemiddelde pensioenbedrag volstaat niet om het verblijf
in een rusthuis te kunnen betalen. Een Vlaming moet twaalf jaar
lang 100 euro per maand sparen om drie jaar in een rusthuis - de
gemiddelde verblijfsduur - te kunnen bekostigen.
Op basis van een onderzoek in 32 rusthuizen in België,
berekende het Onderzoeks- en Informatiecentrum van de
Verbruikersorganisaties (OIVO) de gemiddelde kostprijs van een
rusthuisverblijf. Die bedraagt 1.326,90 euro per maand in
Vlaanderen, 1.140,90 euro in Brussel en 1.046,70 euro in
Wallonië.
Met een gemiddeld pensioen dat varieert van 850 tot 900 euro,
komt men in geen van de drie gewesten dus toe. Het verschil
loopt op tot meer dan 400 euro per maand in Vlaanderen.
Minder sparen in Brussel en Wallonië
Om die extra kosten aan te kunnen, begint men best op tijd te
sparen. Het OIVO berekende dat een Vlaming twaalf jaar lang
maandelijks 100 euro moet sparen om de kosten die het
pensioenbedrag overschrijden, te kunnen betalen.
Wie tien jaar in een rusthuis
verblijft, moet dertig jaar gespaard hebben. Met 200
euro per maand daalt de spaartijd tot respectievelijk zeven en
achttien jaar.
In Wallonië en Brussel moet men minder vroeg beginnen sparen.
Voor een rusthuisverblijf van drie jaar moet een Waal
bijvoorbeeld "slechts" vijf jaar lang maandelijks 100 euro
opzijzetten.
Het OIVO klaagt het gebrek aan transparantie aan van de prijzen,
en dan vooral van de supplementen die de rusthuizen aanrekenen
en die de factuur "uit de pan kunnen doen rijzen". (belga/tw)
PRODUCTIVITEIT EN MENTALE
GEZONDHEID
DAALT MET HOGERE PENSIOENLEEFTIJD
Hogere pensioenleeftijd maakt
depressief
bron:
Zita - 21/09/2010
Mannen die later op pensioen moeten
gaan, hebben meer kans om depressief te worden dan zij die
kunnen genieten van prepensioen. Dat blijkt uit een onderzoek
van de universiteit van Maastricht. Wanneer
je langer moet werken vooraleer je een volledig pensioen krijgt
toebedeeld, heb je meer kans op een depressie. Volgens de
onderzoekers is deze hogere pensioenleeftijd ervoor
verantwoordelijk dat dit een aanhoudend negatief effect heeft op
de mentale gezondheid, het algemene welzijn en de inzet op het
werk van de oude werknemers.
'Verhogen
pensioenleeftijd
heeft nauwelijks zin’
bron:
De Volkskrant
- 17/06/2009 11:45
AMSTERDAM - Het
verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd tot boven de 65
jaar heeft nauwelijks zin. Veel oudere werknemers krijgen
namelijk te maken met gezondheidsproblemen en moeten daarom toch
afhaken op de arbeidsmarkt. Dat geldt vooral voor personen die
laaggeschoold werk doen.
Dat stelde Dorly Deeg, hoogleraar epidemiologie van de
veroudering bij het VU medisch centrum in Amsterdam.
Zij leidt al jarenlang een onderzoek naar het dagelijks
functioneren van ouderen. Vrijdag ontvangt ze hiervoor in Leiden
de prestigieuze FEDERA-prijs.
Een van de belangrijkste conclusies die de wetenschapper heeft
getrokken is dat mensen wel steeds ouder worden, maar ook meer
ziekten, beperkingen of depressieve klachten krijgen. "De winst
in de langere levensduur zit erin dat de medische wetenschap
beter is geworden in het beheersen van ziekten."
Vooral ouderen met een lage opleiding hebben een slechte
gezondheid. Dit komt onder meer doordat zij zwaarder werk doen
en vaak al op jonge leeftijd zijn begonnen met werken. Ook
mensen zonder partner hebben vaker een moeilijke oude dag.
De studie onder leiding van Deeg loopt al sinds 1991. De
onderzoekers volgen ouderen vanaf 55 jaar en kijken elke drie
jaar hoe het met hen gaat.
Bescherming van reputatie van de
kerk ging
ten koste
van kinderwelzijn van huidige senioren
Rapport commissie-Adriaenssens
over
pedofilie binnen de kerk slaat in als een bom
"Zwijgen is een
ziekte van de samenleving
en de kerk
heeft daar een
grote verantwoordelijkheid in"
●
4 op 10 slachtoffers
pedofilie binnen kerk nu tussen 51 en 60 jaar. Oudste getuige nu 90 jaar
●
Alle slachtoffers getekend voor het leven
en 13 zelfmoorden als gevolg van misbruik in pastorale
relatie
●
Wie kan nog enige vorm van morele moraliteit van
de kerk
als instituut aanvaarden na gruwelijk kindermisbruik?
●
Geen enkel katholiek college of internaat
bleef gespaard
van kindermisbruik
10/09/2010 - EEN - Journaal 7
De feiten zijn te zwaar voor woorden en allemaal zijn
de slachtoffers getekend voor het leven
10/09/2010 - TERZAKE
Voorstelling rapport commissie-Adriaenssens:
Getuigenissen zijn stomp in de maag...
10/09/2010 - VTM - Studiogesprek met
prof. dr. Adriaenssens
"Hoe is het mogelijk dat deze gruwelijke feiten tientallen
jaren stil konden blijven?"
11/09/2010 - VRT -
Het-Journaal 7
13 slachtoffers pleegden zelfmoord
Een broer van hen spreekt...
"In elke congregatie zat
een pedofiele geestelijke" bron:
De Morgen - 11/09/2010
'Lees dit en ge
zult de stomp in uw maag voelen. Net zoals de commissieleden zal
u dichter bij de slachtoffers komen.' Met die bedrieglijk banale
woorden vatte Peter Adriaenssens, gewezen voorzitter van de
opgeheven commissie omtrent seksueel misbruik in de kerk, het
eindverslag van zijn werkzaamheden samen. Het onthutsende
cijfermateriaal maakt duidelijk dat het misbruik echt overal
was.
Steeds
meer mensen ontdopen zich of
verlaten de kerk
De massale pedofiliepraktijken in
de kerk maakt veel mensen ziedend en hun aantal dat
niets meer te maken wil hebben met de katholieke kerk
als geloofsgemeenschap stijgt indrukwekkend en het
aantal ontdopingen neemt sterk toe. In het
bisdom Brugge lieten zich, na het ontslag van bisschop
Roger Vangheluwe, 425 mensen ontdopen. Maar ook in
Vlaanderen is hun aantal sterk gestegen. Per week laten zo'n 50 personen
hun
naam schrappen uit het doopregister. Dat is 4x
meer dan het jaar voordien.
In
Antwerpen zijn er dit jaar al zo'n 700 aanvragen
binnengekomen. Dat is een vervijfvoudiging in
vergelijking met vorig jaar. In Hasselt spreekt men van
een verdrievoudiging, in Mechelen-Brussel van een
verdubbeling
Wie zich wil laten ontdopen moet een brief schrijven
naar het bisdom waar hij of zij gedoopt is. Vervolgens
wordt de boodschap overgemaakt aan de parochie, die dan
een aantekening maakt in het doopregister.
Op de website van de Humanistisch-Vrijzinnige Vereniging
kan hiervoor een
standaardbrief worden
gedownload.
"Ontdopen is een heel sterk signaal: een aanklacht tegen
de aanmatigende houding van de kerk, die denkt zomaar in
jouw naam te mogen spreken vanwege die paar druppels
water."
15/09/2010 -
EEN - Het journaal 7
'In elke Vlaamse katholieke school met
een internaat, in elke congregatie zat een pedofiele geestelijke',
aldus Adriaenssens. 'En al die jaren
heeft men gezwegen, het probleem verplaatst, de trauma's
genegeerd.' De kinderpsychiater omschrijft het als
'het incestueuze nietsdoen van de kerk'.
Meer dan tweehonderd bladzijden telt het
eindrapport van de commissie-Adriaenssens, waarvan de eerste
honderd uitsluitend worden ingenomen door geanonimiseerde
getuigenissen van slachtoffers. Sommigen rechttoe-rechtaan ("Ik
ben in 1983 tot twee keer toe seksueel benaderd"), anderen
voorzichtig en met de pudeur die hen altijd heeft gekenmerkt
("Ik schrijf u dit nadat ik lang heb nagedacht"), nog anderen
met hier en daar een bedenking ("Ik heb redenen om aan te nemen
dat dit geen alleenstaand geval was"). De geregistreerde feiten
begonnen in de jaren '50 en namen pas af in de jaren '80.
Nog meer dan van de verdorven inborst van een groot aantal
geestelijken in ons land getuigen de verhalen van het jarenlange
zwijgen van de slachtoffers, van de
verstikkende sfeer waarin het misbruik zich voltrok en van een
maatschappij die daar nooit oog voor had, net zoals
moeders in een gezin die het misbruik van de vader
vergoeilijkend toedekken.
"Door deze verhalen vrij te geven, hopen we dat met het publiek
zal gebeuren wat met de commissie is gebeurd", zegt Peter
Adriaenssens. "Niemand van ons was voorbereid op wat we te horen
kregen. We hebben gewankeld in onze overtuiging, in onze visie
op de de kerk, op de samenleving en op de mens.
Meermaals hebben we ons afgevraagd in wat
voor maatschappij wij leven."
Meeste slachtoffers mannelijk
Onder het voorzitterschap van Peter Adriaenssens ontving de
(voluit) 'Interdiocesane Commissie tegen Seksueel Misbruik in de
Parochiale Sfeer' sinds begin dit jaar 507 meldingen van
slachtoffers over 475 daders. Eind juni nam de commissie ontslag
omdat haar dossiers in beslag waren genomen in het kader van de
gerechtelijke Operatie Kelk. Toch staat de commissie erop een
eindrapport voor te leggen.
"Een onaf rapport", geeft Adriaenssens toe. "Maar
uit respect voor de getuigen is het belangrijk dat we het naar
buiten brengen. We vonden het ook belangrijk dat de
bisschoppen het te horen kregen. Dit
gaat niet over oppervlakkige betastingen maar over zwaar
misbruik: oraal en anaal, gedwongen en wederzijdse masturbaties
tot er bloed bij kwam kijken."
De naakte gegevens zijn gebaseerd op de 507 meldingen, details
zijn geëxtrapoleerd op basis van 230 dossiers die de commissie
al in een computersysteem had ingevoerd om vergelijkingen
mogelijk te maken en om na te gaan welke dader in meerdere
meldingen voorkwam.
Twee derden van de slachtoffers is mannelijk, een derde
vrouwelijk. Uit Franstalige hoek kwamen slechts 49
getuigenissen, 458 slachtoffers zijn Nederlandstalig.
Bijna vier op de tien slachtoffers zijn
vandaag tussen 51 en 60 jaar. De meeste slachtoffers
waren twaalf toen het misbruik begon.
Eén slachtoffer was twee jaar oud, vijf waren vier jaar, acht
waren vijf jaar en zeven waren zes jaar oud. Jongens hebben een
verhoogd risico tussen tien en veertien jaar, meisjes kunnen
altijd een slachtoffer zijn, ongeacht hun leeftijd.
"Veel slachtoffers hebben als kind hun
ouders gemist omdat zij ervoor kozen de dader te beschermen",
weet Adriaenssens. "Het is het Vlaamse fenomeen waarbij de
priester een vriend des huizes was en de familie fier was
wanneer hij op zondag kwam eten. Sommige priesters hebben zelfs
de studie van hun slachtoffer betaald. Er is zelfs een geval bij
van een slachtoffer dat naar een priester was gestapt om het
misbruik van een collega aan te kaarten, waarop die priester het
slachtoffer een tweede keer misbruikte."
Zowat de helft van de daders is intussen overleden. Alle
aangegeven daders zijn mannen, 102 van hen zijn lid van een
congregatie, de rest zijn priesters. "We
kunnen stellen dat geen enkele congregatie ontsnapte aan
seksueel misbruik van minderjarigen door één of meerdere van hun
leden", zegt Adriaenssens. De meeste feiten dateren
van de jaren zestig.
De getuigenis van het slachtoffer van de Brugse bisschop Roger
Vangheluwe heeft onmiskenbaar een invloed gehad op de meldingen
die binnenkwamen bij de commissie: tussen 24 en 30 april deden
maar liefst vier op de tien slachtoffers hun verhaal. De weken
daarop verminderde dat aantal. In de week van 12 juni waren er
nog zes meldingen, de week daarop, toen het Brusselse gerecht
alle dossiers in beslag kwam nemen, waren het er twee. "Het is
duidelijk dat wij als lokaas hebben gediend voor Justitie",
stelt Adriaenssens bitter vast.
Zelfdoding Van maar liefst dertien slachtoffers
hebben de broer, de zus of andere familieleden de zelfmoord
aangegeven. Zes andere slachtoffers ondernamen een
poging tot zelfdoding. Eén man meldde de zelfmoord van zijn
partner als gevolg van zijn traumatische verleden en de invloed daarvan op hun relatie.
Op het moment dat Operatie Kelk losbrak, was de commissie actief
in zestig dossiers. "Actief wil zeggen dat we zowel dader als
slachtoffer zagen", legt Adriaenssens uit. "Van die actieve
dossiers was in vijftien gevallen het misbruik nog bezig of nog
niet verjaard. Die zaken hebben we doorgestuurd naar het
gerecht. Aan de kerk hebben we gevraagd dat die vijftien
geestelijken uit actieve dienst zouden worden genomen."
Een doofpotoperatie heeft de commissie niet gevonden. "Er is
geen bewijs dat het misbruik systematisch is stilgezwegen. Er
zijn geen afspraken gemaakt om het lijden van slachtoffers te
negeren." Niettemin ziet Adriaenssens in de gang van zaken "het
incestueuze nietsdoen van de kerk". "Zwijgen
is een ziekte van de samenleving en de kerk heeft daar een grote
verantwoordelijkheid in." (Sue Somers)
Peter
Adriaenssens: "Paus moet zelf ontslag nemen"
bron:
HBVL
-
1/10/2010
Peter
Adriaenssens, de voormalige voorzitter van de (eveneens)
voormalige commissie naar seksueel misbruik in de Kerk,
vindt dat paus Benedictus best zelf zijn ambt zou
neerleggen.
Adriaenssens vindt dat de Kerk helemaal niet ver genoeg
is gegaan in haar aanpak van het seksueel misbruik. Er
is wel al een begin gemaakt door er tenminste over te
praten. "Er is een verschil tussen verantwoordelijk zijn
en verantwoordelijkheid nemen", vertelt Adriaenssens.
Dutroux
"Als ieder van ons het logisch vindt dat Stefaan De
Clerck en Johan Vande Lanotte zijn opgestapt na de
ontsnapping van Dutroux, ook al waren zij niet zijn
bewakers, dan kun je toch alleen maar zeggen dat na
alles wat in de kerk naar boven is gekomen iemand zijn
verantwoordelijkheid moet nemen."
Aangezien het niet alleen om een Belgisch, maar ook om
een wereldwijd probleem gaat, is het de paus die het
voorbeeld moet stellen, vindt Adriaenssens. "De paus zou
niet alleen zijn spijt moeten betuigen, maar ook afstand
moeten nemen van zijn functie en zijn ontslag indienen."
"Om te tonen dat het hem dat waard is, om te tonen dat
het niet had mogen gebeuren en nooit meer zal gebeuren,
als het van het instituut afhangt. Dan heeft de Kerk een
historische kans om opnieuw een morele standaard voor
alle andere instituten te stellen", aldus nog de
kinderpsycholoog.
rusthuisdirecteur:
"Ik kan het niet mooier maken dan het is"
Dochter van
dementerende rusthuisbewoonster krijgt GEEN
toegangsverbod tot
rusthuis na 'ongeoorloofde controle' op vervallen
voedsel in ijskast en na overstuur en boos uitgieten van vervallen
appelsap over hoofd van belerende verpleegkundige...
verpleegkundige: "Je mag niet in de
koelkast komen want je werkt hier niet" dochter: "Mijn
moeder woont hier er betaalt hier huur voor de kamer en
verzorging. Dan meen ik wèl recht te hebben om hier in
de koekast te kijken en MIJN ogen te gebruiken voor HUN
bestwil."
GOIRLE - Bewoners van
verpleegtehuis Sint Elisabeth in Goirle krijgen voedsel dat ver
over de houdbaarheidsdatum heen is. Deze praktijk is al geruime
tijd aan de gang.
In 2009 kwam Monique van Loon, een dochter van een bewoonster
het oude eten al tegen. Ze heeft het aangekaart bij de
organisatie, maar daar is niets mee gedaan. "Ik ben meerdere malen spullen tegengekomen van vorig jaar.
Zelfs eieren uit 2009", zegt een woedende Monique in de
Telegraaf. Monique had vier vuilniszakken met etenswaren die ver
over de datum waren. Met de klachten van Monique is weinig gedaan. "Ik moest het maar
melden bij een of andere instantie. Het is mensonterend, want je
kunt dementerende mensen alles voorzetten. Dit moet stoppen!" Wilma Claassen, directielid van het verpleegtehuis geeft toe dat
de protocollen niet goed genoeg zijn nageleefd. (AHA)
verpleegster Willem Dreeshuis (NL)
tegen 93-jarige bewoonster:
"Ik hoop dat je eens flink valt en je poot breekt.
Wat denk je nou, dat ik je ga oprapen?"
Hoofdverpleegster
besteelt
jaar lang bejaarden bron:
Het Laatste Nieuws - 28/08/2010
In een bejaardentehuis in
Dendermonde is donderdag een hoofdverpleegkundige op heterdaad
betrapt terwijl ze bejaarden aan het bestelen was. De politie
van Dendermonde had eerder al een onderzoek gevoerd nadat er
verschillende diefstallen waren gemeld in het rusthuis. Dat
meldt de krant Het Laatste Nieuws.
De 45-jarige K.V.D. werd door de politie zelf betrapt. Ze
bekende en gaf toe al ongeveer een jaar lang kleine diefstallen
te plegen. Het gaat volgens het parket van Dendermonde om kleine
geldsommen. (belga/odbs)
GEEN ZINGEVINGSPROBLEMATIEK
VOOR SALLY GORDON (101)
Amerikaanse
van 101 werkt nog steeds bron:
Het Nieuwsblad - 11/08/2010
De Amerikaanse
Sally Gordon uit Nebraska is 101 jaar, maar werkt nog steeds. Ze
is al 26 jaar in dienst bij de afdeling administratie van het
Congres van Nebraska.
Voordien was Sally de secretaresse van drie gouverneurs van de
staat en daarvoor had ze een carrière als model. Dinsdag is ze
onderscheiden als America’s Outstanding Oldest Worker 2010.
De onderscheiding is een idee van Experience Works, een in de
gehele VS opererende non-profitorganisatie die oudere werknemers
traint en bijschoolt.
Sally Gordon is niet van plan om met pensioen te gaan. Zij vindt
haar werk nog veel te leuk. Haar advies aan jongere werknemers:
’Probeer nieuwe technieken te leren, luister goed en wees aardig
tegen collega’s.’
Nieuwe opleiding voor het
werken met en voor ouderen
Op 11 juni 2010 heeft de Vlaamse Regering haar
definitieve goedkeuring gegeven aan het besluit dat de
bachelor-na-bacheloropleiding 'bachelor in de psychosociale
gerontologie' erkent als nieuwe opleiding van de HUB-EHSAL. Op 7
oktober start men met de nieuwe opleiding.
Volgende
opleidingsonderdelen worden in het academiejaar 2010-2011
georganiseerd:
- Ouder worden in maatschappelijk perspectief
- Evidence based practice in psychosociale gerontologie
- Psychogerontologie
- Zingeving en levensbeschouwing
- Culturele en sociale participatie
- Gezins-en contextgericht werken
- Psychologisch-ethische benadering
- Maatschappelijke participatie
Deze ontwikkeling
heeft tot gevolgd dat er twee opleidingen aan de HUBrussel zijn
met betrekking tot ouderen. De opleiding
seniorenconsulentenvorming valt onder de regelgeving van het
volwassenenonderwijs en wordt georganiseerd door de Hogere
Leergangen voor Fiscale en Sociale Wetenschappen van de
HUBrussel. De Banaba in de psychosociale gerontologie valt onder
de regelgeving van het hoger onderwijs (bachelor/masterstructuur)
en zal worden georganiseerd op de campus van het Hoger Instituut
voor Gezinswetenschappen.
KWALITEITSVOLLE OUDERENZORG IS EEN MAATSCHAPPELIJKE WAARDE
Ouderenzorg, topprioriteit
voor de samenleving
bron:
De Morgen - 8/08/2010
De rusthuis-
en zorgsector mag niet ten prooi vallen aan privatisering,
vinden Van Guido Oevelen en Peter Degadt. 'De samenleving moet
resoluut investeren.' Van Oevelen en Degadt, voorzitter en
gedelegeerd bestuurder van Zorgnet Vlaanderen, Vlaamse koepel
van ziekenhuizen, ouderenzorgvoorzieningen en voorzieningen uit
de geestelijke gezondheidszorg.
De
seniorenhuisvesting lijkt voor heel wat vastgoedmakelaars steeds
meer een veilige financiële belegging: de komende tien jaar
alleen al komen er 80.000 80-plussers bij in Vlaanderen. Dat zou
bij ons allen collectief een belletje moeten laten rinkelen. Is
het niet dringend tijd dat we allen samen investeren in de
toekomst van de ouderenzorg? Dat we samen dynamisch en
innovatief durven zijn en de zorg hertekenen, zonder de
verworvenheden van onze welvaart op de helling te zetten?
Wij van Zorgnet Vlaanderen, een koepelorganisatie die onder
andere 266 woonzorgcentra vertegenwoordigt, maken ons zorgen om
de ouderenzorg. Het voorspiegelen van een betaalbare,
toegankelijke en kwaliteitsvolle ouderenzorg is bij een
gelijkblijvend of inkrimpend beleid niet meer dan een illusie.
Om ouderen ook de komende jaren de zorg te geven waarop ze recht
hebben, moeten we als samenleving resoluut investeren in de
toekomst van de ouderenzorg. We lanceren in deze context vijf
doelstellingen.
1
Grijs én wijs. Meer dan
nu moet de stem van de oudere zelf weerklinken op alle
beleidsniveaus, en vooral in de concrete zorg- en
begeleidingsprocessen. Ouderenzorg gebeurt niet 'voor' de
ouderen, maar 'met' de ouderen. Leeftijdsdiscriminaties,
chronische betutteling en stigmatisering van de ouderdom moeten
geweerd worden uit de gezondheidszorg, en uit het hele
maatschappelijke leven. De mondige en zelfredzame oudere burger
mag echter geen cliché worden. We dreigen dan immers de
kwetsbare ouderen uit het oog te verliezen. Voor deze
laatsten is een vangnet van maatschappelijke ondersteuning, door
mantelzorgers en professionals, noodzakelijk. Ook
intragenerationele solidariteit tussen medioren en senioren moet
sterk worden aangemoedigd.
2 Samen sterker.
De zorg is versnipperd, je hebt een
gps nodig om tot de juiste hulpverlener te geraken. Afstemming
tussen de actoren is van belang om zorglacunes en doublures te
vermijden. Nu ervaren ouderen zorg nogal eens als
onsamenhangend. Dat is grotendeels het gevolg van de
incoherentie van de beleidskaders. Federale en regionale
bevoegdheden overlappen vaak, regelgevingen zijn niet
gecoördineerd en financiering is navenant. Beleid uit één
hand is noodzakelijk om het zorgprobleem te counteren dat
ontstaat als gevolg van de vergrijzing.
3
Zorg in functie van de behoeften.
Jammer genoeg stellen we nog steeds anomalieën en discriminaties
vast ten aanzien van ouderen. Vormen van beschut en beschermd
wonen zijn bijna onbestaande voor oudere personen. Wat een
samenleving uitgeeft aan zorg en welzijn voor ouderen verschilt
in functie van de plek waar die oudere verblijft. Gelijke
zorg en begeleiding, ongeacht de aard of oorsprong van de
aandoening en de leeftijd, zijn fundamenteel voor het zorgbeleid
van de toekomst. Transparantie tussen de verschillende
beleids- en bevoegdheidsdomeinen in de zorg is een belangrijke
eerste stap.
4
Zorg voor mensen/mensen voor zorg.
Een vierde strategische doelstelling is de zorg voor de
zorgverleners. Zowel de mantelzorgers als de professionele
zorgverleners zijn aan maatschappelijke (her-)waardering toe. De
ouderenzorg hangt niet alleen af van de beschikbare financiële
middelen, ze is eveneens gebonden aan de bereidheid en
beschikbaarheid van voldoende handen om zorg te realiseren. De
verdieping en verbreding van de professionalisering van de zorg
voor ouderen moet onderwerp zijn van opleiding en
wetenschappelijk en praktijkonderzoek.
5
Vernieuwing: anders en beter.
De vijfde strategische doelstelling bestaat uit het maximaal
inzetten op innovatie. We moeten zoeken naar nieuwe wegen om
zorg kwaliteitsvol en maatschappelijk betaalbaar te houden. Naar
nieuwe instrumenten om de oudere persoon zo lang mogelijk thuis
te laten wonen en actief te blijven betrekken in het
maatschappelijke leven. Nieuwe wegen voor zelfzorg (via
health-monitoring). Nieuwe wegen om het comfort, de beleving,
de betaalbaarheid, de gezondheid en het welbevinden van de
oudere zorgbehoevende persoon te verhogen.Nieuwe wegen
om zorgpersoneel te motiveren en te stimuleren voor een
blijvende inzet in de ouderenzorg. De langetermijnzorg moet
hierbij aansluiten op wat in het bedrijfsleven aan innovatie
gebeurt. De beleidsmakers moeten daadwerkelijk investeren in de
toekomstmogelijkheden van de sector.
Toegankelijke, betaalbare, en kwaliteitsvolle ouderenzorg is
een maatschappelijke waarde, en dus een topprioriteit voor de
samenleving. Alles bij het oude laten of het inkrimpen van
het bestaande is een doemscenario. Is ouderenzorg een goede
investering? Wij vinden van wel. We tekenen voor een
groeiscenario voor de ouderenzorg waar iedereen de oudere, de
mantelzorger, de zorgverlener, de zorgaanbieder en de overheid
investeert om een mensgerichte, economisch vol te houden én
maatschappelijk ingebedde ouderenzorg te realiseren.
60-plussers
mogen niet meer dan 1000 euro
per week afhalen van hun
eigen rekening!
bron:
De redactie.be
- 3/08/2010
"Onderscheid
op basis van leeftijd kan niet"
Er zijn banken
genoeg die ouderen meer mogelijkheden
geven en hen niet discrimineren...
Vanaf
11 augustus zullen ING-klanten ouder dan 60 maar 1.000 euro per
week kunnen afhalen aan een geldautomaat. Dat heeft de bank
beslist na een onderzoek. "Discriminatie", vinden de senioren en
het Centrum voor Gelijkheid van Kansen.
ING voert de
maatregel naar eigen zeggen in om oudere klanten te beschermen
tegen fraude en oplichting. Uit een onderzoek dat de bank heeft
laten uitvoeren, zou immers blijken dat 60-plussers het vaakst
slachtoffer zijn van oplichting.
Belga Nu kunnen senioren maximaal 2.500 euro per week afhalen,
maar dat zal dus volgende week voor alle 60-plussers worden
verlaagd naar 1.000 euro. ING benadrukt wel dat klanten die
limiet altijd kunnen verhogen.
Senior Flex, een belangenvereniging voor senioren, vindt de
maatregel discriminerend. "Een algemene maatregel voor iedereen
boven 60 is simpelweg discriminatie", zegt een woordvoerder. ING
laat weten dat het zijn oudere klanten gewoon wil beschermen.
"Onderscheid
op basis van leeftijd kan niet"
Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor
Racismebestrijding kreeg al verschillende meldingen en klachten
binnen over de maatregel van ING. "Een onderscheid op basis van
leeftijd kan niet, tenzij er een goede rechtvaardiging is", zegt
het Centrum.
Photonews "Wij zullen vandaag nog bij ING om verduidelijking
vragen en ervoor zorgen dat 60-plussers op geen enkele manier
gediscrimineerd worden", besluit directeur Jozef De Witte
van het Centrum.
Ook de politieke wereld reageert verontwaardigd. Ontslagnemend
minister van Ondernemen Vincent Van Quickenborne (Open VLD)
spreekt van een "overdreven reactie". "Het is onverstandig om
deze maatregel te nemen zonder overleg met de 60-plussers",
besluit de minister (foto).
Vicepremier en ontslagnemend minister van Gelijke Kansen Joëlle
Milquet (CDH) wil dat ING de maatregel intrekt. Ze stelt zich
onder meer vragen bij de leeftijdsgrens. Die lijkt haar
willekeurig gekozen, aangezien een grote groep 60-plussers nog
professioneel actief is.
Amper 10 uur later trekt ING
na golf van protest
staart in en biedt biedt oudere klant excuses aan bron:
Nieuwsblad.be - 12/08/2010
Nadat de maatregel van ING om de
opvraaglimiet van 60-plussers te beperken tot 1000 euro per week
een storm van verontwaardiging deed opsteken, trekt ING nog
dezelfde dag deze maatregel terug in. Maar of ouderen deze
betuttelende houding van ING snel zullen vergeten, is een ander
paar mouwen.
BRUSSEL Een kwart van de klanten van ING België
krijgt dezer dagen een brief in de bus waarin
voorzitter Eric Dralans vraagt zijn 'oprechte
excuses' te aanvaarden. Allemaal zijn ze 60 jaar of
ouder, net als Dralans zelf.
'Onze enige bezorgdheid was het preventief verhogen
van de veiligheid van onze klanten en niet het
beperken van de toegang tot hun geld', zegt de
voorzitter in zijn brief. 'Maar we moeten
vaststellen dat deze maatregel vele en hevige
reacties heeft uitgelokt, zowel bij onze klanten als
hij het grote publiek.'
ING, zo bleek vorige week dinsdag, wilde het bedrag
dat senioren aan een bankautomaat kunnen opvragen,
beperken tot 1.000 euro per week, 'om hen te
beschermen tegen fraude'. Senioren, zo blijkt uit
cijfers van de ombudsman van de sector, worden veel
systematischer het slachtoffer van fraude met
gestolen bankkaarten.
De beperking van de afhaallimiet zou ook de
mogelijke schade bij fraude beperken tot 1.000 euro.
Bij klanten die jonger zijn dan 60 zou de limiet
onveranderd op 2.500 euro blijven. Bij concurrerende
banken wordt informeel toegegeven dat zo'n maatregel
heel zinnig zou zijn en van de senioren een minder
interessante doelgroep voor fraudeurs zou maken.
Maar dat zeggen ze niet hardop, want het uitlekken
van de ING-plannen bracht een storm van protest op
gang. Senioren voelden zich volgens verenigingen die
hen vertegenwoordigen en volgens diverse ministers,
'gediscrimineerd' en 'betutteld'. Omdat augustus een
nieuwsarme maand is, was het verhaal vorige week
dinsdag dan ook niet weg te branden uit het radio-
en televisienieuws.
'Als een bank die naar u luistert', gaat Dralans
daarom verder in zijn brief, 'kunnen we uw reactie
niet negeren. Daarom hebben we onmiddellijk
gereageerd en beslist om deze maatregel, die
duidelijk niet aan uw noden voldeed, ongedaan te
maken.'
Toch herinnert hij er zijn senioren-klanten subtiel
aan - met in het achterhoofd wellicht het besef en
de statistiek dat meer dan 98 procent van zijn
klanten nooit meer dan 1.000 euro cash in een week
opvraagt - 'dat uw bankkaart kan worden aangepast
aan uw betalingsgedrag. Naargelang uw behoeften kunt
u zelf de gebruikslimiet van uw kaart verhogen of
verlagen door langs te gaan in uw ING-kantoor.'
Sinds de verkiezingen van 2003
verzamelt het Centrum voor Politicologie (K.U.Leuven) informatie
over het profiel van de Vlaamse kandidaten en de gekozenen. De
politicologen stellen onder meer vast dat de gemiddelde leeftijd
van een Vlaamse gekozene in het nieuwe federale parlement 44,9
jaar is. Slechts 3 parlementsleden zijn ouder dan 60 jaar.
Een
vergelijkende analysevan de profielen van de kandidaten voor de
verkiezingen
van 2003, 2004, 2007, 2009 en 2010
MANTELZORGERS 102-JARIGE MAKEN EINDE AAN OCMW-TERREUR
OCMW-Houthalen pest oudste inwoonster van
gemeente na 11 jaar
weg uit rusthuis Vinkenhof
● 102-jarige verhuist samen
met vertrouwensarts
naar ander rusthuis
● "wij kunnen niet
langer tolereren dat onze 102-jarige beschermelinge op het einde
van haar
leven de speelbal moet zijn van een mensonwaardig en
dictatoriaal OCMW-bestuur"
OCMW-toegangsverbod voor mantelzorgers
102-jarige naar
Raad van State
●
kortgedingrechter
verklaart zich na 2,5 maand onbevoegd
● toegangsverbod
niet door rechter bekrachtigd
Op 19/02/2010
werd het leven van de 102-jarige Antonia Nouwens en Herman
Bielen en Hildegard Cornelissen als haar vertegenwoordiger,
mantelzorgers en vertrouwenspersonen op een ingrijpende wijze
ontwricht door een gewetenloos toegangsverbod tot het rusthuis,
dat door het OCMW van Houthalen-Helchteren aan deze laatsten
werd opgelegd. De mantelzorgers leidde bij hoogdringendheid een
kortgedingprocedure in, maar de rechter verklaarde zich op
6/05/2010 onbevoegd. In overleg met hun raadsvrouw mr. Parroni
besloten Bielen en Cornelissen om het
toegangsverbod aan te vechten bij de Raad van State.
"Zorg vertrekt teveel vanuit de
zorgverlener en de
organisatie en niet vanuit diegene die zorg nodig heeft"
www.zorganderstv.be
Sinds
kort kan u elke eerste kalenderdag van de maand afstemmen op
ZorgAndersTv, een gloednieuwe digitale themazender voor
zorgverstrekkers en zorgvragers. Die is te bekijken via Telenet
Digital TV en
www.zorganderstv.be. ZorgAndersTv richt zich naar de
volledige zorgsector, van woonzorgcentra tot
kinderdagverblijven, van thuiszorg tot ziekenhuizen.
Het doel van de
zender is zowel professionals als het grote publiek informeren
en sensibiliseren over wat zorg op maat of anders zorgen
is en hoe het kan ingevuld worden.
“Er zijn veel voorzieningen en diensten die vaak goed werk
leveren. Toch zijn er veel signalen dat de zorg te
gestandaardiseerd is, dat de zorg teveel vertrekt vanuit de
zorgverlener en de organisatie en niet vanuit diegene die zorg
nodig heeft”, ervaren initiatiefnemers Hilde Taillieu en
Regan Knockaert, van Anders vzw.
Standaardzorg en zorg op maat
ZorgAndersTv wil duidelijk maken dat er een alternatief bestaat
voor standaardzorg, nl. zorg op maat. “Zorgen dat mensen
krijgen wat ze nodig hebben maar ook rekening houden met wat ze
graag hebben en zelf echt belangrijk vinden”, aldus Hilde
Taillieu.
“Hoe kan één gestandaardiseerde zorgaanpak van toepassing zijn
op iedereen. Mensen verschillen van elkaar. Iedereen heeft
zijn eigen persoonlijkheid, zijn eigen wensen en behoeften.
Als mensen zo verschillend zijn, waarom bestaat er dan
standaardzorg? Zoveel dingen worden tegenwoordig bijna op
maat van het individu gemaakt. Dat moet ook kunnen binnen de
zorgsector. Dat kan ook binnen de zorgsector”, meent Regan
Knockaert.
Elke maand gaat ZorgAndersTv op zoek naar zorgvoorzieningen die
zorg op maat praktisch vertalen. Door te praten met
zorgmedewerkers, bewoners, directie, patiënten, familieleden,…-
kortom iedereen die in de zorgsector betrokken is – wordt
duidelijk dat Anders Zorgen een haalbare kaart is die een
meerwaarde biedt voor alle betrokken partijen.
Ruime blik
En er is meer. ZorgAndersTv wil de zorgsector in een positief
daglicht stellen en zorg op een andere manier in beeld brengen.
Daarnaast wil de zender alle informatie over de sector
centraliseren en antwoorden bieden op de vele vragen die er
zijn.
ZorgAndersTv wil ook de knelpunten niet uit de weg gaan en gaat
daarom regelmatig aan tafel zitten met beleidsmakers om te
praten over wat anders kan en wat anders moet.
Bovendien krijgt het onderwijs een volwaardige plaats, om zo ook
de toekomstige zorgverleners te bereiken en elkaar te
inspireren.
En dan zijn er nog de mantelzorgers en vrijwilligers die een
plaats verdienen om te vertellen wat zij doen, wat zij nodig en
belangrijk vinden.
ZorgAndersTv besteedt ook aandacht aan nieuwe ontwikkelingen in
de zorgsector zowel op vlak van verzorging als
verzorgingsmateriaal. Ook vacatures uit de sector worden
belicht.
ZorgAndersTv wil met andere woorden een aanspreekpunt zijn voor
iedereen die met de zorgsector te maken heeft.
Praktisch
De presentatie van ZorgAndersTv is in handen van Dieter
Vandepitte, Radio2-stem en vast gezicht van de Lottotrekkingen
op Eén.
Aflevering twee van ZorgAndersTv verschijnt op 1 april, zowel op
internet als digitale tv. Vanaf dan komt er elke eerste van de
maand een nieuwe aflevering.
ZorgAndersTv kan u bekijken op www.zorganderstv.be en via
Telenet Digital TV. Druk op uw afstandsbediening op Extra, ga
vervolgens naar Diensten en klik dan door op ZorgAndersTV. Niet
onbelangrijk, alles is gratis te bekijken.
“Mensen die niet goed weten wat
voor ziekte dit is, hebben de neiging ons te mijden. Ze voelen
zich bij ons niet op hun gemak.” Deze en gelijkaardige
uitspraken van personen met dementie waren voor de Koning
Boudewijnstichting de aanleiding om een brochure samen te
stellen die iedereen wil helpen om beter vertrouwd te raken met
dementie.
De brochure wil meer begrip creëren, want patiënten blijven in
de eerste plaats volwaardige mensen: dat is het grote
uitgangspunt.
De
brochure brengt nuances aan bij de negatieve beelden die wij van
geheugenziektes hebben. Ze is luchtig opgevat en stelt foute
opvattingen en misverstanden aan de orde. Ze vertrekt van
clichés en vooroordelen, en werpt daar een ander licht op. In de
brochure wordt de meest recente medische en psychologische
kennis voor een groot publiek vertaald. Een groep wetenschappers
heeft zich over de inhoud gebogen.
Een beter begrip van dementie zal
ons helpen om mensen die met de ziekte te kampen hebben, met
meer respect en een groter gevoel van solidariteit tegemoet te
treden.
Auteur(s): Karin Rondia en Valentine
Charlot
De brochure kunt u
hier downloaden of bestellen
bij de Koning Boudewijnstichting via 070 233 728.
Bijna elk rusthuis in Vlaanderen
is dringend op zoek naar verpleegkundigen. Veel directies
wachten al een jaar of langer op de eerste sollicitant. Dat
schrijft de Coreliogroep op basis van een onderzoek in opdracht
van Docendo, het adviescentrum van de Federatie Onafhankelijke
Seniorenzorg (FOS), waarbij over heel Vlaanderen 274 rusthuizen
bevraagd werden.
In 2050 zullen er naar schatting drie keer zoveel tachtigjarigen
en tien keer zoveel honderdjarigen zijn als vandaag. Hoe de
rusthuizen de toestroom moeten opvangen die daaruit zal
voortvloeien, is een groot raadsel. Nu al vinden ze amper
verpleegkundigen die de openstaande vacatures willen invullen.
Negen op de tien Vlaamse rusthuizen zoeken momenteel
verpleegkundigen. Drie op de tien wachten na een jaar nog altijd
op de eerste sollicitant. Het noodgedwongen in dienst houden van
mensen die niet voldoen, wordt stilaan vaste prik.
Al te laat
De onderzoeksresultaten steken schril af tegen die van de
studies ter zake die de afgelopen jaren door de overheid werden
besteld. Een aantal daarvan werd uitgevoerd door het
onderzoeksteam van professor Jozef Pacolet, verbonden aan de KU
Leuven. "Ik heb me tien jaar blauw geërgerd aan die studies",
zegt Kurt Stabel van de FOS.
"Welke maatregelen de overheid ook moge nemen, het is sowieso al
te laat. We gaan personeelsproblemen krijgen op alle niveaus in
de zorgsector: in de ziekenhuizen en de gehandicaptenzorg, maar
vooral in de rusthuizen", aldus Stabel. (belga/odbs)
Wie in zijn omgeving met dementie
geconfronteerd wordt weet hoe moeilijk het is om met dit
ziektebeeld om te gaan. Het is vaak zoeken naar de juiste
‘ingangspoort’ om blijvend contact te maken en heel vaak, en
niet enkel in een beginfase, zijn mensen met dementie nog
betrokken op hun situatie. De berichtgeving rond het chippen van
personen met dementie dient daarom enigszins in een ruimer
maatschappelijk en ethisch perspectief te worden geplaatst.
Elke Vastiau van de Vereniging voor
Steden en Gemeenten geeft terecht aan dat het een continu
zoekproces is tussen - vrij vertaald - autonomie en
geborgenheid. De menselijke waardigheid is hierbij
richtinggevend. En dat zoekproces dient in een ruim overleg
plaats te vinden met de bewoner zelf, zijn familie en de
medewerkers. Zorg voor en begeleiding van mensen is immers
maatwerk en is dus erg individueel bepaald. In het zorgplan
dient er dan ook aandacht te zijn voor ‘wegloopgedrag’. Een chip
kàn een hulpmiddel zijn maar is enkel maar een hulpmiddel, net
zoals er zoveel andere bestaan. Bij het aanwenden ervan dient de
hele context te worden meegenomen. Men dient blijvend de
vraag te stellen naar de motieven van het wegloopgedrag en
dit goed in kaart te brengen. Het is een beschermende maatregel
die dan ook door de zorgverleners op regelmatige wijze dient te
worden geëvalueerd op de meerwaarde voor de veiligheid van de
bewoner met dementie. Het blijven investeren in het
beluisteren van de persoon met dementie en eventueel zijn
familie mag hierbij niet uit het oog verloren worden.
Zijn
wij dan tegen preventieve maatregelen? Integendeel! Welke zoon
of dochter van een persoon met dementie wil immers niet dat hij
of zij zo goed mogelijk wordt verzorgd, eens de keuze gemaakt
werd voor een opname in een woonzorgcentrum? Van belang is
echter wel dat deze maatregelen kaderen in een ruimer concept
van levenskwaliteit en van kwaliteit van zorg. De
architecturale context van een voorziening is hierin ook een
belangrijk issue.
Verder dient ook te worden aangestipt dat een woonzorgcentrum
deel uitmaakt van een lokale gemeenschap. En ook politiediensten
maken hier deel van uit. Als goed praktijkvoorbeeld verwijzen we
graag naar de politiezone Hekla (Hove, Edegem, Kontich, Lint,
Aartselaar). Onder impuls van het regionale expertisecentrum
dementie Orion in Wilrijk bracht de politie alle belanghebbende
partners bijeen: woonzorgcentra, thuiszorgdiensten, familieleden
inclusief de Cel Vermiste Personen en Child Focus, om vanuit de
bestaande expertise een protocol uit te werken met betrokkenen.
Binnen het half uur na een vermissing van een persoon (met
dementie) verschijnt op alle computers van alle medewerkers van
deze politiezone een bericht met het signalement van de vermiste
en start de procedure. Hierbij werden ook de politiediensten
getraind in het omgaan met personen met dementie. Het doel
hiervan is om op een humane wijze een vermissing snel tot een
goed einde te brengen. In de afgelopen jaren bewees deze
werkwijze zijn meerwaarde, niet alleen voor personen met
dementie maar ook voor andere risicogroepen. De uitbreiding naar
de thuissituatie is volgens ons ook erg belangrijk: twee derde
van alle personen met dementie verblijft immers thuis en de
groep personen met dementie zal de komende jaren alleen maar
groeien. Hier schuilt dus wel degelijk een maatschappelijke
verantwoordelijkheid waarbij het aanmoedigen van
burennetwerken en het creëren van een sociaal vangnet in de
nabije omgeving aan de orde zal zijn, zelfs ruimer dan het
dementiethema op zich.
De Koning Boudewijnstichting lanceerde onlangs een oproep voor
projecten om, naar Duits voorbeeld, te kunnen spreken van een
dementievriendelijke gemeente. Het initiatief als dat van de
politiezone Hekla werd onlangs door hen geselecteerd in het
kader van deze oproep. Het verdient, naast dat van potentiële
initiatiefnemers elders, onze steun en aanmoediging en het toont
ook aan dat een zorgzame samenleving veel meer is dan enkel maar
het ’chippen’ van kwetsbare personen.
Jurn Verschraegen is coördinator van het Expertisecentrum
Dementie Vlaanderen vzw
Dementie twee keer zo duur als
kanker
en
vier keer zo hoog als voor hartpatiënten
bron:
Het Laatste Nieuws - 4/02/2010
De
totale kosten voor dementie zijn twee keer zo hoog dan de kosten
voor kanker, en vier keer zo hoog dan de kosten voor
hartpatiënten. In dat bedrag zitten de kosten voor de
gezondheidszorg, de sociale werkers en de zorgende familieleden.
Onder andere de lange institutionele verzorging die
dementiepatiënten opeisen, jagen de kosten de hoogte in.
Patiënt
Op patiëntenniveau is het verschil nog frappanter: een
dementerende kost de gezondheidszorg alleen vijf keer zoveel als
een kankerpatiënt. Aangezien de bevolking steeds ouder wordt,
stijgt het aantal patiënten met dementie, wat een zware druk
legt op het gezondheidssysteem.
Onderschat probleem
In Groot-Brittannië berekenden enkele wetenschappers dat over 15
jaar een miljoen Britten aan Alzheimer zullen lijden. Overigens
lijkt het probleem fel onderschat, omdat huisartsen niet
getraind zijn om de signalen van dementie te herkennen. Slechts
een derde van de dementerende Britten zou gerapporteerd zijn.
Geld voor onderzoek
"Nu al kost dementie het systeem twee keer zoveel als kanker,
maar voor elke pond die aan kankeronderzoek wordt gespendeerd,
gaat maar 8 cent naar onderzoek naar dementie. Dit wordt een
probleem."
"Grootste uitdaging"
"Dementie is de grootste uitdaging van de 21ste eeuw. Het
probleem is groter dan we dachten, en de werkelijke impact van
dementie werd te lang genegeerd. We moeten meer geld besteden
aan onderzoek naar dementie, zodat we de ziekte kunnen vertragen
of zelfs genezen. Miljoenen nu kunnen ons later miljarden
besparen", aldus Rebecca Wood, voorzitter van het fonds voor
dementie.
Verschil in perceptie
Professor Alastair Gray treedt haar bij. "Het verschil in
fundering is te wijten aan een verschil in perceptie. Iedereen
kent wel iemand met kanker en hartproblemen die werden behandeld
en herstelden van de ziekte. Daardoor leeft de perceptie dat er
iets kan aan gedaan worden, en dat meer geld voor onderzoek
ervoor zal zorgen dat er nog méér kan gedaan worden.
Dat staat in schril contrast met dementie. De ziekte kan
nauwelijks vertraagd worden, laat staan behandeld. Het heeft een
aura van 'onvermijdbaarheid'. Maar dat zou een motivatie moeten
zijn om meer onderzoek te doen en niet minder, zodat we toch een
behandeling vinden." (edp)
Een
milkshake, dat is wat Alzheimerpatiënten dagelijks moeten
drinken om de ziekte tegen te houden. Niet zomaar een milkshake,
maar een aardbeienmilkshake met geheugenverbeterende stoffen.
Over twee jaar zou de milkshake, Souvenaid genaamd, op de markt
kunnen komen.
Experiment
Een groep oudere mannen en vrouwen in een vroeg stadium van
Alzheimer deed mee aan het onderzoek. De ene helft kreeg de
milkshake te drinken bij het ontbijt, de andere helft kreeg een
placebo, dat hetzelfde smaakte maar niet dezelfde werkbare
stoffen bevatte.
Na een reeks geheugentesten bleek dat de milkshakegroep tot meer
dan twee keer zo goed presteerde op het einde van het
proefproject dan aan het begin. Over het algemeen verbeterde hun
geheugen met 40 procent, terwijl dat bij de placebogroep 24
procent was.
Het drankje verbeterde de prestaties op oriëntatie en ruimtelijk
inzicht evenwel niet. Vermoed wordt dat dat komt omdat deze
vaardigheden pas in een latere fase worden aangetast.
Moedermelk
Souvenaid bevat voedingsstoffen die goed zijn voor de hersenen
en die ook natuurlijk voorkomen in moedermelk. Het gaat om drie
sleutelelementen (omega 3-vetzuren, uridine en choline) en
aanvullende voedingsstoffen zoals vitamines B en anti-oxidanten.
Synapsen
In plaats van de hersencellen aan te pakken, zoals de huidige
medicatie doet, pakt het drankje vooral de verbindingen
('synapsen') tussen de hersencellen aan. Deze verbindingen zijn
cruciaal in het geheugenproces. Schade aan die verbindingen,
veroorzaakt veel van de symptomen van Alzheimer, waaronder ook
geheugenverlies.
Apotheek
Grotere onderzoeken moeten de resultaten nu bevestigen. Als dat
gebeurt, dan komt de milkshake wellicht op de markt door Danone.
Het is waarschijnlijk dat de drank niet in supermarkten, maar
via apotheken wordt verdeeld.
Tegen Alzheimer kan momenteel weinig gedaan worden. Er bestaan
medicijnen, maar die helpen maar tijdelijk en niet bij iedereen.
(edp)
Bejaarde sterft op het toilet
bron:
Het Nieuwsblad 28/07/2006
HULSHOUT/
AARSCHOT - De directie van het seniorencentrum Ter Nethe in
Hulshout wijst een medewerker de deur omdat die een zware
beroepsfout zou hebben gemaakt. De bejaardenverzorger zou een
van de bewoners, een man uit Aarschot, naar het toilet hebben
begeleid en hem vervolgens zijn vergeten. Toen andere verzorgers
de man anderhalf uur later aantroffen, bleek die op het toilet
te zijn overleden.
De feiten dateren van vorige week donderdag. Frans V. (73) uit
Aarschot verbleef al een vijftal jaar in het rustoord. De
omstandigheden van het overlijden zijn ondertussen door twee
artsen onderzocht. De conclusie van het parket in Turnhout luidt
dat V. een natuurlijke dood is gestorven. Het stoffelijk
overschot werd gisteren gecremeerd. Volgens het parket in
Turnhout heeft de familie geen klacht ingediend tegen het
rusthuis of tegen personen. Voor de directie van het rustoord is
het laatste woord daarmee echter niet gezegd.
Volgens bronnen binnen het OCMW heeft de betrokken medewerker
aan het einde van zijn dienst nagelaten zijn collega's te zeggen
dat de bewoner nog van het toilet moest worden gehaald, wat een
reden kan zijn voor ontslag op staande voet. De
bejaardenverzorger nam contact op met zijn vakbond. ,,Betrokkene
is zeer aangeslagen door wat er is gebeurd maar meent dat hij
geen fundamentele misstap heeft begaan'', zegt Luc Maes van
CCOD. ,,Het is alleszins een zeer spijtige geschiedenis. Maandag
kreeg de verzorger te horen dat hij niet meer moest komen. Het
officiële schrijven hebben we nog niet ontvangen. Als dat het
geval is, willen we eerst intern uitzoeken of het ontslag om
dringende redenen gewettigd was. Als er redenen zijn om hieraan
te twijfelen, zullen we dit aanvechten.''
Het voorbije jaar kwam het rustoord Ter Nethe een paar keer in
de krant omdat de dienstverlening door personeelsgebrek onder
druk kwam te staan. ,,Die problemen waren ondertussen van de
baan'', weet OCMW-voorzitster Esmeralda Verbraeken. "Ook tijdens
deze vakantieperiode is de bezitting voldoende groot. Daar moet
geen verschoning worden gezocht.'' (MPH)
Huisarts
vrijgepleit van vijfvoudige moord meer dan een kwart van
overlijdens ongewild versneld door
pijnmedicatie
Een
Oostendse huisarts is door de raadkamer van Brugge vrijgesteld
van vervolging. Hij was verdacht van vijfvoudige moord door
onterechte euthanasie.
De bal ging aan het rollen begin juli 2005. Op dat moment diende
de vzw Sint-Monica, die onder meer twee rust- en
verzorgingstehuizen in Oostende beheert, een klacht in tegen
huisarts B.D.W. De dokter had in de periode 2000-2005 vijf
hoogbejaarde, dementerende patiënten een dosis morfine
toegediend. Niet met het oog om ze te doden - daarvoor was de
dosis te klein - maar wel om hun lijden te verzachten.
Belangrijk precedent
Omdat de vijf allemaal kort na toediening van de morfine
stierven, besloot de vzw een klacht in te dienen wegens
onwettelijke euthanasie, in de praktijk vijfvoudige moord. De
man vloog voor drie dagen de cel in en het parket opende een
onderzoek. Nadat hij drie jaar in het ongewisse gelaten was of
hij al dan niet naar assisen zou moeten, werd hij nu
vrijgesproken.
Opvallend is dat de familieleden van de overledenen achter de
dokter bleven staan: zij wisten dat de dood naderde en waren
ervan op de hoogte dat het toedienen van morfine het proces kon
versnellen. De zaak is volgens experts een belangrijk precedent
omdat ze aantoont dat artsen recht in hun schoenen staan als ze
pijnbestrijding toedienen aan terminale patiënten, zelfs al kan
die tussenkomst de levensduur verkorten.
Wet te vaag
Rust- en ziekenhuizen maken nog te vaak onvoldoende onderscheid
tussen pijnbestrijding en euthanasie, meent Wim Distelmans,
professor palliatieve zorg aan de VUB en voorzitter van de
federale commissie euthanasie.
Daardoor lopen artsen niet alleen het risico om onterecht
beschuldigd te worden van moord maar komt ook de zorg in het
gedrang. "Telkens als zoiets gebeurt, zet het andere artsen aan
het denken. Hoewel ze weten dat het gewettigd is wat ze doen,
zullen ze zich misschien niet meer wagen aan pijnbestrijding",
stelt Distelmans. Volgens de professor is het nodig dat er, net
zoals voor euthanasie, een duidelijke wettelijke regeling
komt voor de andere beslissingen omtrent het levenseinde. Op
dit moment is de wet te vaag, terwijl de situatie toch erg vaak
voorkomt: volgens de recentste gegevens, uit 2007, wordt meer
dan een kwart van de overlijdens in Vlaanderen ongewild versneld
door pijnmedicatie.
"Ik pleit voor een federale commissie die kan dienen als buffer
tussen arts en parket. Telkens als er een klacht komt, zou die
commissie kunnen oordelen of er een gegronde reden is voor
twijfel, of dat het om een goede medische beslissing ging",
besluit Distelmans. (Kim Herbots)
Tot 25.000 euro
boete bij geen
of onvolledig verpleegdossier
bron:
Het Belang van Limburg - 25/11/2009
Hasselt - Uit onderzoek van het RIZIV blijkt dat 95% van de
zelfstandige thuisverplegers geen of een onvolledig
verpleegdossier bijhoudt van zijn patiënten. Het RIZIV deelt
boetes uit bij onvolledige dossiers. Die kunnen oplopen tot
25.000 euro.
Het probleem van de verpleegdossiers
sleept al langer aan. Thuisverplegers zijn verplicht om van elke
patiënt die zij verzorgen - gemiddeld heeft een verpleger zo'n
20 patiënten - een dossier bij te houden. "Probleem is dat die
dossiers veel te ingewikkeld zijn en dat het invullen ervan veel
te veel tijd in beslag neemt", zegt Nancy Willen,
verantwoordelijke van de dienst Thuisverpleging van de Voorzorg
Limburg. "Sommige thuisverplegers zijn van 5 uur 's morgens tot
23 uur 's avonds in de weer en hebben gewoon de tijd niet om die
dossiers bij te houden.
Om de problematiek aan te kaarten organiseerde Voorzorg Limburg
gisteren een studiedag over verpleegdossiers. Zo'n 420
thuisverplegers kregen er uitleg over de wetgeving rond
verpleegdossiers.
Bij het RISIV geven ze toe dat het systeem van de
verpleegdossiers te complex is. "Een werkgroep zoekt nu uit hoe
we het systeem eenvoudiger kunnen maken", klinkt het bij het
RIZIV. (KoSn)
Ervaring,
vriendelijkheid en communicatie voor
rusthuisbewoner belangrijker dan etniciteit maar één op tien wil geen
allochtone verzorger
Voor
ongeveer 80 procent van de residenten in woon- en zorgcentra
maakt de afkomst van een zorgverlener niets uit, zolang hij of
zij de taal goed spreekt. Dat blijkt uit een beperkt onderzoek
van het Antwerpse Minderhedencentrum de8 en Artesis Hogeschool
Antwerpen in zes woon- en zorgcentra. Bij een op de tien
residenten is er wel sprake van duidelijk racisme.
Racisme
"Taal is wel een belangrijk element", zegt onderzoekscoördinator
Saloua Berdai. "Residenten zeggen dat het soms moeilijk is om
allochtone hulpverleners te verstaan of zichzelf duidelijk te
maken. Daarbij gaat het geregeld om dialect."
Toch krijgen zorgverleners ook te maken met racisme. Een op de
vijf residenten zegt ontevreden te zijn met hun aanwezigheid en
bij een op de tien is sprake van duidelijk racisme. "Die laatste
bewoners willen bijvoorbeeld niet worden geholpen door een
allochtoon personeelslid", zegt Berdai.
Goede punten
Nochtans scoren allochtone zorgverleners over het algemeen hoog
bij de ondervraagde residenten. "Er wordt gezegd dat ze tijd en
geduld hebben, begripvol zijn en aandacht besteden aan de
residenten", aldus Berdai. Die elementen zijn bovendien
belangrijk voor het thuisgevoel.
De onderzoekers concluderen dat etniciteit een beperkte invloed
heeft op de zorgrelatie, maar dat ervaring, vriendelijkheid
en communicatie veel belangrijker zijn. Het rapport is vanaf
morgen beschikbaar op
www.diversiteitswijzer.be. (belga/sam)
De Vlaamse Ouderenraad liet de Ouderenweek dit jaar niet
ongemerkt voorbij gaan. Elke dag waren we aanwezig in een
station. We startten in Brussel en doorkruisten de vijf Vlaamse
provincies. Naast het uitdelen van bladwijzers, was er telkens
een infostand en een ludieke act voorzien.
Op die manier werd de Vlaamse Ouderenraad bij een ruimer publiek
bekend gemaakt en werd ook aandacht gevraagd voor de vele
onmisbare rollen die 60-plussers opnemen in de samenleving.
De voorbijgangers waren aangenaam verrast. De actie kon
bovendien op heel wat persbelangstelling rekenen. Op
Vlaamse Ouderenraad kunt u de
verschillende artikels, reportages en foto’s raadplegen.
Hoogbejaard
koppel (99 + 97)
mag niet naar rusthuis wegens te
gezond en plaatsgebrek
Een hoogbejaard koppel in Zweden
mag niet naar een rusthuis. De man van 99 en de vrouw van 97
zijn te gezond en komen dus niet in aanmerking voor een stekje,
menen de gemeente Mjölby en de rechtbank maar de familie van het
koppel beweert het tegendeel.
Plaatsgebrek De vrouw zou heupproblemen hebben en de man sukkelt met
evenwichtsproblemen. De familie wil dan ook dat ze opgenomen
worden in een bejaardentehuis. Vandaag wonen ze nog zelfstandig
in een huis. Om de veertien dagen komt er wel een poetsploeg
langs. Volgens de gemeente en de rechtbank moet extra hulp
gewoon volstaan, net als een alarmsysteem. Sven-Åke Persson van
de gemeente zegt dat er een plaatsgebrek is. "We willen het
koppel meteen een plaatsje aanbieden maar alles is volzet. Ze
verkeren nog in een prima conditie en dus is een opname niet
meteen noodzakelijk. We voelen ons in onze zienswijze ook
gesterkt door de uitspraak van de rechter. Trouwens met de extra
hulp van de gemeente moeten ze in staat zijn om thuis verder te
leven", besluit hij. (hlnsydney)
Ouderen een gevaar
op de weg? Nee hoor: uit cijfers van verzekeringsmaatschappijen
blijkt dat zestigers de meest gemiddelde categorie zijn bij
verzekeraars en dus het veiligst rijden. Zelfs 80-plussers zijn
minder in ongevallen betrokken dan jonge beginnende bestuurders
van 18-25 jaar.
Dat oudere automobilisten niet noodzakelijk een gevaar op de weg
zijn, bevestigt ook het Belgisch Instituut voor
Verkeersveiligheid (BIVV). Bovendien is ieder verouderingsproces
zo individueel dat je heel moeilijk een leeftijd kan plakken op
het moment waarop iemand minder rijgeschikt is, aldus Werner De
Dobbeleer van het BIVV.
Rusthuisbewoners opgelucht na
afblazen rookverbod
in kamers
bron:
Het Belang van
Limburg - 15/10/2009
HASSELT - Het algemene rookverbod
in rusthuizen, op 14/10/09 door N-VA aangekondigd (zie lager),
komt er dan toch niet. Welzijnsminister Jo Vandeurzen stelde dat
de rusthuizen zelf moeten beslissen wie wat en waar men mag
roken. Ondertussen deed de aankondiging wel nogal wat oude
harten overslaan.
rookverbod in privékamers rusthuisbewoners maar aparte
rookruimte moet zeker kunnen
14/10/2009
Vlaams minister van Welzijn Jo
Vandeurzen (CD&V) gaat op voorstel van N-VA-parlementslid Lies
Jans het algemeen
rookverbod in rusthuizen uitbreiden naar de privé-kamers van de
bewoners. Op dit ogenblik moet iedere voorziening nog
voor zichzelf bepalen wat mogelijk is. Aanleiding is het
dodelijk ongeluk in een Waals-Brabants rusthuis.
Op 5 oktober vielen er twee dodelijke slachtoffers na een
brand in een Waals-Brabants rusthuis. Dertien andere bewoners
werden met een zware rookintoxicatie naar het ziekenhuis
overgebracht. Een niet gedoofde sigaret lag aan de basis van de
tragische gebeurtenis.
In het verleden gebeurde er al talloze vergelijkbare ongelukken,
telkens met dodelijke afloop”, zegt Lies Jans. Bejaarden
zijn sowieso al kwetsbare mensen zodat het minste voorval
aanleiding kan geven tot een fatale afloop. Uitbreiding van de
commissie Welzijn, Volksgezondheid en Gezin stelde het Limburgse
parlementslid aan minister Vandeurzen voor om het algemeen
rookverbod in rusthuizen uit te breiden naar de privé-kamers van
de bewoners. De Limburgse minister antwoordde dat hij werk zal
maken van een besluit met aanvullende veiligheidsnormen voor
alle sectoren die onder het woonzorgdecreet vallen.
Vandeurzen stipte wel aan dat dit een werk van lange adem is.
Hij voorziet een ontwerpbesluit voor begin 2010. Er wordt ook
een Vlaamse Commissie Brandveiligheid opgericht die advies zal
geven over deze nieuwe regelgeving.
Ik wil hier helemaal niet het pleziertje van de rusthuisbewoners
afnemen of overdreven betuttelend doen, stelt Jans. Een aparte
rookruimte moet bijvoorbeeld zeker kunnen. Wel wil ik dat er
duidelijke afspraken bestaan om incidenten, zoals in
Waals-Brabant, in de toekomst te voorkomen.
Begrijpelijk moeten drama's zoals brand in een
rusthuis met alle mogelijkheden voorkomen worden.
Maar
voor perfect lucide rokende rusthuisbewoners zal een
rookverbod opnieuw een aanslag vormen op hun steeds
tanende vrijheid en zelfbeschikking.
Na een noodgedwongen afscheid van hun hebben en
houden, blijft er straks niet veel meer over dan
gelaten blijven zitten in een wachtkamer des doods.
Hopelijk worden er samen met een rookverbod ook
consequente eisen gesteld aan rusthuizen, voor een
gezellige en op elke afdeling verplichte
rookruimte...
Rusthuisbewoners het roken op de kamer verbieden?
Of kan je hen dat plezier niet ontzeggen?
TERZAKE - 25/02/2009 - reportage Robin Ramaekers
Twee branden op
een week tijd in twee Vlaamse rusthuizen met telkens een
dodelijk slachtoffer zorgen ervoor dat de discussie over het
verbieden van roken in rusthuizen weer brandend actueel is.
Rusthuisorganisaties
Zorgnet Vlaanderen en
Ferubel zijn alvast
voor een algemeen rookverbod in rusthuiskamers. Ook voor
minister van Volksgezondheid Veerle Heeren zou een verbod ideaal
zijn, maar tevens ook niet evident. Volgens de minister is een
rookverbod ingewikkeld omdat je het niet kan vergelijken met een
rookverbod in de horeca. Want naar een café ga je voor je
plezier en het rusthuis is je thuis. En je kan niet zeggen dat
je thuis niet mag roken, argumenteert het kabinet van de
minister. Maar hoe denken de bewoners van rusthuizen er zelf
over?
Robin Ramaekers trok voor Terzake naar een rusthuis in Gent.
radio-interview met
Elke Vastiau:
"Respect voor bewoner is hem
ook eigen keuzes laten maken"
"Rookverbod als restrictieve maatregel lijkt misschien
evidenter,
maar het kan heel snel ontsporen"
bron:
radio 1
- 25/02/2009
'We moeten de
sigaret in rusthuiskamers verbieden' zeggen rusthuisorganisaties
Zorgnet Vlaanderen en Ferubel. Elke Vastiau van de Vereniging van Vlaamse Steden en
Gemeenten denkt er anders over.
"Het afwegen van
individuele rechten ten opzichte van veiligheid is geen
eenvoudige discussie."
"Het is niet omdat je zorg nodig hebt, dat je ook geen eigen
beslissingen meer zou mogen nemen."
Uit Nederlands onderzoek blijkt dat
één op de vijf senioren in rusthuizen gepest wordt door
medebewoners. “In Vlaanderen is die toestand even schrijnend”,
zegt geriater Lucien De Cock.
Niet alleen kinderen, maar ook
tachtigplussers maken elkaar het leven zuur. Terwijl alle
preventieprojecten rond pestgedrag gefocust zijn op pesten op
school of op het werk, blijkt dat er in de rust- en
verzorgingstehuizen onderling tussen de oudjes veel gekoeioneerd
wordt. Zo’n 20 procent van de bewoners van verzorgingshuizen
zegt weleens te worden gekweld door medebewoners.
“Ik kijk hoegenaamd niet op van deze studie”, zegt geriater De
Cock. “Ik maak het dagdagelijks mee dat ik moet zeggen: ‘Madame,
dat is nu toch niet schoon van u dat ge zoiets zegt of doet’."
Rivaliserende vrouwen
“80 procent van de rusthuisbewoners is van het vrouwelijk
geslacht. Er is dus een groot vrouwenoverschot en een
mannentekort. Op jaloezie staat geen leeftijd. Sommige vrouwen
claimen dat een bepaalde man hun vriend is en kunnen niet
verdragen dat een andere vrouw ook aandacht van die man krijgt."
"Ze wreken zich door kleding te verstoppen, het kleineren aan
tafel of ze gaan kwaadspreken over hun rivale tegen de
verpleging. Dat intimideren van het personeel kan heel ver
gaan.” Gevolgen van de pesterijen zijn depressiviteit, angst en
sociale eenzaamheid.' (Kristin Matthyssen)
BRUSSEL
- Een team van internationale wetenschappers, met onder meer
de Vlaamse professor Christine Van Broeckhoven, heeft het
onderzoek naar alzheimer in een stroomversnelling gebracht.
"De resultaten
zullen het onderzoek in een stroomversnelling brengen", aldus
Van Broeckhoven. "We zullen beter kunnen voorspellen wie risico
loopt om alzheimer te ontwikkelen en er komen meer mogelijkheden
om de ziekte af te remmen." Ze spreekt van de grootste doorbraak
in vijftien jaar.
Aan het Belgische luik van het onderzoek werkten wetenschappers
van het VIB, het Instituut Born-Bunge en de Universiteit
Antwerpen mee. Samen met het internationale team ontdekten ze
dat de genen ApoJ, CR1 en PICALM een rol spelen in de aanmaak
van het eiwit dat plakken vormt in de hersenen van
alzheimerpatiënten.
In de jaren negentig werd een eerste genetische risicofactor
geïdentificeerd en pas nu konden er drie andere met zekerheid
worden vastgesteld. "Het onderzoek naar alzheimer is een erg
competitieve business", zegt Christine Van Broeckhoven. "Er is
veel geld te verdienen met de geneesmiddelen en dat maakt de
samenwerking tussen verschillende instellingen moeilijk."
Het is de eerste keer dat op een dergelijke schaal
internationaal de koppen bij elkaar worden gestoken. De
wetenschappers voerden tests uit op 20.000 proefpersonen,
waarvan 2.000 in België.
Wereldwijd lijden 30 miljoen mensen aan dementie. Binnen twintig
jaar zal dat aantal verdubbelen.
BRUSSEL
- Wereldwijd lijden 30 miljoen mensen aan dementie. Over
twintig jaar zal dat aantal nog verdubbeld zijn. "Dat heeft
alles te maken te maken met de stijgende levensverwachting",
vertelt professor Christine Van Broeckhoven.
"65-plussers
vallen in de risicogroep voor dementie. In de groep van de
85-plussers is de helft van de vrouwen dement. Bij de mannen
ouder dan 85 jaar is eenderde dement. En dat risico blijft nog
stijgen met de leeftijd.", aldus professor Christine Van
Broeckhoven.
Zij lag mee aan de basis van een grote doorbraak in het
onderzoek naar Alzheimer. Er werd ontdekt dat de genen ApoJ, CR1
en PICALM een rol spelen in de aanmaak van het eiwit dat plakken
vormt in de hersenen van Alzheimepatiënten. In de jaren '90 werd
een eerste genetische risicofactor geïdentificeerd en pas
nu konden er drie andere met zekerheid worden herbevestigd.
Van Broeckhoven: "We zullen nu beter kunnen voorspellen wie
risico loopt en er komen meer mogelijkheden om de ziekte af te
remmen."
gezonde
bloedvaten De onderzoekers stelden naast de genetische aanleg ook vast
dat gezonde bloedvaten een cruciale rol spelen in het al
dan niet ontwikkelen van Alzheimer. Van Broeckhoven: "Een goede
cholesterolhuishouding is heel belangrijk. Wie
cholesterolverlangende middelen slikt, is beter beschermd tegen
dementie."
"We hebben ook ontdekt dat ontstekingsprocessen eveneens een
uitlokkende factor zijn. Wie niet-steroïde
ontstekingsremmers neemt, is beter beschermd. Zo zien we dat
oude mensen die lange tijd ontstekingsremmers moeten slikken na
het plaatsen van bijvoorbeeld een nieuwe heup, minder snel
dementie ontwikkelen dan hun leeftijdsgenoten. Wat niet betekent
dat iedereen nu zomaar preventief cholesterolverlagende middelen
en ontstekingsremmers moet gaan slikken. We moeten de strijd
aangaan met gepersonaliseerde medicatie, afhankelijk van de
genetische aanleg. (KMa)
Vaak verjaard, maar nog niet bejaard
Wanneer is een mens jong, middelbaar of oud?
Tina Turner (70)
°26/11/1939 (foto 16/01/2009)
Annemie is 50
geworden (proficiat) en krijgt tot haar verbazing een kaart van
de CM: 'U bent nu medior'. Een andere lezeres is verontwaardigd
dat een 67-jarige 'bejaard' werd genoemd in onze krant. Hoe zit
het leeftijdsaanduidingen, wanneer is een mens jong, middelbaar
of oud?
Kim De Cuyper
maakte haar thesis in de handelswetenschappen over het beeld van
ouderen in de Vlaamse kranten: "Dat is niet eenvoudig. De meest
gebruikte woorden zijn 'bejaarden' en 'ouderen'. In de
ene krant is dat vanaf 55 jaar, in de andere krant vanaf 65
jaar." Zij pleit voor een minder emotioneel geladen
leeftijdsaanduiding: de X-jarige of de X-plusser:
"Vijftigplussers zijn een steeds grotere, aantrekkelijke
consumentengroep, ook in de dagbladverkoop. Zij vereenzelvigen
zich niet met het stereotype beeld van de sukkelende
rusthuisbewoner, wat de term 'bejaard' uitstraalt."
Taalkundige Tom Vos beaamt die stelling: "Volgens Van Dale is
men bejaard of 'gevorderd in jaren' boven de 65 maar door de
razendsnelle ontwikkelingen in de maatschappij voelen veel
65-plussers zich nog (lang) niet bejaard of oud. Daarom is de
term 'medior', afkomstig uit de human resources,
ingevoerd: middelbaar van leeftijd maar met mogelijkheden
tot doorgroei. De term is minder zwaarbeladen dan 'oudere'
of 'bejaarde'. Bejaard is men tegenwoordig boven 80, hoogbejaard
boven 90. (HP)
Hospitalisatieverzekering
opgezegd?
Tot 30 september krijgt u de kans voor
een nieuwe,
betaalbare
formule
Na de
prijsstijgingen in de hospitalisatieverzekering en de
goedkeuring van het wetsontwerp ontwikkelde Assuralia, op vraag
van minister Reynders, een gedragscode
hospitalisatieverzekeringen om ouderen en chronisch zieken de
kans te geven opnieuw een betaalbare hospitalisatieverzekering
aan te gaan. U vindt het document hieronder terug.
Het Vlaams Patiëntenplatform bezorgde een persbericht
daaromtrent dat u in bijlage kan nalezen.
Rusthuisdirecteur beschuldigd
van mishandeling bewoners bron:
De Standaard - 20/05/2009
ZOUTLEEUW - De directeur van het
rusthuis in Zoutleeuw zou de bewoners onder andere geslagen
hebben en hen de toegang tot voedsel hebben ontzegd. Hij
verdedigt zich voor de rechtbank.
Het lijstje van beschuldigingen is lang: slagen aan de
bewoners, het serveren van vervallen etenswaren, het
toedienen van kalmeermiddelen zonder voorschrift, de
bewoners niet voorzien van de nodige verwarming, het
hergebruik van vuile pampers en bedonderleggers en het
niet aanbieden van aparte dieetvoeding. Directeur Bruno R.
zou zijn boekje meermaals te buiten zijn gegaan. Dat is in ieder
geval wat een aantal ex-personeelsleden van Reniers beweren. De
man werd door de correctionele rechtbank van Leuven op het matje
geroepen en ging in het verweer.
Hij stelt: 'Blijkbaar zijn er een aantal ontevreden
ex-personeelsleden die de krachten gebundeld hebben. Alleen weet
ik niet tegen welke feiten ik me moet verdedigen want er is geen
enkel personeelslid dat wil getuigen. Hoe had ik in hemelsnaam
twintig jaar lang een leidinggevende functie kunnen uitoefenen
als ik dergelijke feiten zou plegen? Bovendien zijn er tal van
verklaringen die de feiten weerlegd hebben. Jammer dat ik door
een aantal mensen word geviseerd.'
Volgens de procureur was het echter door zware druk uit te
oefenen dat de huidige personeelsleden en bewoners niks negatief
over de directeur te vertellen hebben. Het zouden vooral
de bewoners zijn, die zich niet kunnen verdedigen, die het
slachtoffer zijn, denkt de procureur. 'Dat zoveel
verschillende personen onafhankelijk van elkaar naar dezelfde
feiten verwijzen, betekent dat de feiten zich effectief
voorgedaan moeten hebben.'
De procureur eist een gevangenisstraf van twaalf maanden
(eventueel met uitstel) en een boete van 250euro. De advocaat
van de directeur, Guy Michel, begrijpt niet dat er nooit brieven
zijn gevonden in de klachtenbox: 'Van familieleden en artsen
zijn er ook nooit klachten geweest. Bovendien is de zorgsector
een zeer geïnspecteerde en gecontroleerde sector. Al de
negatieve verklaringen over mijn cliënt hadden ze meestal ook
van iemand anders gehoord. Aangezien geen enkel slachtoffer wil
getuigen, kan hij zich trouwens moeilijk verdedigen. De
instelling zit nog steeds vol en er zijn geen familieleden die
de rusthuisbewoners zijn komen weghalen.'
Amper één op
zeven rusthuisbewoners (14%) komt toe met zijn pensioen om de
rekening te betalen. Dit blijkt uit een grootscheepse enquête
van de Socialistische Mutualiteiten.
De resultaten zijn verbluffend. Liefst 86% moet andere
bronnen aanspreken om de maandelijkse factuur te betalen: 53%
gebruikt zijn spaargeld; 23% verkoopt of verhuurt zijn huis; 6%
krijgt hulp van het OCMW; 18% zoekt steun bij familie.
66% van de ondervraagden is dan ook niet tevreden over de
kostprijs van het rusthuis. Het gros van die factuur bestaat uit
de dagprijs, circa 1.300 euro per maand, maar die wordt
verzwaard met allerlei supplementen.
Nog opvallend is dat de hoge factuur voor een kwart van de
ondervraagden de reden is om een opname in het rusthuis uit te
stellen.
OCMW zal
opdraaien voor
kosten i.p.v. kinderen bron:
Knack.be - 23-03-2009
Veel kinderen zullen in de
toekomst niet meer moeten betalen voor hun ouders die in het
rusthuis verblijven. En diegenen die wel nog onderhoudsplichtig
zijn, zullen veel minder moeten neertellen. Daarover ligt
een wetsvoorstel op tafel in de commissie Volksgezondheid, zo
melden de Corelio-kranten.
Als rusthuisbewoners nu hun maandelijkse kostprijs niet kunnen
betalen, legt het OCMW het verschil bij. Het OCMW vordert dat
bedrag op zijn beurt terug van de kinderen.
Als het wetsvoorstel, in de Kamer door Open Vld en CD&V
ingediend, wordt aanvaard, dan zal het OCMW veel vaker alleen
opdraaien voor de rusthuisfactuur. Het bepaalt immers dat het maximumbedrag dat het OCMW
maandelijks kan terugvorderen, daalt van 902 euro naar 375 euro.
Bovendien wordt de inkomensgrens een stuk verhoogd:
wie een
gemiddeld inkomen heeft, hoeft niets meer te betalen voor zijn
ouders.
1 op 5 personen in Vlaamse
woonzorgcentra
drager van MRSA
handhygiëne in woonzorgcentra
voorkomt zorginfecties
Onder
het motto ‘U bent in goede handen’ lanceerde Vlaams minister van
Welzijn, Volksgezondheid en Gezin in het woonzorgcentrum
Salvator in Hasselt een campagne rond handhygiëne in de Vlaamse
woonzorgcentra ter bestrijding van zorginfecties. Zorginfecties zijn infecties die bewoners of patiënten zowel
in ziekenhuizen, rusthuizen als in de thuiszorg oplopen tijdens
het verzorgingsproces. Infecties met MRSA en andere resistente
kiemen zijn daarbij de grootste boosdoeners.
In België sterven jaarlijks ongeveer 1000
mensen door een infectie met MRSA. Uit onderzoek blijkt
dat 1 op de 5 personen in de 753 Vlaamse woonzorgcentra drager
is van MRSA. Het beheersen van MRSA bij bewoners van
woonzorgcentra is dus een belangrijke uitdaging. Hoewel niet
alle zorginfecties te voorkomen zijn, kan een belangrijk deel
ervan worden vermeden door aangepaste maatregelen in
ziekenhuizen en woonzorgcentra. Handhygiëne is hierbij cruciaal.
Daarom wordt deze campagne rond handhygiëne in de Vlaamse
woonzorgcentra gelanceerd. De campagne heeft als doel alle
personeelsleden van de Vlaamse woonzorgcentra, ook het
onderhouds- en technisch personeel, te informeren en te
sensibiliseren over de risico’s van zorginfecties.
Gestandaardiseerd campagnemateriaal moet de personeelsleden
ertoe aanzetten een correcte handhygiëne na te leven om
zorginfecties te voorkomen.
Deze campagne is een initiatief van het Vlaams Agentschap Zorg
en Gezondheid in samenwerking met de koepelorganisaties FOS,
FERUBEL, VVSG en Zorgnet Vlaanderen, en de federale
overheidsdienst Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen
en Leefmilieu.
KHLim
werkt aan afdeling gerontologie
bron:
Het
Belang van Limburg - 6/05/2009 - Luc STANDAERT
Als
alles meezit, kunnen studenten vanaf september 2011 een
bacheloropleiding toegepaste gerontologie beginnen aan de
Katholieke Hogeschool Limburg. De KHLim biedt de opleiding aan
in samenwerking met twee Nederlandse hogescholen, zeggen
departementshoofden Luc Van Gorp en Jokes Maes.
De opleiding gerontologie - de geneeskunde die betrekking
heeft op de ouder wordende mens in al zijn aspecten, ook
50-plussers - is er nog niet. Het dossier voor de ‘macrodoelmatigheidstoets’,
die de eerste stap vormt in het proces om een nieuwe opleiding
te starten, is net ingediend.
Wat is toegepaste gerontologie?
Joke Maes: “We kennen de geriatrie, dat als onderdeel van de
geneeskunde zich specifiek bezighoudt met bejaarden en
ouderdomskwalen. Geriatrie is een klein onderdeeltje van de
gerontologie, die betrekking heeft op de ouder wordende mens in
al zijn aspecten. En dan hebben we het niet alleen over
bejaarden, maar ook over 55-plussers, en gaat het er zeker niet
om de oudere mens te bekijken als ‘probleemgeval’. Het gaat
gewoon over alle aspecten van het ouder worden, waardoor mensen
bijvoorbeeld andere interesses krijgen.”
Luc Van Gorp: “Bij toegepaste gerontologie vormen we deskundigen
die praktische oplossingen geven voor praktische problemen.”
Joke Maes: “Heel veel opleidingen hebben een hoofdstukje
‘ouderen’. Maar er is geen enkele opleiding waar die expertise
gebundeld wordt. En dat zouden we in deze bachelor gaan doen.
Het wordt een multidisciplinaire opleiding met aandacht voor
technologie, voor wonen, voor mobiliteit, vakantie, wellness...
”
Mogelijkheden
En wat kan ik worden met zo’n opleiding?
Luc Van Gorp: “Toen we het project voorstelden aan de focusgroep
- het potentiële werkveld voor de afgestudeerden - kregen we te
horen dat dergelijke gerontologen de volgende dag al mochten
beginnen, als we hen konden leveren. Bij oudere mensen was er
ook een reactie van ‘eindelijk!’.”
Joke Maes: “Een voor de hand liggende werkplek zijn rusthuizen,
maar er is zoveel meer. In de woonsector, bij
vervoersmaatschappijen, bij allerlei adviesdiensten waar mensen
inlichtingen komen nemen als ze minder willen gaan werken ...
Het gaat erom in alle aspecten van de samenleving rekening te
houden met het feit dat mensen ouder worden.”
“Het grote verschil met bijvoorbeeld sociaal werk en
gezondheidszorg is dat die altijd probleemgericht zijn, en dat
de gerontologie vertrekt vanuit de mogelijkheden van ouder
wordende mensen.”
● BELGIË EEN VAN DE LANDEN MET
LAAGSTE
INZET
VAN VERPLEEGKUNDIGEN PER PATIËNT
●DEZELFDE BEROEPSUITOEFENING VOOR
VERSCHILLENDE
OPLEIDINGSNIVEAUS LEIDT TOT
LAAGSTE NIVEAU
●ALS JE MEER VERPLEEGKUNDIGEN
INZET,
GAAN ER MINDER MENSEN DOOD
●OOK DOCENTEN MOETEN MET BEIDE VOETEN
IN PRAKTIJK STAAN
Verpleegkunde
grondig vernieuwen
Gezondheidszorgglijdt weg
als we niets doen
HASSELT -
Verpleegkunde en gezondheidszorg zijn aan het wegzinken in
België. Om te kunnen verhelpen aan de problemen is een
masterplan nodig voor de verpleegkunde dat ingrijpt in zowel het
onderwijs als de beroepsuitoefening. Maar dat masterplan is er
ook. Begin maart kwam een honderdtal vertegenwoordigers uit de
verplegingssector twee dagen bijeen om een nieuwe blauwdruk voor
de verpleegkunde op te stellen.
Professor
Walter Sermeus van het Centrum voor ziekenhuis- en
verplegingswetenschappen van de K.U.Leuven, en Luc Van Gorp,
departementshoofd gezondheidszorg bij de Katholieke Hogeschool
Limburg en nationaal voorzitter van het Wit-Gele Kruis, zijn
twee van de drijvende krachten achter het nieuwe masterplan voor
de verpleegkunde.
Is het dan zo
erg gesteld met de verpleegkunde? Walter Sermeus: “Er is niks aan de hand met de individuele
verpleegkundigen, maar algemeen kan je wel zeggen dat we dreigen
weg te zinken. We hebben uitstekende artsen en verpleegkundigen,
maar daarom hebben we nog geen goede gezondheidszorg,
Eigenlijk kunnen we de vergelijking met een aantal buurlanden
niet meer doorstaan.”
Luc Van Gorp: “De voorbije jaren was er vooral aandacht voor de
kwantiteit, we hadden ‘handjes’ nodig. Maar nu moeten we
dringend iets doen aan de kwaliteit. ”
En wat betekent dat? Walter Sermeus: “In onze blauwdruk geven we vijf
aandachtsgebieden waar iets aan gedaan moet worden. Een groot
aantal dingen kan de sector zelf, en daar zijn we het ook over
eens. Voor andere punten zijn beleidsmatige of wettelijke
ingrepen nodig.”
Zo’n plan heeft wellicht een stevig kostenplaatje. Walter Sermeus: “Net niet! Dat is een van de paradoxen. Er
is voldoende onderzoek dat aantoont dat de inzet van meer en
beter gekwalificeerd personeel leidt tot kortere
ziekenhuisopnames. Door meer en betere zorg worden ook veel
dure complicaties vermeden. Kortom, de inzet van meer
gekwalificeerd personeel zal onze gezondheidszorg op termijn
zeker niet duurder maken.”
Wat gaat er nu gebeuren met die blauwdruk? Luc Van Gorp: “Die leggen we vanuit de sector op de tafel
van de politiek. Veel van de voornemens - waar we trouwens
streefdata op geplakt hebben - moet de sector zelf realiseren,
en daarvoor hebben we ons geëngageerd. Voor een aantal andere
dingen hebben we beleidsbeslissingen nodig, maar we hebben wel
de indruk dat de beleidsmensen in dezelfde richting denken als
wij. Laten we zeggen dat de ontwikkeling bezig is.”
Walter Sermeus: “Maar het wordt wel dringend!”.
5 aandachtspunten:
PROMOTIE
VERPLEEGKUNDE: Het beroep moet aantrekkelijker worden
voor getalenteerde jongeren. Nu is
minder dan de helft van de studenten bachelor verpleegkunde
afkomstig uit het ASO. Vroeger was dat meer dan de
helft. Dat cijfer moet weer omhoog.
AFSTEMMEN
OPLEIDING EN BEROEPSUITOEFENING: Er zijn 2 soorten
opleiding verpleging: wat vroeger de 4de graad genoemd werd
en wat binnenkort bij het hoger beroepsonderwijs zal horen;
en de bachelor verpleegkunde. Die
verschillende opleidingsniveaus leiden tot precies dezelfde
beroepsuitoefening. Door de situatie glijdt het beroep af
naar het laagste niveau, terwijl in de rest van
Europa de omgekeerde beweging bezig is.
COMPETENTIES VAN DE DOCENTEN: docenten voor de 4de
graadsopleiding moeten een masterdiploma hebben. Voor de
bacheloropleiding wordt dat op termijn een doctoraat. De
docenten moeten ook met beide voeten
in de praktijk blijven staan. Er wordt gekozen voor
voor gedeelde aanstellingen, voor mensen die zowel met
onderwijs en onderzoek als met de praktijk bezig zijn.
PATIËNTVEILIGHEID EN KWALITEIT: nu wordt verpleegkunde
beschouwd als een kostenfactor in de gezondheidszorg. Maar
verpleegkundigen bieden ook een toegevoegde waarde, en het
beroep moet daarop afgerekend worden in plaats van op
aantallen en uren. Momenteel zijn wij
één van de landen met de laagste inzet van verpleegkundigen
per patiënt. Onderzoek wijst uit dat er een rechtstreeks
verband is met de mortaliteit. Als je meer
verpleegkundigen inzet, gaan er minder mensen dood.
PERSONEEL
EN ORGANISATIE: het creëren van
goede werkomstandigheden en ondersteuning zodat de
verpleegkundige zich kan concentreren op de zorg voor de
patiënt.
98% van Vlamingen wil
niet naar een rusthuis
bron:
De Standaard - 21/04/2009 (Belga bvb)
Bijna
iedereen (98 procent) van de actieve bevolking wil liefst van al
nooit in een rusthuis terechtkomen. Drie vierde zou zijn oude
dag graag thuis doorbrengen. Bovendien blijft de Vlaming rekenen
op steun van zijn familie. Dat blijkt uit een enquête van CM
Midden-Vlaanderen bij meer dan 1.200 Vlamingen. De resultaten
staan in het aprilnummer van huis-aan-huis-blad "Cava?" van CM
Midden-Vlaanderen.
Aan de enquête namen zowel gepensioneerden als
niet-gepensioneerden, zorgbehoevenden en niet zorgbehoevenden
deel. "Eén van de meest opvallende resultaten is dat het
beeld dat we hebben van onze rusthuizen niet bijster positief
is", luidt het. "Hoewel één Vlaming op drie kans maakt om ooit
in een rusthuis terecht te komen, wil vrijwel niemand dit."
Terwijl drie op vier niet-zorgbehoevenden denken hulp van de
kinderen te krijgen, blijkt dat maar bij 40% van de zorgbehoevenden daadwerkelijk het geval.
Van de partner wordt in 62% van de gevallen steun
verwacht, terwijl dat maar het geval is bij 43%. Voorts geeft64% van de
zorgbehoevenden aan hulp te krijgen van mensen in zijn omgeving.
In een kleine 20% van de gevallen steekt de buurman of -vrouw wel eens een handje toe.
Drie kwart van de ondervraagden wil voor zijn zestigste zijn
loopbaan stopzetten en gemiddeld vinden we 58 jaar een mooie
leeftijd om met pensioen te gaan. Terwijl de verwachte
pensioenleeftijd in 2008 nog op 62 jaar lag, denkt de helft van
de Vlamingen maar op 65 jaar met pensioen te kunnen gaan om zo
zijn pensioen veilig te stellen.
Vlamingen zijn zich bewust van het probleem van de
betaalbaarheid van de pensioenen in de toekomst. Zo denkt bijna
de helft van de niet-gepensioneerde respondenten niet rond te
zullen komen met zijn wettelijk pensioen. Zelfs met een
aanvullend pensioen, waarvoor maar liefst 70 % nu al spaart,
vreest één op vier dat dit niet zal lukken. In een rusthuis
verblijven werd overigens in een half jaar tijd bijna 4procent
duurder.
Eén op drie van de gepensioneerden geeft inderdaad aan niet
rond te komen met zijn wettelijk pensioen. Van de
gepensioneerden met een aanvullend pensioen (slechts 30% van de
groep gepensioneerden) kan 95% er echter wel gewoon tot ruim van
leven. Uit het onderzoek bleek eveneens dat we steeds vroeger
beginnen sparen voor onze oude dag: gemiddeld 31 jaar.
Pensioensparen (87%), een groepsverzekering (36%) en een
spaarrekening (36%) zijn de populairste formules.
"Liever dood dan in een rusthuis"
aldus een paar van de reacties in 'Avondpost'
van radio 2. Luister naar de meningen van enkele
Limburgers over het gevoel dat, een eventueel eigen verblijf in
een rusthuis, bij hen oproept.
In 2060 is 11,2
procent van de Vlamingen 80-plusser en zijn er in Vlaanderen
liefst 11.000 100-jarigen, tegenover 750 nu. Dat blijkt uit
cijfers die de Studiedienst van de Vlaamse regering bij elkaar
heeft gebracht. In vergelijking met 2005 zal de Vlaamse
bevolking tegen 2060 met 15 procent zijn aangegroeid, tot iets
meer dan 7 miljoen. Voor België stijgt het aantal inwoners tegen
dan tot 12,7 miljoen, ruim 2 miljoen meer dan de 10,6 miljoen op
dit ogenblik.
82-jarige non
voor de rechter wegens diefstal dementerende bejaarde
De 82-jarige kloosteroverste van de
Arme Klaren in Roeselare stond gisteren voor het Gentse hof van
beroep terecht omdat ze een demente bejaarde 115.000 euro
ontfutselde. Dat schrijft Het Laatste Nieuws.
Antoinette Librecht schonk een deel van het gestolen geld aan de
Brugse bisschop Roger Vangheluwe, die daarvan evenwel niet op de
hoogte was. Hij kreeg voor zijn verjaardag en zijn
priesterschapsjubileum telkens 2.500 euro cadeau. Ook een pater
deelde in de buit.
De non beweert dat de bejaarde toestemming had gegeven om haar
geld aan "goede doelen" te schenken, maar een testament bij een
notaris bewijst het tegendeel. (hln)
In
een ziekenhuis in Brussel is de Vlaamse acteur
Nand Buyl
overleden. Hij was één van de boegbeelden van de Vlaamse toneel-
en televisiewereld. Buyl speelde in de jaren vijftig en zestig
hoofdrollen in de populaire Vlaamse tv-series Schipper naast
Mathilde en Axel Nort. Verder speelde hij in talloze Vlaamse
bioscoopfilms. Later werd hij ook regisseur en leraar drama aan
de Koninklijke Vlaamse Schouwburg in Brussel. Nand Buyl, die
getrouwd was met de actrice
Chris Lomme,
was 86 jaar.
film:
VIDANGE
PERDU
De bejaarden zijn
het glas van de maatschappij
dat je mag weggooien, omdat je er toch geen statiegeld voor
terugkrijgt...
Regie: Geoffrey Enthoven
Scenario: Jaak Boon en Geoffrey Enthoven
Met: Nand Buyl, Viviane de Muynck, Leo Achten, Liesje Patteet,
Marijke Pinoy e.a.
88 min. / België / 2006
Nand Buyl die z’n middelvinger opsteekt; ik moet toegeven dat
het lang geleden was dat ik nog zo’n catchy filmaffiche had
gezien. Niet alleen is het een sterk beeld, het is ook de
essentie van de film: ‘Vidange perdue’ is
een welgemeende fuck you naar de maatschappij die de ouden van
dagen het liefst opgeruimd-staat-netjes in een rusthuis ziet
vegeteren.
Deze film is volledig gewijd aan Lucien (Nand Buyl), een
koppige tachtiger die het na de dood van zijn vrouw moeilijk
kan redden in zijn eentje. Zijn huis is een varkensstal, hij
grijpt wat te vaak naar de fles en werkt zich iets te vaak in
nesten. Zijn dochter is een zenuwinzinking nabij en eist dat opa
naar een rusthuis gaat en zijn huis verkoopt zodat zij haar
droom op wieltjes (een mobilhome) eindelijk kan waarmaken. Maar
Lucien blijft nukkig volhouden. Hij wil nog wat van het leven
profiteren, wil de zaken op zijn manier doen, hoewel hij enkel
op tegenwind stuit. De enige bij wie hij nog steun vindt, is
zijn kleindochter (de generatie die überhaupt het verst af ligt
van de zijne), maar die vertrekt op Erasmus naar Parijs.
Dan leert hij
Sylvia (Marijke Pinoy) kennen, zijn nieuwe buurvrouw. In de
46-jarige Sylvia meent hij zijn gelijke gevonden te hebben. Ze
tracht net als hij verwoed een nieuw leven op te bouwen en
steunt hem in zijn strijd tegen ‘de ophokplicht’. Ze
probeert van hem een nieuwe man te maken of toch ten
minste eentje die voor zichzelf kan zorgen en geen ei moet
bakken met een kookboek bij de hand. Als hun bijzondere
vriendschap zijn dochter en vrienden ter ore komt, wordt
Sylvia meteen als een ‘bedreiging voor de erfenis’ gecatalogeerd.
Lucien stuurt kwaad zijn eigen dochter wandelen. Wanneer er dan
nog eens in de krant een prof de radicale uitspraak maakt dat
het zinloos is om 85-plussers nog medische verzorging te
bieden, is bij Lucien de maat vol en schrijft hij een boze
lezersbrief naar het Laatste Nieuws onder de kop ‘vidange
perdue’: de bejaarden zijn het glas van de maatschappij
dat je mag weggooien, omdat je er toch geen statiegeld voor terugkrijgt...
Regisseur
Geoffrey Enthoven maakt van Lucien ook een koppige
briefschrijver. Lucien is een mens van vlees en bloed en
wordt ook nergens verheerlijkt tot lieve bompa. Het
bewijs: Lucien is a pain in the ass. Hij loopt de hele dag in
pyjama, valt dronken in slaap achter zijn stuur en steekt per
ongeluk zijn eigen keuken in de fik als hij in een dronken bui
frietjes wil bakken. Hij laat zich vaker leiden door zijn pik
dan door zijn gezond verstand. Hij doet kortom net waar hij
zin in heeft.
Maar Lucien is
ook eenzaam en vertegenwoordigt een generatie van mensen die
zich wat in de steek gelaten voelt: “Ze zouden de mensen
moeten verbieden om oud te worden,” zegt Lucien op een bepaald
moment in de film. Dat is het gevoel waar waarschijnlijk velen
mee worstelen: op een bepaalde leeftijd kom je in een
categorie terecht waarin het nog moeilijk is om je zin te doen
of zelfs maar jezelf te blijven. Je wordt opgesloten in
een rustoord of je gaat inwonen bij je kinderen met alle
gevolgen van dien. Men gaat ervan uit dat je je leven nu wel
geleden hebt, iedereen gaat wat luider tegen je praten, je
eigen kinderen betuttelen je als een klein kind en alles wordt
voor jou beslist. Dat je nog seksueel actief bent,
daar wil men al helemaal niets over horen. Alsof je op je
tachtigste geen nieuwe dingen meer kan ontdekken en kan genieten
van het leven. Eén scène illustreert dit gevoel
afgeschreven te zijn op een erg pijnlijke manier: wanneer
hij samen met zijn dochter dan toch eens een bejaardentehuis
gaat keuren, spreken de baas en zijn dochter over hem alsof hij
er zelf niet bij is en vragen ze hem zelfs een controlearmband
even te testen alsof hij als een hond aan de leiband moet.
Julien maakt zich uit de voeten, maar komt terecht op de
dementeerafdeling, die hij niet kan verlaten zonder een code in
te toetsen. Hij roept de zuster, maar die kijkt niet eens om.
Hij wordt automatisch tot die groep gerekend.
(Ferdi)Nand
Buyl is al eeuwen acteur en nu pas pakt hij zijn eerste echte
hoofdrol, niet te geloven eigenlijk. De Sean Connery van
Vlaanderen (iemand een betere vergelijking?) blijft er ondanks
de plooitjes en rimpeltjes in zijn gezicht uitzien als een echte
deugniet. Geweldig hoe hij in de billen van Viviane de Muynck
knijpt of zijn dochter van een grappig weerwoord dient. Buyl is
puur natuur. De chemistry met Marijke Pinoy als Sylvia blijft een beetje uit
en de hysterische dochter (Misée Wyns) komt wat geforceerd over. Liesje Patteet als de kleindochter Julie is dan
weer een aangename verrassing.
Net als de
gedurfde frisse soundtrack: Tom Kestens (Lalalover) en Pascal
Garnier (Krewcial) maakten een mix van licht melancholische
gevoelige snaartjes en luchtige Air-achtige songs. De muziek
geeft mooi de levenslust weer die in Lucien broedt, maar die er
maar niet mag uitkomen. En vooral het openingsnummer is
meteen een voltreffer. We krijgen een close-up te zien van Nand
Buyls rimpelsnoet, terwijl een stem zachtjes zingt: 'I am the
only one'. (De Engelse titel van de film luidt trouwens: the only one.) Een beeld om te onthouden, en de perfecte
verheerlijking van Nand Buyl, want zo is er inderdaad maar één
en het is toch echt zijn film geworden.
Het einde van de
film is er een beetje aangeplakt en breekt met de realistische
toon die in heel de film zo mooi was volgehouden. Regisseur
Geoffrey Enthoven ('Les Enfants de l'Amour') haalt met ‘Vidange
Perdue’ geen must-see movie in huis. Wat krijgen we wel op onze
boterham? Geen ‘Confituur’ alleszins, maar een sympathiek,
grappig filmpje, dat gezien mag worden en waar de doorsnee
Vlaming zich maar al te graag in zal herkennen (elke Vlaming
zijn friteuse!). En zoals ze het zo mooi op de gezelschapsspelletjes
quoteren, geen discriminatie: deze film is voor iedereen van
1 tot 99!
(Barbara VAN RANSBEECK - 20/06/2006)
COPLINTHO-PROJECT wil communicatie
tussen
patiënt en verzorger verbeteren
bron: Het Belang van
Limburg - 13/03/2009
Hasselt - Het
Coplintho-project wil de communicatie tussen patiënt en
verzorger verbeteren.
Stel
je bent 75, diabetespatiënt en je woont alleen. Elke dag komt er
een verpleegkundige langs om je te verzorgen. Daarnaast heb je
nog een zus die geregeld binnenspringt en ben je in behandeling
bij een huisarts en een specialist. Al die mensen hebben een
dossier over jouw aandoening, mar praten nauwelijks met elkaar.
Het Coplintho-propject van het onderzoekscentrum IBBT wil daarin
verandering brengen. "Coplintho is een elektronisch platform
waarop alle betrokken partijen kunnen inloggen en zo informatie
uitwisselen en met elkaar praten", zegt Ann Ackaert
(foto), coördinator van het Coplintho-project. "In de
gezondheidssector zijn er maar weinig middelen om goed te
communiceren. Omdat er zoveel mensen en instanties betrokken
zijn bij het opvolgen van een patiënt, kunnen ze niet altijd en
overal met elkaar overleggen. Na gebruikersonderzoek hadden we
door dat er iets niet klopte met de communicatie tussen
ziekenhuizen, thuisverpleegkundigen, huisartsen en
mantelzorgers.
Briefjes "Een voorbeeld: normaal
gezien wordt er na het ontslag uit een ziekenhuis een brief aan
de verpleegkundige gegeven, waarin de nodige medische en
verpleegkundige informatie staat. Die brief wordt ook naar de
huisarts doorgestuurd, die dan een zorgvoorschrift voor de
thuisverpleegkundige maakt. De transfer van die briefjes is op
zich al een heel gedoe. De thuisverpleegkundige moet zich soms
speciaal verplaatsen of gewoon beredderen, omdat ze informatie
of formulieren niet op tijd gekregen heeft."
Beveiligd Volgens Ackaert leidt dit
tot misverstanden, waarbij men dan informatie kwijt geraakt. "We
hebben in kaart gebracht wat patiënten, mantelzorgers en
zorgverstrekkers eigenlijk willen. Veel oudere patiënten voelen
zich soms onveilig en hebben nood aan een bereikbare alarmknop.
Anderen zijn eenzaam en willen met lotgenoten kunnen praten.
Verpleegkundigen willen administratieve en organisatorische
vereenvoudiging. Zodat ze bepaalde informatie al op voorhand op
een centrale, steeds bereikbare plaats kunnen raadplegen, zonder
dat ze nog eens met de huisarts of de mantelzorger moeten
overleggen.
Coplintho bundelt al die informatie en mogelijkheden op een
elektronische, goed beveiligd platform.
VIRTUEEL DAGBOEK
Hasselt -
Coplintho kan ook een geheugensteun of virtueel dagboek zijn.
An Ackaert: "MS-patiënten bijvoorbeeld, moeten om de drie tot
zes maanden op controle bij de arts. Die vraagt dan hoe de
afgelopen periode verlopen is. Maar begin maar eens
gedetailleerd te vertellen over wat er al die maanden terug
gebeurd is. Op een audio-dagboek kunnen patiënten een boodschap
inspreken voor zichzelf. Het wordt ook al professioneel gebruikt
door het verpleegkundig personeel dat berichten kan achterlaten
aan de mantelzorger: dit medicijn is op, hij heeft daar pijn,
enz."
Het Coplintho-project zit wel nog in een projectfase.
Belangrijke stap naar
zorgvernieuwing ouderensector
Het
Woonzorgdecreet is een integraal decreet voor thuiszorg en
residentiële ouderenzorg dat inspeelt op het ondersteunen van
zelfstandigheid en zelfredzaamheid van oudere mensen. Tegelijk
voorziet het in maximale zorg voor wie dat nodig heeft. De
basisbegrippen van het decreet zijn zorg op maat en
zorgcontinuïteit gedurende het hele zorgtraject van mensen.
Het
Woonzorgdecreet werd door het Vlaamse parlement goedgekeurd. Het
vervangt zowel het thuiszorgdecreet van 1998 als het
ouderendecreet van 1985. Minister Vanackere zette het in de
steigers, minister Heeren finaliseerde dit nieuwe kader.
Veel zorgbehoevenden kunnen thuisblijven omdat mantelzorgers en
vrijwilligers die zorg op zich nemen. Dankzij het decreet kan
voor deze informele zorgvormen een nieuw kader uitgetekend
worden voor de gastopvang en de oppas door vrijwilligers. Ook
het professionele zorgaanbod aan huis wordt versterkt en
uitgebreid. Gezinszorg en aanvullende poetszorg
(schoonmaken, karweitjes opknappen, oppashulp) worden
samengebracht om een efficiëntere werking te realiseren.
Soms is het beter dat mensen gedurende een korte periode
buitenshuis zorg krijgen. Dat kan via tijdelijke opvang waardoor
ook de mantelzorgers niet overbelast raken. Er komen meer
dagverzorgingscentra en centra voor kortverblijf. Nachtopvang en
opvang in gastgezinnen worden in heel Vlaanderen verder
uitgebouwd en het herstelverblijf wordt erkend als zorgvorm.
Serviceflats worden assistentiewoningen. Meer nog dan de
serviceflats combineren deze assistentiewoningen zorg met
aandacht voor sociale cohesie. Vandaag verhuizen veel mensen van
een serviceflat naar een rusthuis wanneer ze ernstig
zorgbehoevend worden. Assistentiewoningen zullen onder bepaalde
voorwaarden erkend kunnen worden als woongelegenheid in een
woonzorgcentrum. Voordeel hiervan is dat de zorgbehoevende
dezelfde zorg krijgt als in een woonzorgcentrum zonder dat hij
moet verhuizen.
De bestaande rusthuizen evolueren naar woonzorgcentra die een
nieuwe dynamiek ontwikkelen en ook buiten hun muren zorg- en
dienstverlening bieden. Anderzijds krijgen ook de diensten
gezinszorg en aanvullende thuiszorg en andere
thuiszorgvoorzieningen de kans om een aantal zorgtaken in het
woonzorgcentrum op te nemen.
Er wordt ten slotte ook bijzondere aandacht besteed aan de
financiële toegankelijkheid van de zorg. Daarom zal in de
toekomst het systeem waarbij de bijdrage die gebruikers
betalen gekoppeld is aan het inkomen en de gezinslast gelden
voor alle thuiszorgvoorzieningen. Het woonzorgdecreet creëert
het kader voor verdere uitwerking van een maximumfactuur in
de thuiszorg.
Een aantal uitvoeringsbesluiten die de inhoud ervan moeten
concretiseren, worden nog tijdens deze legislatuur voorgelegd
aan de Vlaamse Regering.
Test je mentale veerkracht,
depressiviteit, angst of stress
De campagne
‘Fit in je hoofd, goed in je vel’ heeft een zelftest
geestelijke gezondheid ontwikkeld. Het is de bedoeling dat
problemen vroeg gedetecteerd worden en dat, indien nodig,
gepaste hulp wordt gezocht. Vlaams
minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin Veerle Heeren
lanceerde op 19 februari op de website www.fitinjehoofd.be een
online test waarbij iedereen zijn geestelijke gezondheid kan
testen. De test is een nieuw onderdeel van de ‘Fit in je hoofd,
goed in je vel’-campagne die in 2006 werd opgestart om het
belang van een goede geestelijke gezondheid onder de aandacht te
brengen en het taboe rond geestelijke gezondheidsproblemen te
doorbreken.
De test maakt
deel uit van het Vlaams actieplan suïcidepreventie en is
een vorm van ‘e-health’. Bij e-health gaan gebruikers via
online-kanalen aan de slag om hun gezondheid te verbeteren. In
Vlaanderen staat e-health nog in zijn kinderschoenen, in het
buitenland -onder andere in Nederland- zijn er op dit vlak al
successen geboekt.
De online test op
www.fitinjehoofd.be
bestaat uit verschillende onderdelen: je kan er je mentale
veerkracht mee testen, maar ook depressiviteit,
angst, stress en andere klachten komen aan bod. De
test gaat ook na hoe goed je omgaat met problemen of
moeilijkheden. Hij biedt geen pasklare oplossing op maat, maar
wil mensen doen stilstaan bij de mogelijke problemen die ze
hebben op het vlak van geestelijke gezondheid zodat ze actief op
zoek kunnen gaan naar gepaste hulp.
Voor elk
onderdeel van de test krijgt de gebruiker een persoonlijk
profiel met meer uitleg over de specifieke klacht. Hij wordt
daarbij telkens verwezen naar de website
fitinjehoofd.be
waar algemene aanbevelingen worden geformuleerd over
geestelijke gezondheid. Op de website staan heel wat
tips, opdrachten en informatie waar mensen zelf mee aan de slag
kunnen. Voor elk specifiek probleem bevat de website ook
telkens coördinaten van hulpverleners en gespecialiseerde
zorgcentra voor wie begeleiding nodig heeft.
Het doel van de
nieuwe test is om nog meer mensen vertrouwd te maken met de
website.
De test werd
ontwikkeld door het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid en het
Vlaams Instituut voor Gezondheidspromotie en Ziektepreventie(VIGez)
samen met ISMLimits, een spin-off van de K.U.Leuven
gespecialiseerd in werken rond stress, depressie, faalangst e.d..
Vanaf 1 februari
2009 wordt gewerkt met één inspectie en één verslag, waarbij
alle ROB-normen, alle vereisten m.b.t. de kwaliteitsregelgeving
en de RVT-normen, indien van toepassing, aan bod kunnen komen.
Dat betekent concreet dat er één inspectiebezoek en één
inspectieverslag komt waarin zowel de ROB-, RVT- als
kwaliteitsnormen worden geïnspecteerd.
Het nieuwe inspectie-instrument is ingedeeld in thematische
modules. Bij iedere inspectie komen minstens volgende
basismodules aan bod: profiel en aantal gebruikers,
personeel, hulp- en dienstverlening, facilitaire
dienstverlening, infrastructuur en bejegening.
Ieder jaar wordt er daarboven nog een focus vastgelegd, waarbij
extra modules worden geïnspecteerd. Voor 2009 zijn deze extra
modules: inspraak/klachten en management. Het
principe van responsabilisering blijft gelden. De voorziening
kan dus in haar dossiers, of op de werkvloer, aantonen dat zij
bepaalde smk’s of procedures in de praktijk brengt.
De inspectie zal
vanaf februari onaangekondigd gebeuren. Wanneer tijdens
het onaangekondigd bezoek zou blijken dat een bepaald deel van
de inspectie niet geïnspecteerd kan worden omdat een specifiek
personeelslid door omstandigheden (zoals verlof, ziekte …) niet
aanwezig is, wordt er indien nodig een nieuwe afspraak gemaakt.
De bedoeling is wel dat het overgrote deel van de inspecties op
één dag gebeurt.
De
ouderen van vandaag zijn niet meer de ouderen van vijftig jaar
geleden. Met dit statement wil de Vlaamse Ouderenraad de
stereotiepe opvattingen over senioren aanpakken. Ouderen zijn
niet allemaal zorgbehoevend, integendeel: veel van hen zijn
actief, sportief en geëngageerd.
"De
beeldvorming over ouderen is verkeerd", zegt Mie Moerenhout,
directeur van de Vlaamse Ouderenraad. "Het is waar dat sommige
ouderen zorg nodig hebben, maar de meerderheid is zelfstandig.
Het is ook waar dat ouderen een pensioen krijgen. Maar toen zij
werkten, hebben zij ook steeds afgedragen voor de
gepensioneerden van toen." Bovendien merkt Moerenhout op dat
ouderen veel van de kosten zelf betalen. Vaak gaat hun volledige
pensioen naar een rusthuis.
Sporten Niemand weet waar de stereotypen vandaan komen, maar dat ze
circuleren is zeker. "Ze zorgen zelfs voor negatieve
verwachtingen. Ouderen denken dat ze sowieso in een rusthuis
zullen terechtkomen en dement zullen worden", verduidelijkt
Moerenhout. "Ouderen willen eigenlijk niets liever dan deel
blijven uitmaken van de maatschappij."
"De meeste
ouderen zijn erg actief en hebben een volle agenda," gaat
Moerenhout verder. Ouderen zijn niet alleen bezig met eten
maken, wassen en opruimen, maar ze nemen ook deel aan
ontspannende activiteiten zoals een reis, een uitstapje of
sporten.
In veel van die
activiteiten zorgen ze bovendien voor een 'return aan de
maatschappij'. "Dat gaat van de kleinkinderen opvangen tot
de kinderen helpen met herstellingen aan het huis of strijken."
Veel ouderen zijn ook vrijwilliger in allerlei verenigingen, ze
helpen in de palliatieve zorg of zijn opzichter in een
natuurdomein of erfgoedconservator. "Al deze activiteiten komen
niet in beeld, maar neem de ouderen weg en de maatschappij zou
mank lopen", besluit Moerenhout.
Jongeren "Er zijn veel gelijkenissen tussen ouderen en jongeren", zegt
Moerenhout. De Vlaamse Ouderenraad zit vaak samen met de Vlaamse
Jeugdraad. "Als we dan praten over intergenerationele
solidariteit, stoten we dikwijls op dezelfde problemen. Zo
zijn beide groepen een 'aparte' groep en een 'probleemgroep'.
Maar jongeren hebben niet allemaal problemen en ouderen
hebben niet allemaal zorg nodig."
Maar dé
oudere bestaat niet, net zomin als dé jongere. "Hoe ouder
mensen worden, hoe meer ze trouwens van elkaar gaan verschillen.
Dat komt door hun levensgeschiedenis. Alles wat zij meemaken,
hun opleiding, hun werk en hun kinderen, vormen hun karakter en
scherpen hun vaardigheden aan. Mensen worden meer zichzelf
naarmate ze ouder worden", zegt Moerenhout.
Brochure De werkgroep 'media' van de Vlaamse Ouderenraad probeert die
stereotypen nu uit de wereld te helpen met de brochure
'Beeldvorming over ouderen'. Die vindt u op de website van de
Vlaamse Ouderenraad
(of
hier).
VEERLE HEEREN (CD&V) NIEUWE MINISTER VAN
WELZIJN, VOLKSGEZONDHEID EN GEZIN
"Overstap
van thuis naar woonzorgcentra moet naadloos gebeuren en
kwaliteit van rustoorden moet centraal staan"
Op
2 januari 2009 werd Veerle minister van Welzijn, Volksgezondheid
en Gezin. Over haar ministerschap vind je ook meer terug op haar
website
www.veerleheeren.be.
Veerle (43) woont in Velm (Sint-Truiden)
en, zetelt sinds 1995 ook in de gemeenteraad van Sint-Truiden.
Ze is getrouwd en moeder van een zoon. In 1989 studeerde ze af
als licentiaat in de rechten aan de VUB.
De Vlaamse CD&V-fractie wijst erop
dat Heeren zich heeft ontpopt tot een specialiste in het
beleidsdomein Wonen die voortdurend de link met het domein Zorg
probeert te leggen.
1,4 miljoen
Vlaamse ouderen
verwachten meer inspraak
Naar
aanleiding van de komende Vlaamse en Europese verkiezingen heeft
de Vlaamse Ouderenraad, in samenwerking met de 31
lidorganisaties, twee memoranda opgesteld. Ze bevatten een
krachtige boodschap die gericht is aan de toekomstige
beleidsmakers en bundelen de verwachtingen van de
ouderenorganisaties ten aanzien van het Vlaamse en Europese
beleid in het algemeen.
Meer
dan 23 % van de Vlaamse bevolking zijn 60-plussers;
vergrijzing en ontgroening zijn dan ook de actuele thema’s in
onze huidige samenleving. Toekomstige beleidsmakers staan voor
een grote maatschappelijke uitdaging om op deze evoluties
gepaste en structurele oplossingen te formuleren. Het is hoog
tijd om beloftes om te zetten in daden.
Bovendien hebben vele beleidsdomeinen een raakvlak met het leven
van ouderen. De voorwaarden die ouderen in staat stellen
verder in de maatschappij te participeren en zelfstandig te
functioneren, dienen voortdurend verbeterd te worden en
afgestemd op de individuele en evoluerende levensomstandigheden.
Van de nieuwe
beleidsverantwoordelijken wordt verwacht dat de inspraak van de
1,4 miljoen Vlaamse ouderen in een inclusief beleid zowel in
Vlaanderen als in Europa gevraagd en beluisterd wordt. De
Vlaamse Ouderenraad vraagt hierbij extra aandacht voor de
diversiteit die binnen deze ruime bevolkingsgroep bestaat en wil
dat dit resulteert in een kwalitatief Ouderenbeleid waarbij geen
enkele oudere uit de boot valt.
Eenzaamheid
even schadelijk
voor de gezondheid als roken
CHICAGO
- Eenzaamheid is even schadelijk voor de gezondheid als roken
en obesitas. Dat beweert psycholoog John Cacioppo van de
universiteit van Chicago.
Een gebrek aan
contact met anderen maakt ons niet alleen ongelukkig, maar ook
ziek. Een gevoel van afwijzing of isolatie verhoogt de
bloeddruk en verzwakt het immuunsysteem.
Dat geeft meer kans op hartaanvallen en beroertes.
Eenzaamheid bevordert ook het ontstaan van Alzheimer.
Uit Cacioppo’s onderzoek blijkt zelfs dat de gevolgen van
eenzaamheid even erg zijn als de effecten van roken en obesitas."Eenzaten
hebben een slechte gezondheid doordat ze minder sporten en meer
vetten en suikers eten. Allen zijn verlaagt ook de zelfcontrole
en verstoort de nachtrust, waardoor mensen sneller naar drank
end drugs grijpen. Internet en de veranderende samenleving
werken eenzaamheid bovendien in de hand", besluit Cacioppo.
In
het nieuwe, nog te bouwen, rustoord op de Genkse Welzijnscampus
zullen de bejaarden een enkel- of polsband dragen. Zo kan het
verplegend personeel vanuit een centraal punt de gasten dag en
nacht volgen.
Het
nieuwe verzorgings- en rusthuis wordt met 285 bedden een van de
modernste van Vlaanderen en wordt uitgerust met de nieuwste
technische snufjes. De pols- en enkelbanden moeten er voor
zorgen dat het personeel al de bejaarden op elk moment van de
dag kan opsporen.
wreed? “Het dragen van een pols- of enkelband klinkt misschien wreed en
doet bij niet-ingewijden aan gevangenistoestanden denken, maar
het is belangrijk voor de veiligheid van de bewoners,” legt
OCMW-voorzitter Guido Vandebrouck uit.
“We
vragen vooraf uiteraard toestemming aan de mensen. Als ze
weigeren moeten de bewoners of hun kinderen wel tekenen dat zij
de verantwoordelijkheid dragen.”
sensoren en dedectoren
Naast de enkelbanden worden ook overal sensoren en detectoren
aangebracht zodat vanuit de centrale bijvoorbeeld kan
gecontroleerd worden of de bejaarde zijn waterkraan op de kamer
goed heeft dichtgedraaid, of dat hij of zij in bed ligt.
De bouw van het nieuwe rustoord start in augustus.
KONINGIN BEATRIX
ROEPT OP OUDEREN NIET AF TE SCHRIJVEN
bron:
ap
DEN HAAG - De Nederlandse
koningin Beatrix vindt dat de maatschappij het zich niet kan
permitteren ouderen af te schrijven. Dat zei ze donderdag in
haar kerstrede. Vergrijzing heeft ook een verrijkende kant, zei
de vorstin.
Ouderdom wordt vaak
alleen als probleem gezien. Daarbij denkt men aan gebreken
en hulpbehoevendheid, oplopende kosten en hoge eisen aan de
gezondheidszorg. Maar de maatschappij kan zich niet veroorloven
ouderen af te schrijven; vergrijzing heeft ook een
verrijkende kant', aldus Beatrix.
'De vrije tijd kan positief
worden benut. Er komt ruimte om na te denken, nieuwe wegen in te
slaan, activiteiten te ontplooien en zich in te zetten voor
anderen. Levenservaring en wijsheid kunnen worden verzilverd
als ouderen die mogelijkheden ook zelf aangrijpen.'
In
België leeft bijna een kwart van de 65-plussers onder de
armoedegrens, terwijl dat in Nederland maar 6 procent is. De
kloof tussen Nederland en België wordt almaar breder.
De afgelopen jaren daalde het aantal
armen bij onze noorderburen van 12 naar
10 procent. Bij ons steeg dat tot 15
procent. Arm is wie minder dan 60
procent van het gemiddelde inkomen
verdient. Nederland is nu een van de
rijkste landen van de Europese Unie,
België zit onder het EU-gemiddelde.
Er bestaan grote verschillen tussen de
bevolkingsgroepen: het percentage
65-plussers onder de armoedegrens loopt
op tot 23 procent, of bijna 1 op de 4
senioren. In Nederland gaat het om 6
procent van de senioren, of vier keer
minder dan bij ons. Dat blijkt uit
cijfers die staatssecretaris voor
Armoedebestrijding Jean-Marc Delizée
(PS) meedeelde aan Kamerlid Guido De
Padt (Open Vld). (belga/tdb)
Tijdens
een modeshow in Japan werd afgelopen week een wel heel
uitzonderlijk kledingstuk geshowd: de luier voor ouderen. Voor
een publiek van ruim vierhonderd mensen kwam een collectie van
170 luiers voorbij.
TABOE
De initiatiefnemer van de modeshow wil de seniorenluier uit
het verdomhoekje halen. "Veel mensen schamen zich ervoor,
dat is niet nodig. Nu kunnen we er op een vrolijke manier
over praten", aldus Kiyoko Hamada. In de catalogus van de
organisator kunnen de bezoekers van de modeshow alle modellen
nog eens goed bekijken, van de simpele luiers tot luxe
uitvoeringen met antibacteriële inlegvellen.
VERGRIJZING
In Japan is een vijfde van de bevolking 65 jaar of ouder. Door
de toenemende vergrijzing hebben steeds meer mensen de luier
voor senioren nodig. De markt van seniorenluiers in Japan is,
volgens cijfers van de marktleider, goed voor ongeveer 110
miljard yen (710 miljoen euro) per jaar. (anp/bf)
Europese patiënten hebben tussen 2000 en
2007 zo’n drie miljard euro meer voor
hun medicijnen betaald dan nodig was
doordat farmaceutische bedrijven de
verkoop van goedkopere versies van die
medicijnen moedwillig tegenhielden of
vertraagden. Dat heeft de Europese
Commissie vrijdag gezegd.
De tactiek, bedoeld om de winst uit de
verkoop van dure medicijnen veilig te
stellen, kwam aan het licht bij een
onderzoek naar bedrijven als Pfizer,
GlaxoSmithKline en Sanofi Aventis.
Volgens de EU-autoriteiten gaven die
veel geld uit aan geschillen,
rechtszaken en nieuwe patentaanvragen om
te voorkomen dat andere bedrijven
goedkopere versies van hun medicijnen
zouden maken nadat het patent daarop was
verlopen. hrt (AP)
Dubbele kans op dementie
voor
wie dicht bij hoogspanning woont
Wie
op minder dan 50 meter van een hoogspanningslijn woont, loopt
twee keer meer risico om op latere leeftijd de ziekte van
Alzheimer te ontwikkelen. Dat staat te lezen in de nieuwste
Artsenkrant.
De
studie waarop de Artsenkrant zich baseert, is uitgevoerd door de
universiteit van Bern. De Zwitsers onderzochten 9.200
sterfgevallen die tussen 2000 en 2005 door Alzheimer waren
veroorzaakt. Bij een twintigtal gevallen ging het om patiënten
die dichter dan 50 meter bij een hoogspanningsmast hadden
gewoond.
“De onderzoekers berekenden dat de kans op dementie
verdubbelt als mensen minstens 15 jaar in de directe omgeving
van een hoogspanningsmast hadden gewoond. Volgens de Vlaamse
Milieumaatschappij zijn zowat 40.000 Vlamingen in dat
geval. Daaruit kunnen we besluiten dat het aantal
Alzheimerpatiënten in ons land jaarlijks met 1.120 eenheden
toeneemt.
De studie is volgens de Vlaamse deskundige Maurits De Ridder,
die de gevolgen van elektromagnetische velden op de gezondheid
onderzoekt, zeer betrouwbaar. “De berekening door Artsenkrant is
dat minder”, aldus De Ridder.
“De Zwitsers stellen dat 19 op 100.000 mensen die in een nauwe
corridor rond de hoogspanningslijnen wonen, het risico lopen om
door de magnetische velden Alzheimer op te lopen. Voor
wat Vlaanderen betreft, gaat het dan om ongeveer acht gevallen
per jaar.”
In
Finland bestaat het al langer, voor ons land is het een primeur:
speeltuinen voor senioren. In Sint-Truiden komen er op 100 meter
van de kinderspeeltuin zes tot acht aangepaste speeltuigen, goed
voor de spierkracht en lichaamscoördinatie van de 15.000
vijftigplussers van de Limburgse stad.
"De medisch verantwoorde speeltuigen zijn bedoeld voor de 'medioren'
-dat zijn vijftigplussers- en senioren, de zestigplussers", legt
seniorenschepen Johnny Vangrieken (sp.a-spirit) uit. "Onderzoek
wees al uit dat ze een positief effect hebben op hun
spierkracht en flexibiliteit, en ze verminderen het
risico op vallen, botbreuken, hart- en vaatziekten.
Bovendien is zo'n bewegingspark goed voor het sociaal contact.
Kinderen zijn uiteraard ook toegelaten op de toestellen.
Geriater Lucien De cock is
voorstander van het project en verwacht ook interesse van de
senioren. Al hangt veel af van de naam die voor het park gekozen
wordt. Speeltuin is geen goede benaming. "Oneerbiedig en
betuttelend".
40 tot 80 % van
rusthuisbewoners is ondervoed
bron:
De Standaard- 19/11/2008
Eén
op de tien ouderen boven de 65 is ondervoed. Vooral ouderen die
alleen wonen of die door een handicap hun huis niet uit kunnen,
en ouderen met een klein pensioentje lopen een groot risico op
ondervoeding.
In rust- en verzorgingstehuizen is de situatie nog erger. Van
alle ouderen in rusthuizen is naar schatting 40 tot 80 procent
ondervoed.
Precieze cijfers voor België zullen we verkrijgen door de
opsporingsactie die volgende week van start gaat. Via rusthuizen
en huisartsen zal worden gepeild naar de voedingssituatie van
70-plussers. Het initiatief gaat uit van NutriAction, een
vereniging van gespecialiseerde artsen, huisartsen en de
voedingsindustie.
'De overheden, ook de Europese, organiseerden tot nog toe
preventiecampagnes tegen obesitas. Dat is maar één kant van de
medaille. Een slechte voeding leidt bij zieke en oudere
mensen ook heel vaak tot ondervoeding. En dat is even
ongezond. Een studie in Engeland heeft zelfs aangetoond dat de
kosten voor de samenleving even hoog zijn als de kosten van
obesitas.'
Dat zegt Frank de Man, woordvoerder van de European Nutrition
for Health Alliance. Deze koepelorganisatie heeft er bij het
Europese Parlement op aangedrongen om de strijd tegen
ondervoeding mee op te nemen in het gezondheidsplan voor de
komende vijf jaar. En dat is gelukt. De Man: 'Hiermee kunnen we
er nu bij de landen op aandringen om actie te ondernemen.'
Wat moet er nog gebeuren? 'Bij opname in een rusthuis of in het
ziekenhuis wordt je bloed gescreend, maar niet je
voedingsstatus. Nochtans komen ouderen en zieken vaak al
ondervoed toe. En wie ondervoed is, loopt een grotere kans op
verwikkelingen bij een operatie. Ouderen die ondervoed
zijn, vallen meer en krijgen daardoor allerlei problemen
waardoor ze meer verzorging behoeven. Het is dus in het
belang van de instellingen om bij opname ook een
voedingsscreening te doen. Ouderen thuis zouden jaarlijks
gescreend moeten worden door hun huisarts.'
NutriAction begint daar nu mee in België. Ze geven vandaag meer
uitleg bij hun opsporingsactie.
Nog een opvallend cijfer uit pan-Europees onderzoek bij 16.000
patiënten uit 25 landen: minder dan de helft van de patiënten
in ziekenhuizen, van alle leeftijden, eet de hun voorgeschotelde
maaltijd op. 'Een lekkere maaltijd kost meer en het klinkt
misschien tegenstrijdig, maar het is de enige manier om nog te
besparen. Omdat goed gevoede patiënten sneller weer op de
been zijn en dus sneller het ziekenhuis weer kunnen verlaten',
zegt ook de Vlaamse geriater Jean-Pierre Baeyens.
Ook een gebrek
aan sociale contacten en levenslust vormt
een belangrijke oorzaak van ondervoeding bij bejaarden
Journaal - 19/08/2009
1 op 6 bejaarden ondervoed en zo'n 60 % loopt risico
1 op 6 bejaarden
is ondervoed. Naast ziekte of fysieke problemen vormt ook een
gebrek aan sociale contacten en levenslust een belangrijke
indicator voor een verhoogd risico op ondervoeding. In het RVT
in Kortenberg is de voeding een belangrijk aandachtspunt.
Terecht zo blijkt uit onderzoek. 17% van de 70-plussers heeft
echt een te laag gewicht door ondervoeding. Mensen die
sociaal meer geïsoleerd zijn, hebben duidelijk een hoger risico
op op ondervoeding.
Journaal -
29/01/2009
25% van patiënten in rust- of
ziekenhuizen is ondervoed
1 op 4 patiënten
in rust- en ziekenhuizen is ondervoed. Veel patiënten hebben
weinig eetlust en de maaltijden zijn niet altijd even
aantrekkelijk. Mensen die ondervoed zijn genezen moeilijker,
hebben meer kans op verwikkeling en verblijven langer in het
ziekenhuis. Dat brengt bovendien een belangrijke
maatschappelijk meerkost met zich mee.
Een Belgische
vrouw en een Belgische man mogen op hun 50ste nog zeker 18
gezonde jaren verwachten. Een vrouw in ons land wordt gemiddeld
83,39 jaar, een man 78,67. Dat schrijft The Lancet.
Topper in Europa wat gezonde jaren na 50 betreft, is Denemarken.
Gemiddeld leeft een man in de EU tot 67,3 jaar zonder
belangrijke gezondheidsproblemen, een vrouw tot 68,1 jaar.
Hoe groter het bruto binnenlands product en hoe hoger de
uitgaven aan ouderenzorg van een land, hoe meer gezonde jaren
iemand van 50 nog kan verwachten. In de studie kwam ook naar
voren dat voor mannen werkloosheid en levenslang leren invloed
heeft op het aantal gezonde jaren na 50. Wie lange tijd werkloos
is, mag op zijn 50ste minder gezonde jaren verwachten, wie
levenslang leert, mag meer gezonde jaren verwachten.
ZWEEDS ONDERZOEK OVER
SEKSUALITEITSBELEVING BIJ OUDEREN
Steeds
meer zeventigers seksueel actief
bron:
Het Laatste Nieuws (zie
9/07/08 en
19/11/08)
Meer
zeventig plussers hebben vaker en betere seks, dat bleek
gisteren uit een Zweeds onderzoek. Ook zijn meer oudere vrouwen
tevreden over hun seksleven.
breeddenkend
De onderzoekers ontdekten dat zowel mannen als vrouwen ouder dan
zeventig meer seks hebben dan dertig jaar geleden. "Mensen en
vooral ouderen zijn meer breeddenkend en staan positief
tegenover sekstegenwoordig, ze praten er meer en
makkelijker over", dat zegt de Zweedse professor Nils Beckman.
getrouwd
Beckman en zijn collega's ondervroegen vier groepen van
zeventigers over hun seksleven tussen 1971 en 2001. Daaruit
bleek dat 68 procent van de getrouwde mannen zei dat ze seks
hadden in 2001, in vergelijking met 52 procent in het begin van
de jaren '70. Het aantal getrouwde vrouwen die seks hadden,
steeg van 30 procent in de jaren 70 tot 54 procent in 2001.
meer orgasmes
12 procent van de ongetrouwde vrouwen gaf aan dat ze in 2001
seks hadden, wat in 1970 minder dan 1 procent was. Het aantal
vrouwen dat heel tevreden is over haar seksleven steeg ook. Meer
vrouwen hebben orgasmes tijdens het vrijen en steeds minder
ervoeren nog nooit een orgasme.
ontevreden mannen
Het aantal mannen dat niet tevreden is over zijn seksleven steeg
wel. De onderzoekers zeggen dat dit komt doordat mannen nu meer
durven praten over hun seksuele teleurstellingen.
veranderde houding
Het onderzoek duidt de veranderde houdingen aan tegenover
seks in de westerse maatschappij gedurende de laatste halve eeuw.
"Hopelijk kan dit onderzoek oudere mensen inspireren hulp te
zoeken bij seksuele problemen en beseffen gezondheidsexperts nu
datook oudere mensen seks hebben", aldus Beckman. (ep)
Dementerende ontdekt via
levensalbum
de rode draad in zijn leven
bron:
Trouw
Dementerende ouderen kunnen hun eigen levensalbum maken.
Bladeren in zo’n persoonlijk boek geeft rust in een leven waar
herinneringen houvast bieden.
Een levensalbum, waarin
met foto’s en interviews de
belangrijkste momenten uit het leven van
een oudere worden opgetekend, helpt
dementerende ouderen om met de
buitenwereld te communiceren.
De makers van het
voorbeeldalbum, verlieskundige Riet
Fiddelaers-Jaspers en dementiedeskundige
Huub Buijssen, hebben de belangrijkste
vragen op een rijtje gezet. Het is de
bedoeling dat partner, kinderen of
vrienden de dementerende interviewen en
samen op zoek gaan naar bijpassende
foto’s.
De twee deskundigen
vinden dat er niet te lang gewacht moet
worden met het maken van het
levensalbum. „Doe het als de dementie
zich nog in de eerste fase bevindt”,
adviseren de makers. Bij het album is
een uitvoerige handreiking gevoegd, met
tips en uitleg over de ziekte. „Door het
vertellen van het eigen levensverhaal
gaat de oudere zichzelf ook beter
begrijpen”, stellen Fiddelaers en
Buijssen. „De dementerende ontdekt de
rode draad in zijn leven en ziet
samenhang.”
Is de ziekte verder
gevorderd, dan kunnen familieleden en
verzorgers het levensalbum gebruiken om
met de demente oudere te communiceren.
De foto’s en verhalen geven de oudere
weer vaste grond onder de voeten in een
wereld die zij steeds minder begrijpen.
Bovendien helpt praten over vroeger de
dementerende zijn identiteit te bewaren.
Voor kinderen zit de
zoektocht in het leven van de ouders
vaak vol verrassingen. Ook daarom is het
al goed het levensverhaal vast te leggen
voor het te laat is. Er is de laatste
jaren veel belangstelling voor
levensboeken. Veel verpleeghuizen werken
al met zelfgemaakte levensalbums.
Ook nog thuiswonende
ouderen zijn tegenwoordig druk met het
schrijven van autobiografieën. Sommigen
zetten hun verhaal op internet. De
ouderenbond PCOB geeft sinds kort
cursussen ’herinneringen ophalen’.
Volgens de bond stimuleert het ouderen
om inzicht te krijgen welke
herinneringen het waard zijn om in een
levensboek te zetten.
Uit geheugenonderzoek
blijkt dat iets spontaan herinneren
zeven keer moeilijker is dan iets
herkennen van wat een ander vertelt of
aanreikt. Fiddelaers en Buijssen raden
familieleden aan om ook tastbare
herinneringen te bewaren voor
dementerenden. Zo kan het voelen van
oude pijp of een ingelijste typediploma
bij dementeren een hoop herinneringen
oproepen.
De burgemeester van Anderlecht heeft het
rusthuis voor psychiatrische patiënten Apollo laten sluiten
omdat bewoners zwaar werden verwaarloosd. Zeven jaar geleden
kwamen gelijkaardige toestanden aan het licht. Toen werd het
pand verzegeld en de directeur aangehouden.
Politie
en de sociale dienst van Anderlecht vielen het gebouw aan de
Clémenceaulaan 12 binnen na klachten van familieleden van
patiënten.
Erbarmelijk
Wat ze er vonden, waren toestanden zoals we die kennen uit de
reportages van de weeshuizen in Roemenië kort na de val van
Ceaucescau. “Patiënten lagen in hun eigen uitwerpselen,
waren ondervoed en werden soms hele dagen vastgebonden”,
zegt een agent.
“Er was maar één badkamer voor 33 patiënten. De bejaarden
sliepen met zes of zeven op een kamer. Er was zelfs niet voor
iedereen een bed zodat sommigen op een matras op de grond
lagen”, zegt Anne Roggemans van de sociale dienst van Anderlecht.
Poetsvrouwen Het personeel was zwaar onderbemand. Soms was er ’s
nachts alleen een bejaardenhelpster aanwezig. En de
poetsvrouwen, die veel minder betaald moesten worden dan
verpleegkundigen, werden mee ingeschakeld om patiënten te
wassen en om medicijnen te verdelen. In het rusthuis was
geen elektriciteit meer en ook de verwarming werkte niet.
Kent
u gelijkaardige verhalen, dan kunt u deze steeds
melden aan de redactievan 'Het Belang van Limburg'
waar ze in
alle vertrouwen behandeld zullen worden.
De 106-jarige non Cecilia Gaudette is al sinds 1952 niet meer
gaan stemmen, maar voor Barack Obama wil ze nog wel eens een
stemformulier invullen. De Amerikaanse vrouw woont in een
klooster in Italië, maar toch wil ze op de hoogte blijven van de
verkiezingscampagne. Hoewel ze hardhorend is, volgt ze alles via
televisie en kranten.
56 jaar
geleden ging haar stem naar president Eisenhouwer. Nu denkt ze
dat Obama een goede keuze zijn. "Ik heb hem nog nooit ontmoet,
maar hij lijkt me een goede man met een goed privéleven",
vertelt de zuster aan BBC. Aan terugkeren naar de VS denkt ze
niet. Daarvoor is het leven er te veel veranderd. (gb)
Vlaams
parlementslid Els Robeyns (sp.a):
klik om
volledig artikel te lezen
• 64
procent van alle sociale woningen in Limburg is het minst
geschikt voor bejaarden.
• Limburg scoort slechtst van alle Vlaamse provincies.
• Meeste senioren willen nochtans comfortabel blijven wonen
in hun vertrouwde omgeving.
• Aangepaste sociale woningen helpen opname in rust- of
verzorgingstehuis voorkomen.
Prijzen
rusthuizen blijven stijgen bron: FOD Economie
De
dagprijs van een kamer in een Vlaams rusthuis blijven stijgen.
Spaar dus maar gerust voor uw oude dag.
De
gemiddelde dagprijs in Vlaanderen voor een rusthuiskamer bedraagt
voor het tweede semester van dit jaar 42,27 EUR. Vergeleken met
drie jaar geleden (37,79 EUR) is dat een stijging van bijna 9 %.
Daarbij zijn zij sommige extra's nog niet eens inbegrepen.
Begrijpelijk dat de meeste pensioenen deze maandelijkse
kostprijs van zowat 1268 EUR niet kunnen dekken.
De gemiddelde dagprijs is het goedkoopst in
West-Vlaanderen (40,19 EUR) en Limburg (40,88 EUR). Vervolgens
Oost-Vlaanderen en Vlaams Brabant (41,36 EUR) en Antwerpen
(46,51).
(zie ook
lager in interview met Sonja Claes, Vlaams parlementslid)
Rusthuis Johanna wordt eerste
rusthuis homo's en lesbiennes
bron: HBVL
-
25/08/2007
Rusthuis Johanna wordt eerste
rusthuis homo's en lesbiennes, waar overigens ook hetero's welkom zullen zijn. Dit
initiatief van Guy Sanders zal met veel gevoel voor de
eigenheid en levenskwaliteit van de toekomstige bewoners
uitgebouwd worden, maar het prijskaartje ligt wel hoog.
Directrice Simone van Ruth van De Kern(*) zag het tijdens haar
werk bij de Riagg gebeuren. "Zeker op het platteland, waar
ouders vaak bij de kinderen in huis wonen.
De kinderen zijn druk. Druk met hun werk, hun eigen kinderen en
op een gegeven moment begint pa of ma bijvoorbeeld te
dementeren. De kinderen raken overbelast en dat leidt weer tot
frustraties. En als je niet uitkijkt krijg je dan te maken met
ontspoorde mantelzorg, zoals wij dat noemen. De politie zal
eerder spreken van oudermishandeling", aldus Van Ruth, die blij
is dat er steeds meer aandacht voor deze vorm van huiselijk
geweld komt. "Het is de manier om het te voorkomen. Praat
erover, laat zien dat het bestaat."
Mishandeling binnen het huwelijk komt ook bij ouderen geregeld
voor. Als mensen gaan dementeren verandert ook vaak hun
karakter. "Wie eerst lief was, wordt ineens een kreng. Slaan mag
niet, maar gebeurt wel."
(*)
De Kern maakt deel uit van RIAGG over de IJssel en biedt
sociaal-maatschappelijke dienstverlening en sociaal
raadsliedenwerk aan inwoners van Zwolle, Kampen en
Zwartewaterland (NL). Zij kunnen bij De Kern terecht met vragen
en problemen op financieel, sociaal en psychisch gebied.
Mensen die het
gevoel hebben dat een oudere dierbare aan het vereenzamen is
kunnen vanaf deze week een speciale hulpverlener inhuren. Deze
’buddy’s’ gaan dan tegen betaling gezellige dingen met de
bejaarde doen, zo meldt de SP!TS.
Zestig hulpverleners hebben zich bij de nieuwe dienst, die onder
de noemer 'Vertroetel je ouders' van start gaat, aangesloten.
Volgens Tom Crouse, bedenker van het concept, hebben oudere
kinderen vaak te weinig tijd voor hun vader of moeder. "Kinderen
willen het beste voor hun ouders, maar zij kunnen niet alles
zelf of raken overbelast", zegt hij. Via het initiatief kun je
voor een vast geldbedrag zogenaamde 'Quality time' inhuren. "Dit
kan voor veel drukke mensen de helpende hand zijn."
Crouse is van huis uit ict-manager en zocht naar manieren om
zijn eigen moeder wat extra persoonlijke zorg te geven. Omdat
zijn zoektocht niets opleverde besloot hij zelf maar een
dergelijke service op te zetten.
Een service die de ouderen eens wat anders biedt dan de
plaatselijke kaartclub, kookvereniging of bingoavond. "Veel
activiteiten zijn aanbodgestuurd. Vaak willen ouderen helemaal
geen activiteiten met andere ouderen die zij niet kennen.
Daarnaast worden ouderen vaak betutteld of over-serieus genomen,
dat heb ik bij mijn eigen moeder gezien."
Als het klikt tussen de oudere en de 'buddy' kan er een
overeenkomst worden opgemaakt tegen de prijs van 26,50 EUR per
uur.
Op zich
misschien geen slecht idee, maar gezelschap kopen tegen een
uurtarief van 26,50 EUR lijkt toch wel wat onaantrekkelijk.
En zou het motief van 'vreemde' bereidwilligen daarbij het doel
van opzet niet in de weg kunnen staan?
Krijgen overigens financieel sterkere ouderen, die zich een
dergelijk betaald gezelschap kunnen veroorloven, meestal niet
voldoende 'natuurlijk' gezelschap toebedeeld?
Toch bevestigt dit initiatief nog maar eens de pijn van
isolement en de belangrijkheid aan sociaal contact voor ouderen...
(HB)
Verzorgingstehuis reanimeert
niet meer boven de 70
bron: MedischeWereld.nl
- 16/08/2007
Bewoners van het St. Pieters en Bloklands Gasthuis in
Amersfoort hebben geschokt gereageerd op een brief die ze van de
directie kregen. Daarin staat dat bewoners ouder dan zeventig
jaar niet meer worden gereanimeerd.
Volgens
het gasthuis zou reanimatie de levenskwaliteit namelijk ernstig
kunnen verminderen. Bewoners en familieleden reageren
verontwaardigd in het 'Algemeen Dagblad'. ‘Dit lijkt wel een opruimmentaliteit,’
aldus de dochter van een 85-jarige bewoonster.
schade
Het gasthuis heeft aangegeven alleen nog maar te reanimeren als
iemand duidelijk aangeeft dat wel te willen.
'Uit onderzoek is gebleken dat reanimatie bij de ouder wordende
mens (boven de 70 jaar) schade kan toebrengen, waardoor de
levenskwaliteit erg kan verminderen,' zo schrijft de zorgmanager
de beleidswijziging van het verzorgingshuis in de brief.
kleinkind
Ank van Drenth, arts bij de Nederlandse hartstichting, snapt
niets van de maatregel ‘Als ik in de supermarkt loop en een
90-jarige een hartstilstand zie krijgen, dan zal ik gelijk
beginnen met reanimeren, zegt zij in het AD.
‘Wie ben ik om te bepalen dat niet te doen, ook al is die man 90
jaar? Misschien wilde hij nog wel zijn kleinkind zien
afstuderen. Misschien ook niet. Maar niet reanimeren is een
onomkeerbare maatregel.'
Eerste
holebi-koppels in
rusthuizen komen er aan
bron: dagblad
Het Laatste Nieuws - 12/08/2008
Ze
zijn er wel, maar voorlopig nog niet of nauwelijks zichtbaar:
homo's en lesbiennes in rusthuizen en dienstencentra. "Uit een
onderzoek aan de Universiteit Antwerpen bleek dat holebi's bang
zijn om naar een rusthuis te gaan, omdat ze vrezen raar bekeken
te worden en geen respect te krijgen van de medebewoners", aldus
de Antwerpse OCMW-voorzitter Monica De Coninck. Daarom
organiseert Het Roze Huis vormingssessies in rusthuizen en
dienstencentra over holebi-bejaarden. (belga/tdb)
NA 3 JAAR WEGKWIJNEN OP
AFDELING VOOR DEMENTERENDEN
3 vriendinnen
halen eeuwelinge in ontredderde toestand uit afdeling voor dementerenden,
waar ze onterecht verbleef
Na
verhuis naar een ander rusthuis bloeide Margot in enkele
maanden
weer helemaal open,
kreeg ze weer zin in het leven en
kent ze zeker nog geluksmomenten
INLEEFSTAGE VERPLICHT STELLEN
VOOR ELKE BELEIDVOERDER?
Studenten leven
als rusthuisbewoners
bron: Het Nieuwsblad - 25/09/2008
HEESTERT -
Studenten van het Instituut voor Verpleegkunde Aleydis gaan
volgende week op inleefstage in rusthuizen in Dentergem en
Heestert. Ze willen aan den lijve ervaren wat het betekent om
in een rust- en verzorgingstehuis te verblijven.
Om in hun latere beroepsleven nog meer patiënt- en
bewonersgericht te kunnen werken, strijken een vijftiental
studenten ouderenzorg van het Instituut voor Verpleegkunde
Aleydis uit Waregem-Tielt van 30september tot 2oktober neer in
het rust- en verzorgingstehuis Marialove in Heestert en in het
woon- en zorgcentrum Mariaburcht in Dentergem. Ze zullen er dag
en nacht leven samen met en als ouderen.
'Het gaat niet om zomaar een toneeltje opvoeren, maar door zelf
te ervaren wat het betekent om 24uur in een stoel te moeten
zitten, afhankelijk te zijn van zorgverleners en niet in je
eentje te kunnen eten, zullen ze later meer oog en begrip
hebben voor de noden van de rusthuisbewoners', vindt directeur
Kris van Gent van de twee rusthuizen.
Het is al de derde keer dat zo'n inleefstage plaatsvindt. Nieuw
is wel de samenwerking met de vzw sTimul, een zorg-ethisch lab
in Moorsele dat onlangs werd opgericht om
leerling-verpleegkundigen via simulaties te stimuleren om aan
goede zorg te doen. Tijdens de inleefstages wordt echter nog
een stapje verdergegaan en functioneren de studenten zelf als
patiënten-bewoners. (mty)
"Ik kan me
net zo goed voor heel Nederland uitkleden"
Nederland geschokt door oud
naakt of
naakte waarheid in de thuiszorg?
In het TV-spotje
van SP Nederland is een oude vrouw te zien die moeizaam achter
haar looprek richting camera loopt en zich uitkleedt. Ze kan
zich net zo goed voor heel Nederland uitkleden, zegt ze,
want sinds de veranderingen in de thuiszorg wordt ze steeds
weer door iemand anders gewassen.
Positieve
reacties
Een klein deel van de mensen heeft moeite met de film. Agnes
Kant van SP is daarover niet verbaasd: “Ik begrijp goed dat
mensen er moeite mee hebben. Het is confronterend en geeft een
ongemakkelijk gevoel. De makers hebben geprobeerd om de
schaamte die ouderen voelen, over te brengen op de kijker.
Uit de reacties blijkt dat dit gelukt is.”
(lees meer op
deze pagina van de
website van SP Nederland)
Een
bejaarde dame die flauwvalt op de wc omdat ze haar
enkele uren laten zitten. Een vrouw wiens schaamhaar
moet geschoren worden omdat de uitwerpselen niet
meer te verwijderen zijn. Ouderen die om vijf uur ’s
morgens moeten ontbijten omdat er te weinig
personeel is… De horrorgetuigenissen die onze
redactie deze week bereikten, tarten elke
verbeelding. Dit gaat over onze moeders en
vaders, onze oma’s en opa’s. Op het meest
kwetsbare moment van het leven, laten we hen in de
steek. Ze hebben geen woordvoerders om voor
hen te pleiten bij de bevoegde ministers, ze kunnen
niet staken of betogen in Brussel, en een recent
rapport van Amnesty International toont het
schrijnende gebrek aan inspraak in de
woonzorgcentra. Onze ouderen zijn in nood en het is
tijd dat we voor hen opkomen.
.jpg)
In
de aanloop naar 14/10 richten lokale politici ook dit keer hun
pijlen op de bejaarde inwoners. Van een lift naar de stembus tot
het ronselen van volmachten.
Guy
Tegenbos:
"Ik
vermoed dat men omwille van politieke en sociaaleconomische
redenen vindt dat men niet meer moet investeren in oudere
mensen", zo stelt prof. Van Broeckhoven in eeninterview met
Radio 2. "Politici confronteren met het probleem van
ouderdomsziekten is de enige methode die werkt".
Jaarlijks
circa 1.220 diefstallen in rusthuizen
De
groei van het aantal echtscheidingen is bij zestigplussers
beduidend groter dan bij de rest van de bevolking. In ons land
werden in 2009 in totaal 32.606 echtscheidingen genoteerd
tegenover 27.002 in 2000. Dat is een stijging van bijna 21
procent. "Ik vind dit niet noodzakelijk slecht nieuws", zo
reageert 'liefdesprofessor' Bo Coolsaet. "Dit betekent immers
dat vele koppels van zestig jaar en ouder opnieuw, of misschien
zelfs voor het eerst, een hele mooie relatie opbouwen."
Het
Kenniscentrum onderzocht dertig alternatieve behandelingen
van mensen met dementie waarbij men geen gebruik maakt van
geneesmiddelen. Slechts voor vier behandelingen zijn er
voldoende wetenschappelijke bewijzen dat ze echt werken. De
gegevens over de andere behandelingen, zoals acupunctuur, zijn
van een te zwakke kwaliteit om aanbevelingen te doen.
Luc Bijnens is al 30 jaar directeur van het
wit-gele kruis Limburg:
De
Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) heeft vandaag
verpleeghuis Bernardus aan de Nieuwe Passeerderstraat het bevel
gegeven om met onmiddellijke ingang de veiligheid van de
bewoners te verbeteren. De inspectie vermoedt dat
bewoners lichamelijk en geestelijk mishandeld worden.
Steeds
meer bejaarde ouders of schoonouders die inwonen bij hun
kinderen, worden slachtoffer van familiaal geweld. In de eerste
helft van 2010 stelden de politiediensten 1.947 pv’s op wegens
fysiek geweld tegen inwonende oma’s of opa’s. 
Nieuwe
trend
Volgens
sommige studies bekent bijna één op de vijf artsen (17%) dat ze
ooit seks hadden met een patiënt. Van Ermen: “Meestal zijn de
daders mannen en de slachtoffers vrouwen, maar er is ook
misbruik door vrouwelijke hulpverleners. Vaak zijn hun
slachtoffers ook vrouwen”.
De
Rusthuis-Infofoon is een laagdrempelig meldpunt voor vragen,
suggesties en klachten van rusthuisbewoners, thuiswonende
ouderen, familieleden en relevante derden. Van de ruim 1.000
telefoontjes vorig jaar was ruim drie kwart een vraag om
informatie. 
Een
jonge verpleegster die sinds een jaar in het Hof van Villers
werkt, zit in de cel. Zij had aan de politie verklaard dat de
dood van het slachtoffer in mei jongstleden een ongeval was.
Josephine Van Deyck zou zichzelf bij een val uit haar rolstoel
hebben opgehangen. 
"12
jaar sparen om 3 jaar rusthuis
Wanneer
je langer moet werken vooraleer je een volledig pensioen krijgt
toebedeeld, heb je meer kans op een depressie. Volgens de
onderzoekers is deze hogere pensioenleeftijd ervoor
verantwoordelijk dat dit een aanhoudend negatief effect heeft op
de mentale gezondheid, het algemene welzijn en de inzet op het
werk van de oude werknemers. 
Amerikaanse
van 101 werkt nog steeds 
De
seniorenhuisvesting lijkt voor heel wat vastgoedmakelaars steeds
meer een veilige financiële belegging: de komende tien jaar
alleen al komen er 80.000 80-plussers bij in Vlaanderen. Dat zou
bij ons allen collectief een belletje moeten laten rinkelen. Is
het niet dringend tijd dat we allen samen investeren in de
toekomst van de ouderenzorg? Dat we samen dynamisch en
innovatief durven zijn en de zorg hertekenen, zonder de
verworvenheden van onze welvaart op de helling te zetten?
Vanaf
11 augustus zullen ING-klanten ouder dan 60 maar 1.000 euro per
week kunnen afhalen aan een geldautomaat. Dat heeft de bank
beslist na een onderzoek. "Discriminatie", vinden de senioren en
het Centrum voor Gelijkheid van Kansen. 
"Onderscheid
op basis van leeftijd kan niet"
De
brochure brengt nuances aan bij de negatieve beelden die wij van
geheugenziektes hebben. Ze is luchtig opgevat en stelt foute
opvattingen en misverstanden aan de orde. Ze vertrekt van
clichés en vooroordelen, en werpt daar een ander licht op. In de
brochure wordt de meest recente medische en psychologische
kennis voor een groot publiek vertaald. Een groep wetenschappers
heeft zich over de inhoud gebogen.
Zijn
wij dan tegen preventieve maatregelen? Integendeel! Welke zoon
of dochter van een persoon met dementie wil immers niet dat hij
of zij zo goed mogelijk wordt verzorgd, eens de keuze gemaakt
werd voor een opname in een woonzorgcentrum? Van belang is
echter wel dat deze maatregelen kaderen in een ruimer concept
van levenskwaliteit en van kwaliteit van zorg. De
architecturale context van een voorziening is hierin ook een
belangrijk issue. 
De
totale kosten voor dementie zijn twee keer zo hoog dan de kosten
voor kanker, en vier keer zo hoog dan de kosten voor
hartpatiënten. In dat bedrag zitten de kosten voor de
gezondheidszorg, de sociale werkers en de zorgende familieleden.
Onder andere de lange institutionele verzorging die
dementiepatiënten opeisen, jagen de kosten de hoogte in.
Een
milkshake, dat is wat Alzheimerpatiënten dagelijks moeten
drinken om de ziekte tegen te houden. Niet zomaar een milkshake,
maar een aardbeienmilkshake met geheugenverbeterende stoffen.
Over twee jaar zou de milkshake, Souvenaid genaamd, op de markt
kunnen komen. 
Een
Oostendse huisarts is door de raadkamer van Brugge vrijgesteld
van vervolging. Hij was verdacht van vijfvoudige moord door
onterechte euthanasie. 
Tot 25.000 euro
boete bij geen 
Voor
ongeveer 80 procent van de residenten in woon- en zorgcentra
maakt de afkomst van een zorgverlener niets uit, zolang hij of
zij de taal goed spreekt. Dat blijkt uit een beperkt onderzoek
van het Antwerpse Minderhedencentrum de8 en Artesis Hogeschool
Antwerpen in zes woon- en zorgcentra. Bij een op de tien
residenten is er wel sprake van duidelijk racisme.
Vlaams minister van Welzijn Jo
Vandeurzen (CD&V) gaat op voorstel van N-VA-parlementslid Lies
Jans het algemeen
rookverbod in rusthuizen uitbreiden naar de privé-kamers van de
bewoners. Op dit ogenblik moet iedere voorziening nog
voor zichzelf bepalen wat mogelijk is. Aanleiding is het
dodelijk ongeluk in een Waals-Brabants rusthuis.
BRUSSEL
- Een team van internationale wetenschappers, met onder meer
de Vlaamse professor Christine Van Broeckhoven, heeft het
onderzoek naar alzheimer in een stroomversnelling gebracht.
BRUSSEL
- Wereldwijd lijden 30 miljoen mensen aan dementie. Over
twintig jaar zal dat aantal nog verdubbeld zijn. "Dat heeft
alles te maken te maken met de stijgende levensverwachting",
vertelt professor Christine Van Broeckhoven..jpg)
Hospitalisatieverzekering
opgezegd? 
Amper één op
zeven rusthuisbewoners (14%) komt toe met zijn pensioen om de
rekening te betalen. Dit blijkt uit een grootscheepse enquête
van de Socialistische Mutualiteiten.
Onder
het motto ‘U bent in goede handen’ lanceerde Vlaams minister van
Welzijn, Volksgezondheid en Gezin in het woonzorgcentrum
Salvator in Hasselt een campagne rond handhygiëne in de Vlaamse
woonzorgcentra ter bestrijding van zorginfecties. 
Als
alles meezit, kunnen studenten vanaf september 2011 een
bacheloropleiding toegepaste gerontologie beginnen aan de
Katholieke Hogeschool Limburg. De KHLim biedt de opleiding aan
in samenwerking met twee Nederlandse hogescholen, zeggen
departementshoofden Luc Van Gorp en Jokes Maes.
Professor
Walter Sermeus van het Centrum voor ziekenhuis- en
verplegingswetenschappen van de K.U.Leuven, en Luc Van Gorp,
departementshoofd gezondheidszorg bij de Katholieke Hogeschool
Limburg en nationaal voorzitter van het Wit-Gele Kruis, zijn
twee van de drijvende krachten achter het nieuwe masterplan voor
de verpleegkunde.
Bijna
iedereen (98 procent) van de actieve bevolking wil liefst van al
nooit in een rusthuis terechtkomen. Drie vierde zou zijn oude
dag graag thuis doorbrengen. Bovendien blijft de Vlaming rekenen
op steun van zijn familie. Dat blijkt uit een enquête van CM
Midden-Vlaanderen bij meer dan 1.200 Vlamingen. De resultaten
staan in het aprilnummer van huis-aan-huis-blad "Cava?" van CM
Midden-Vlaanderen.
Stel
je bent 75, diabetespatiënt en je woont alleen. Elke dag komt er
een verpleegkundige langs om je te verzorgen. Daarnaast heb je
nog een zus die geregeld binnenspringt en ben je in behandeling
bij een huisarts en een specialist. Al die mensen hebben een
dossier over jouw aandoening, mar praten nauwelijks met elkaar.
Het
Woonzorgdecreet is een integraal decreet voor thuiszorg en
residentiële ouderenzorg dat inspeelt op het ondersteunen van
zelfstandigheid en zelfredzaamheid van oudere mensen. Tegelijk
voorziet het in maximale zorg voor wie dat nodig heeft. De
basisbegrippen van het decreet zijn zorg op maat en
zorgcontinuïteit gedurende het hele zorgtraject van mensen.
De
ouderen van vandaag zijn niet meer de ouderen van vijftig jaar
geleden. Met dit statement wil de Vlaamse Ouderenraad de
stereotiepe opvattingen over senioren aanpakken. Ouderen zijn
niet allemaal zorgbehoevend, integendeel: veel van hen zijn
actief, sportief en geëngageerd.
"Overstap
van thuis naar woonzorgcentra moet naadloos gebeuren en
kwaliteit van rustoorden moet centraal staan"
Meer
dan 23 % van de Vlaamse bevolking zijn 60-plussers;
vergrijzing en ontgroening zijn dan ook de actuele thema’s in
onze huidige samenleving. Toekomstige beleidsmakers staan voor
een grote maatschappelijke uitdaging om op deze evoluties
gepaste en structurele oplossingen te formuleren. Het is hoog
tijd om beloftes om te zetten in daden. 
CHICAGO
- Eenzaamheid is even schadelijk voor de gezondheid als roken
en obesitas. Dat beweert psycholoog John Cacioppo van de
universiteit van Chicago.
Enkelband
voor bewoners 
In
België leeft bijna een kwart van de 65-plussers onder de
armoedegrens, terwijl dat in Nederland maar 6 procent is. De
kloof tussen Nederland en België wordt almaar breder.
De
studie waarop de Artsenkrant zich baseert, is uitgevoerd door de
universiteit van Bern. De Zwitsers onderzochten 9.200
sterfgevallen die tussen 2000 en 2005 door Alzheimer waren
veroorzaakt. Bij een twintigtal gevallen ging het om patiënten
die dichter dan 50 meter bij een hoogspanningsmast hadden
gewoond.
In
Finland bestaat het al langer, voor ons land is het een primeur:
speeltuinen voor senioren. In Sint-Truiden komen er op 100 meter
van de kinderspeeltuin zes tot acht aangepaste speeltuigen, goed
voor de spierkracht en lichaamscoördinatie van de 15.000
vijftigplussers van de Limburgse stad.
Eén
op de tien ouderen boven de 65 is ondervoed. Vooral ouderen die
alleen wonen of die door een handicap hun huis niet uit kunnen,
en ouderen met een klein pensioentje lopen een groot risico op
ondervoeding.
Steeds
meer zeventigers seksueel actief
Politie
en de sociale dienst van Anderlecht vielen het gebouw aan de
Clémenceaulaan 12 binnen na klachten van familieleden van
patiënten.
Bewoners van het St. Pieters en Bloklands Gasthuis in
Amersfoort hebben geschokt gereageerd op een brief die ze van de
directie kregen. Daarin staat dat bewoners ouder dan zeventig
jaar niet meer worden gereanimeerd.
Eerste
holebi-koppels in 
